|
ბერეთელი ნუკრი
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.05.2016, 20:31 | Сообщение # 61 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მომადგა იანვრის უხორცო სიცივე,
მოკრულდა ფანჯრებთან.
რა ვუყო, თავიდან ვერაფრით ვიცილებ_
სიცივე დამჩემდა...
ოქტომბრის ბოლოსვე დაეშვა მთებიდან,
ჯერ წიფელს შეუჩნდა,
მერე კი ნელ-ნელა გაშალა ფრთები და
ვერავინ ეურჩა:
სულ ფერად-ფერადი ცრემლები ადინა
ცხემლნარს და წიფლიანს,
ვერ იქნა, ვერაფრით ვერ მოინადირა
პატარა ნიბლია.
გაბრაზდა, გაცოფდა, სულ გადაირია,
კლდეს ფშვნიდა, ბზარავდა.
სიცივის ბუნება სულ სხვანაირია და...
გაჭაღარავდა.
ძლივს, სვენებ-სვენებით აფენდა მინდვრებზე,
თეთრეულს აფენდა
და ასე გაგრძელდა მანამდე, ვიდრე მზე
არ ამოსხვაფერდა.
დახედა სამი დღის უნახავ გარემოს
და ცოტა გაოცდა.
"მე რაღა გიშველოთ, გიშველოთ მთვარემო"_
კინაღამ წამოცდა.
რამდენი ეცადა, რამდენი იწვალა_
ვერ დადგა ზენიტთან.
საღამოს, ნიბლიამ:"მზე გარდაიცვალა!"
თქვა მოთქმა-მღერითა.
მთელ ღამეს მესმოდა ფანჯრებთან ფათური
და ვერ დავიძინე,
დილით კი მინები დამხვდა მოხატული,
ცელქობდა სიცივე.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.05.2016, 20:48 | Сообщение # 62 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ვარ დანგრეული ციხის კარიბჭე,
ვარ დასეტყვილი ყურძნის მტევანი...
სისხლი გაწყალდა, წყალი დამიშრა,
გული კი მაინც ფეთქავს, ვერანი.
ან მოთმინების რაღა ძაფი გაქვს_
შენ გეკითხები, მიქელ-გაბრიელ,_
რაც მე "სიკვდილო!" დამიძახია,
ეგ ცივი ხელი რით ვერ დამრიე?!
რით ვერ მომძებნე?! რით ვერ მიპოვნე?!
სად დააფეთებ თვალებს_უფსკრულებს?
რად მაწერინებ ამ შხამ-სტრიქონებს?!
კაცს ბოლო ნატვრას რად არ უსრულებ?!
რომ გყავდე ახლა მარჯვედ კლანჭებში,
სატრფოს ცრემლისთვის ერთ ცისკარს გთხოვდე,
ვინ გაგიშვია, მე რომ გამიშვა?
არ გამიშვებდი, ხომ ვიცი, ჰოდა:
სანამ თვალებში ძალმიძს ჩაგხედო,
სანამ დამამტვრევს საწუთრო მხრებში_
სანამ გეძახი, (თავო, თავხედო!)
სანამ დაგეძებ, (თავო, თავხედო!)
სანამდე გნატრობ, (თავო, თავხედო!)
მოდი და ბოლო თასივით შემსვი!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.05.2016, 20:50 | Сообщение # 63 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ისევ მაისმა გამომისვა ყელში ბრჭყალები
და ყაყაჩოებს ბღუჯა-ბრუჯა ვისვრი მინდვრებზე.
ახლა ვის უნდა შებრალება, რომ გებრალები!
არ მინდა ასე სურათივით უხმოდ მიმზერდე!
არ მინდა ისევ მარტვილივით შევხვდე ალიონს
და ხიდზე შემდგარს მეშინოდეს წყლისკენ გახედვის,
ან წყაროს პირთან რომ ვინატრო_სული დავლიო,
ტაძარში ხატებს რომ გადავცე თავი თავხედი_
არ მინდა! ისეც ანათემას მიმცეს ვერხვებმა,
როცა სულმწარე ამწვანებულ ტოტებს ვლეწავდი...
რად დამაღირსე მაგ ბაგეზე ერთი შეხება?
რად დამიმალე, სალამურას, ტანი_ლერწამი?!
რად გამიცივდი, რად გამცილდი, როგორც კეთროვანს,
რად ამიმღვრიე ღელესავით სისხლი ტიალი,
რომ სულში ასე ზამთარ-ზაფხულ დარდებს ეთოვა?..
ცხოვრების ჩარხი ასე რატომ შემიტრიალე?!
დუმილით დამხრჩვალს ერთი სიტყვა მაინც მაღირსე.
ეგ მშრალი ცრემლი ზღვის წყალივით, სურვილს აგიჟებს.
წუხელ სიზმარში წამოიქცა ჩემი ალვის ხე...
მო, სანამ ვდგავარ, ჩემს ჩეროში შემოაბიჯე,
რომ წამით მაინც ვნახო ჩემით როგორ მევსები,
კვლავ სისხლისფერი გათენება იგრძნონ ფესვებმა,
ფასკუნჯებივით შემისვამენ მერე ლექსები
და გამაფრენენ_სადაც გზები არ იკვეთება.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.05.2016, 21:04 | Сообщение # 64 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ახლა მოვკვდებოდი... (ბევრჯერ დამიწუნეს
წერა სიკვდილზე და, მაინც მეწერება)
გულზე დავიწყობდი მინდვრის თაიგულებს, -
ღიღილოების ან, მშვიდი ენძელების...
მზერას გავატანდი წყაროს სამღარიანს,
ღიმილს - მაისის ქარს, - ხეებს დაურიგოს.
სადღაც ნიკორები მიწას ჩაბღავიან...
დები იტირებენ ალბათ "ძამულიკოს".
მერე დაიწყება წლები დავიწყების,
ცელით დაატყობენ მიწას ნაბილიკარს...
ძვლები გათეთრდება, - დედის საფიცრები,
მხრებში მოიხრება ძველი ბაზილიკაც.
მეხი დააფეთებს სადღაც მიკიოტებს.
(ნატვრით როდის იყო, გზები მოკლდებოდნენ!)
მე ახლა მზისკენ უნდა მივდიოდე,
ჩემი კლდე-ბილიკით უნდა მივდიოდე,
ხევებს და ქარიშხლებს უნდა მივკიოდე,
თუმცა... რომ შემეძლოს, ახლა... მოვკვდებოდი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.05.2016, 21:05 | Сообщение # 65 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ღამისთვის მოთეთრო ტაეპებს ვათენებ,
სულს დიდი მოქცევა ეწყება დილიდან,
ეს მთვარის ბილიკი სულ მარტო გავთელე...
რა ვქნა, გადავვარდი თუ კვლავ ღვთის პირიდან?!
ოცნებებს ვერაფრით დავადე ბორკილი,
შვიდ ფსკერზე ამაოდ ვეძებე აკვანი,
დანგრეულ ბორცვიდან ბრმა კოშკი მომკივის.
მცხეთასთან კვლავ კერპებს უნდა ვცე თაყვანი,
რომ მერე პირველი ავიდე ზედაზენს,-
წიწამურს (გავლისას) სხვა სახელს შევურჩევ...
და მერე ვიფიქრებ ქვად ქცეულ დედაზე,
მერე თაფლს წავისვამ, რომ ნოინს ვეურჩო,
მერე შუბის წვერზე გავლეწავ თაველებს,
და მერე- ერთხელ ხომ მეც უნდა ვეწამო!
და მერე...
და მერე...
და მერე...
და მერე...
და...ყველა აფხაზთან ფიც-ვერცხლი შევჭამო!
წარსულის წუთებით ავივსებ კაპარჭებს,
ფრთიანი ისრებით მომავალს დავსეტყვავ,
რომ ასჯერ მოკლული ასჯერვე გადავრჩე,
რომ მკვდარი ვიყო და რომ მკვდარი არ მერქვას!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.05.2016, 21:17 | Сообщение # 66 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| როცა ვიტყვი ი
მაშინ გამო...დი!
ბალღური
თითქოს გუშინ დასრულდა
შინ და გარეთ, შინ,
ჭრელკაბიან ასულთან
თა...მა...ში...
ენკი, ბენკი, სიკლისა,
ენკი, ბენკი, და,
დღენი სიყმაწვილისა
გა...ვი...და.
მოველ შენს ფანჯარასთან
და ვდუდუნებ: ი
შენ კი, შენ კი, არა და
არ გა...მოხვე...დი.
როგორ დაგვიწყებია
ენკი-ბენკის ხმა,
რა ხანია, გძებნი და
ვერ მი...პოვი...ხარ...
მოდი, მოდი, დამბუგე,
მოდი, როგორც გსურს,
თორემ ვინ რას გაუგებს
გაგი...ჟებულ გულს...
ენკი, ბენკი, სიკლისა,
ენკი, ბენკი, და...
არა თქვან:
სიჭაბუკეც
გა...ვი...და.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.05.2016, 21:20 | Сообщение # 67 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ეს არის ძალიან მაგარი ლექსი
მაშ გამარჯვება...
თუ ჩემი ძმა ხარ, ერთიც მიმღერე
და დავუჩოქებ მიწას მუხლებით.
- მაშ გამარჯვება, ტკბილო სიცოცხლე,
დავრჩებით ერთად ჩვენ განუყრელი.
ვინ მისცა ფერი მუხრანის ღვინოს,
ვინ მისცა ფერი არაგვის ველებს,
სანამდე უნდა, რომ მზეთ ედინოს
გავარვარებულ ოქროს თაველებს!
სხვა რომ მოკვდება, მისთვის რა არი:
წავა, გაქრება, როგორც სიზმარი,
მე კი რა ვუყო ამ გოლიათ მთებს,
რომ ქონდრის კაცსაც დევად აგანთებს.
ნეტა, სადა აქვს ამ ზვარებს ბოლო,
ვინ დარგო ერთად ამდენი ვაზი.
სჯობს აღარ გქონდეს სულაც სამშობლო,
ანდა არ იყოს ასე ლამაზი!
- სხვა საქართველო მაინც სად არი?
რომელი კუთხე, რომელ ქვეყნისა?
ვის თუთქავს ასე ცეცხლის ღადარი,
ქვეყნად სამოთხე სხვას ვის ეღირსა?
დავბადებულვარ, რომ ვიყო მონა,
და საქართველოს მედგას უღელი:
- მაშ გამარჯვება, ტკბილო სიცოცხლე,
დავრჩებით ერთად ჩვენ განუყრელი!.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.05.2016, 22:13 | Сообщение # 68 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ვწევარ გათანგული. გარეთ აპრილია,
შიგნით-აგვისტო და ხაზი ორიოდე...
გული უშენობით ისე დაილია,
მართლა რომ გესმოდეს-ფეხით მოხვიდოდი-
მისი ფორიაქი. თუმცა, სულ ერთია...
(ასეც ხდება ხოლმე, როცა ავადმყოფობს
სული.) გასისხლული ზეცა სურათია,
ჩემი ბრმა ლექსებით უნდა გადავთოფო!
გუშინ დამეკარგა ძველი საპირწონე,
მაჯა ლულასავით რომ არ გადამიხსნას
გრძნობამ უთაურმა- მოდი, ამიწონე,
კოვზით დამაძალე გრძნობა ადამისგან
ნეკნად ამოცლილო. მხართან შემიკეცე
ჭრელი საბანივით,-დედა გამახსენოს-
შენი მონატრება... ფრთები შემიკვეცეს,
შურით შემიკვეცეს, ჩემო სანატრელო!
ჰოდა, მაისია. ვწევარ გათანგული.
ოცდათვრამეტი მაქვს. ხაზიც-ორიოდე...
გული მარტოობით ისე განადგურდა,
მისი რომ გესმოდეს, ეხლავ მოხვიდოდი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.05.2016, 22:38 | Сообщение # 69 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| როდემდე ადიდებთ დაგმანულ დღიურებს?!
დრომ დუმილს დუელი დაუთქვა დამბასთან...
აფიშას ფერები აფანტასტიურებს.
ფატმანი დაფნებით დაფარეს,- დაფასდა...
გაშავდა, გალიგვდა გზა გილიოტინის,
გულები გასივდნენ გონების განგაშით.
პოპს ეპატიება ოლიმპოს პოტინი,
პოს პოლიჰიმნია ერევა პაპაში.
მართალი, თვალებით თავლასთან ათენებს,
თან ასანთს თითებით უთითებს თუთუნზე.
ხაიამს ახრილი ხემი თუ ახელებს,-
ბახს თიხის ხაოზე შეხება უხუნებს
ცისმიერ ოცნებებს... ცას ეუცნაურა
დაცოფილ ცელების ცეცხლისპირ ცახცახი.
ხარხარებს რომიდან დარბაზის აურა,
ახურებს არაბულს სრიალა მათრახი.
მზეს ზიზღით აზიდებს ზიმზიმა ზალებზე,
ზის მზერა აზიზი აზიდულ ვილაზე,
ჩიორა ჩურჩულებს აჩალულ ჩალებზე,
ოჩოკოჩს ჩასთვლიმა ჩამომჭკნარ ჩინარზე.
სრულდება სიკეთით სისინი ასპიტის?!
ქვესკნელის ასახვა სურს სუროს სიმაღლეს...
კეთროვანს აკვირვებს კივილი კაპიტნის,
კი, კერპი მაკლაი კენტ კუნძულს მიაკვლევს!
ბარიდან ბილიკებს აკიბავს ბოლები,
დაბამბულ ბეღელზე ბოქლომი დაბმულა,
ჭაკებმა ჭალები დაჭლინკეს (ჭორები!)
ჭენებით. ჭინჭილას სვამს ჭინკა ჭამპურა.
მამშვიდებს შქერის და შინდების შრიალი,
შავი ცა შემინულ შენობებს აშინებს.
წაწლობენ ბწკარები... წკვარამში- წრიალი,-
წუხს წუთისოფელი- წამებში გავწირე.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.05.2016, 22:40 | Сообщение # 70 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ვერ ავისრულე წელსაც ოცნება
მთაში ასვლის და მთად დავანების.
თუ ავალ, ყველა დამეკოცნება
მთის კალთები და საყდრის კარები.
გავიკარებდი, აღარ, ლანჩასაც,
სულს ფეხშიშველა ამოვატანდი.
დავაჩოქებდი ძმების დამჩაგრავს,
ან არაგვს თავქვე გამოვატანდი!
ამოაკვანდი, ყრმაო, ძმისშვილო,
დადექ, დადრიკე მთები, ქედები!
ნეტავ მანდ ყველა დედამ მიშვილოს!
ამოდი, მზეო, ნუ შეჩერდები!
შევაჩერდები ბარად ალიონს,
ნაოცნებარი მზერა ასხლტება...
რა ვქნა, თუ ასე ვმედღეხვალეობ
და გულს ვიმაგრებ, სანამ გასკდება.
საქმით ფასდება ვაჟკაცი, ვიცი,
რად უნდათ ფიცი ღმერთთან მისულებს...
ლამაზ ქალებსაც არ უყვართ ფიცი,
ასულებს ლაღებს, მთად აისრულებს.
თუ ავისრულე ხვალ-ზეგ ოცნება,
(მაგ ოცნებებმა ძილი წამართვა.)
ავალ და ყველა დამეკოცნება
და ფიცვერცხლს შევჭამ მღვრიე არაგვთან!
|
| |
|
|
