|
ნანა მეფარიშვილი
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 18:02 | Сообщение # 51 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შენირწეოდი, გიმღეროდაზეცანანინას,
ცამდაგანათლაივერია, სახელადშენდა,
წყალობამმამისჭირ–ვარამიაგატანინა,
დადედისხელიჭრილობებზემალამოსგფენდა.
სულისაკვანო, ვაზისაგანგამონაკვეთო,
დღემდეირწევიდაესშენიენაალოცვის,
ოდითგანგულზესიყვარულისკოცონიგენთო,
ხარმოზიარე, თვითიესოსსისხლისდახორცის.
შენირწეოდი, გვიმრავლებდიწმიდანებსნამდვილს,
გქონდაკურთხევამამისაგან, გეშვაგმირები.
ვალმოსახდელადარეძებდისულისგზასადვილს,
შენივგაზრდილნიგიკაფავდნენსავალსშვილები.
"მზევსულიერო", საკურნებელწყალობადიშვი.
არმოაშორესველიმზერაზეცისკარიბჭეს,
შენსთოთოგულზეგაამრავლექართულიჯიში,
საქრისტიანო, რაისთვისაცმიწადაგიჭრეს.
შენირწეოდიდაუღლელად, როგორცყოველთვის,
იქკიგოლგოთასსისხლიანიფერებიჰქონდა...
სულისაკვანო, კვლავწყალობაგერგუნაღმერთის,
როცაელიოზსქრისტესკვართიშენთანმოჰქონდა.
ოდითგანდღემდე, დამცავიხარმცნებისაათის,
ხვალესსაშენოსსხვანაირიადგასფერები ,
შენ, საქართველოვ, აკვანიხარ, იესოსკვართის
დაარტახებადსიდონიასგაკრავსხელები.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 18:03 | Сообщение # 52 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| გადამედე და გამირთულდი, როგორც სახადი,
გრძნობებს სიცხიანს მოსდებია ალმური შენით,
თურმე,რარიგად მიცხოვრია,ვიდრე გნახავდი,
ახლა,კი გული ამომიჯდა სხვაგვარი ქშენით.
როცა ახლოს ხარ, სიხარული თავს ვერ გატოლებს
ნატვრის სურვილი ფორიაქა სულში მიძვრება,
და ისე, როგორც ბავშვობაში შეყრილ ბატონებს,
ვერ გამაწბილებ, გავბრაზდები, არ შეიძლება.
მოგიხმობ, მინდა აგარიდო ხალხმრავალ ადგილს,
შენ აღმაფრენად გასაშლელი ჩემი ფრთები ხარ,
ხომ იცი ჩემო, სიყვარული სუყველგან დადის,
ვერსადგაგიშვებ, მე ვიცი რა გადამდები ხარ.
ხედავ რარიგად გამირთულდი, ვით სნეულება,
გულზესიგიჟედ მომდებიხარ, როგორც სახადი,
გრძნობა, ამაზე უფრო დიდი არ მეგულება,
არადა,როგორმშვიდად ვიყავ ვიდრე გნახავდი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 18:03 | Сообщение # 53 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მოდილიანი და ჟანა გასრულდა ტილო და
დაიმსხვრა ფანქრები.
უძილომუზებიალიონსახელებს,
ფერებით არღვევენ
ჩარჩოებს მხატვრები,
ღვთაება ტილოზე დროს
როცააჩერებს.
სიგიჟესულ ახლოს ბარბაცებს ღამესთან,
მუზებიდაძრწიან,უგონოდ მთვრალები,
სულირომ შეიცნო,ჩამოჯდა მთვარესთან
და ნაცნობ პორტრეტში ჩახატა თვალები
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 18:03 | Сообщение # 54 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მამაგურამოთხოზორიას!
აღსარებაზე მივალ,
ფიქრითმივუტან ცოდვებს,
ჩემიკეთილიმწყემსი,
მომისმენს, შემიცოდებს...
შემიწყალებს და ცოდვილს,
წაუშლის სულს იარებს,
უფლისგზასშემაყენებს,
დამმოძღვრავს,მაზიარებს.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:46 | Сообщение # 55 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ჯვარს იწერს ფუფალა მხევალი უფლისა
ვინ იცის ცხოვრება რა გზებით წაგვიყვანს,
რა სევდა გაჰყვება ბილიკს და სტრიქონებს.
ვის ბედი ფრთაშესხმულს, ზეცამდე აიყვანს,
ვინ კიდევ ბედ-იღბალს თავისთვის იგონებს.
იყო და რა იყო, უბრალო მხევალი,
არავისანდობდა გრძნობებზე ჩივილებს,
გარდასულ ცხოვრების თავადვე მწერალი,
დახეულქოლგისქვეშმალავდა ტკივილებს.
შვენოდა სოფელს და უკბილო ქილიკით,
ვინ იცის რამდენჯერ ცრემლებით ატარეს,
სიყვარულს ელოდა ნაცნობი ბილიკით,
სწორედამ გრძნობისთვის სიცილიც აყარეს.
ვაი, რომ არ ერგო ახდენა იმედის,
სატრფოსთან შეხვედრით სული ვერ იცხონა,
და რაკი არ ქონდა წყალობა მცირედიც,
მისივემოგონილ გრძნობებით იცხოვრა.
ვინ იცის ამ როლით რამდენი ქალია,
შენახულ ოცნებებს ვერვისთვის იმეტებს.
ვინ წლები უიღბლო ლოდინით გალია,
ვინ ქოლგას აფარებს მოგონილ იმედებს
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:46 | Сообщение # 56 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მე რა წამაქცევს საქართველოს მიწიდან ვიშვი,
ვერ დამაჩოქებ, რახანია გამიქრა შიში,
მე რა ჩამაქრობს წმიდანების მარგუნეს ჯიში,
როს მამულში მაქვს ზეციური სინათლის ნიში.
ვერ გავჩუმდები იავნანით გაზრდილი შვილი,
მე დედის ძუძუ მიწოვია თაფლივით ტკბილი,
დღესიქნებმომკლა,მაგრამკვირტებს ამოყრის ძირი
და ყველა მათგანს ხვალ სიცოცხლის ექნება წილი.
მე რა წამაქცევს მიწაში მაქვს ჯანმრთელი ფესვი,
ისეთისისხლიგადამისხეს, მასკდება მყესი,
სხვაადათიმაქვსქართველობის და სულ სხვა წესი,
რას გამაჩუმებ გულს სიმღერად ამოსდის ლექსი.
ჩემოსამშობლოვ შეგიცნობენ ოდესმე მჯერა,
რა დაადუმებს შენს მონაგარს, არა და ვერა,
ის ტყვია ჯერ არ მოგონილა ჩაგვიკლას რწმენა,
ვინ მოჰკლავს ქართველს, გული უძგერს სამშობლოს ხელა.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:47 | Сообщение # 57 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მუდამგალობენ
როგორგალობენქართველები,
როგორგალობენ,
დაამდროსალბათცათაშინა,
როგორხარობენ...
რიცხვითმცირენიარიანდა
გულითზვიადნი,
როცაგალობენიფანტება
ირგვლივწყვდიადი.
მუდამგალობენქართველები,
ლხინსათუჭირში,
რაშეუდრეკიერიადა
ამაყიჯიში.
მიწააქვთმადლითავსებული,
მაღლა_ ცამრგვალი,
ბევრჯერუკუღმადაუბრუნდათ
ბედისცარგვალი.
მაინცგალობენქართველები,
მაინცგალობენ,
ხანცისკარობენმუხლ–მოყრილნი,
ხანკიჟამნობენ.
როდესაცღმერთიფეხაკრეფით
მიმოდისცაში,
ღვთისსადიდებლადქართველები
გალობენმაშინ.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:47 | Сообщение # 58 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მომმადლე ძალა მომმადლე ძალა ცოდვაში მყოფელს,
და მღვიძარება ესოდენ საღმრთო,
მანამგამყარე უფალო სოფელს,
ვიდრემდის ნებსით ეს რწმენა დავთმო.
მომმადლე ძალა, ავიტან სასჯელს,
რადგანდღესცოდვასაშინლად მზარავს,
მე დაგიკოცნი უფალო მარჯვენს,
და შენს სხეულში დავიდებ კარავს.
ჩემთვის დაწერილ ბედსა და საცდელს,
ნუ ამაცილებ, არ მინდა დავთმო,
მწამსშენითდავძლევ ყველა განსაცდელს,
თუ მღვიძარება მექნება საღმრთო.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:48 | Сообщение # 59 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| გეძებდი, გზები გადაინისლა,
შეგხვდი, გიხილე შუქის მფრქვეველი,
შენშიაჩემიბედისთილისმა,
შენსიქითმხოლოდსასუფეველი.
გიმზერ და სულზე მაყრის ეკალი,
ამხელაგრძნობას არ მოველოდი,
სჯობდამანამდე რომ მოგეკალი,
ვიდრემდე გულში შემეყრებოდი.
შენამდე ვგავდი უცეცხლო კანდელს,
არ ვიცი როგორ ვიარე ბნელში,
მე მოგიყვები ძვირფასო რამდენს,
გონითუ შემრჩა გრძნობებით შეშლილს.
შენამდე ვგავდი განზარცვულ ტაძარს,
ნისლიან მთაზე ვიდექი შორი,
დამყვება ჩემი ჩრდილი და მბაძავს,
ჩრდილსაც კი ჩემო უყვარხარ მგონი.
ადრე შორს იყავ, გნატრობდი ვიდრე,
ახლაკი აქ ხარ და მაინც გნატრობ,
ამომიბრწყინე სამყაროს კიდე,
უსიყვარულოდ მოვკვდები ვატყობ.
ათასჯერ გეტყვი რომ _მიყვარხარო,
შენახარ მზე და აპრილ–მაისი,
შენშიაჩემი,სიცოცხლის წყარო,
შენსიქითცრემლით სავსე დაისი.
გეძებდი, გზები გადაინისლა,
შეგხვდი, გიხილე შუქის მფრქვეველი,
შენშიაჩემიბედისთილისმა,
შენსიქითმხოლოდსასუფეველი.
Сообщение отредактировал nukria - სამ, 20.05.2014, 20:48 |
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:48 | Сообщение # 60 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| აგუზგუზებდა თონეს შურია,
ვაზისლერწამზე პურებს გვიცხობდა,
იღრინებოდა იქვე მურია
და ნერწყვის ყლაპვით შიმშილს იცხრობდა.
თავწაკრულ შუბლზე სდიოდა ოფლი,
მადლიაიგი პურზე დაღვრილი,
და ისხდნენ იქვე ქალები სოფლის,
ნაჯაფარი და შრომით დაღლილი.
|
| |
|
|
