|
ნანა მეფარიშვილი
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:49 | Сообщение # 61 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ისე ქათქათა და ხალასია,
პირზეაკინძვია ღიმილები,
რაღაცსხვანაირად ლამაზია,
ქალი,ვისაცუყვარსგვირილები.
უფრო თეთრთანაა საზიარო,
ხალისსვერ უმალავს ტკივილები,
ქალისხვანაირად ნაზი არის,
თმეშიგაბნეული გვირილებით.
მკლავზე დაჰყოლია ლურჯი ხაზი,
მხრებზე საოცარი თმების სუნი,
თხელიტერფები და ისე ნაზი,
როგორცახალპირა გაზაფხული.
ხელში ბედისწერას აშენებენ,
ფოთლებს დაჰყოლია ღიმილები,
ღმერთორა საოცრად ამშვენებენ,
ქალებსსაგვირგვინო გვირილები.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:50 | Сообщение # 62 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ივნო...და აღსდგა...
მჯდომარე არს მარჯვენით მამისჰოი,
უღმერთოჯალათებოადამისმოდგმის,
საუკუნეებსესცოდვებიუნთიაცეცხლად,
ქრისტესმოწაფევ, მაგსინდისზეოფლირომმოგდის,
გვითხარუიდავ, რაიყიდეოცდაათვერცხლად.
რადაუნდობლადშეადუღეთსამსჭვალიხელებს,
ჰოიუგნურნო, თქვენსგარდასვლასდაუცდისეშმა,
ხედვადახშულნი, რასიცნობდითსინათლისფერებს,
შავბნელიმზერადაგიკაწრათსატანისეშვმა.
წვეთავდაჯვრიდანაღრეულისისხლიდაცრემლი,
ეკლისგვირგვინიროსდაადგესმადლიანძესო,
ნაწამებტერფებსეხებოდაღვთისმშობლისხელი,
"შეუნდეღმერთო", ლოცულიბდამაინციესო.
ყველაიარაძესთანერთადეწვოდადედას,
სასჯელიცოდვისუმძიმესზე, უმძიმესია,
დაუხშეთჩინისათნოებისთვალებითხედვას,
ვერშევიცანითკაცთამოდგმისმხსნელი, მესია.
ზეცამგაფინაქერუბიმთანაქსოვითალხი,
ღმუოდამიწადაცვარულიიესოსსისხლით,
შიშმაგასცადაშეარყიაჯალათიხალხი,
მთელისამყაროგუგუნებდაწყრომითდარისხვით.
ივნო..დააღსდგა, მჯდომარეარსმარჯვენითმამის,
არცწამებულმაარინებაჩვენგანგანდგომა,
წყალობადმოგვცაგათენებატანჯულიღამის,
დაგვაზეიმაჭეშმარიტიქრისტესაღდგომა
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:50 | Сообщение # 63 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| უფერო ტილო შენ ჩემი მხატვარი
მე სულით შიშველი,
შემმოსე ფუნჯით და
ფერებით მიშველე.
მოვედი,რომ დარდი
ტილოზედავცალო,
ნაოჭებს ნუ წაშლი,
ხსოვნას მსურს ვაცალო.
იჩქარესიშიშვლით,
ვმორცხვობ და ვლურჯდები,
ქალების გრძელ თითებს,
მოჰგვანან ფუნჯები.
ნაკვთები, მიმიკა
რამეარ გამოგრჩეს,
ფარდებიც გასწიე
წვიმაცრომ გამოჩნდეს.
ახლავარ უძრავი,
ჩანსსულიცგამძვრება,
არ გინდა ჩარჩოში
ამდენხანსგაძლება?
ფუჭიაწვალება,
ვერ ნახავ კმაყოფილს,
აქ ცოცხალ ტილოებს
ჰაერიარ ჰყოფნის.
ეს კადრიც წამია,
გულიკი ხელდება,
ნაწამებ ტილოზე,
დრო–ჟამი ჩერდება.
იჩქარედღეები,
ნაოჭებს მიმატებს,
და ხელებს მიანდე,
ჩრდილიდა სინათლე.
შენ ჩემი მხატვარი,
მე სულით შიშველი,
შემმოსე, მე ვიცი
ფერებით მიშველი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:51 | Сообщение # 64 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| აქ ყველაფერი იყიდება ოცდაათ ვერცხლად...
დავაიაფეთყველაფერი, მობრძანდითაქეთ,
ვყიდით "საქონელს", რასაცადრეეკიდაცეცხლი...
ვყიდით, თურამეგულით "გვიყვარს" დარასაცვაქებთ,
გთხოვთბატონებო, გაამზადეთოქროდავერცხლი.
ვყიდითსამშობლოს, მთასადაბარს, მხარესმადლიანს,
ვყიდითსიყვარულს, ერთგულებას... რასაცკიხედავთ,
ღამესმთვარიან–ვარსკვლავიანს, დილასადრიანს,
მიწასკი, აქვეჩამოგიჭრითრამდენსაცგნებავთ.
ჩვენთანშეიძენთსინდისს–ნამუსს, ინებებთრასაც,
აიხდენთნატვრას, განიშორებთცხოვრებასდაღლილს,
რაგაგიკვირდათბატონებო, შედეხეთფასსაც,
ოცდაათვერცხლად, ესფასი, ხომსათქმელადარცღირს.
რადგაიოცეთ, რადგეძვირათასეძალიან,
მარტოდარჩენილთქვენივსინდისსმაინცუთხარით,
მიწისგამყიდველს, ასენეტავრაგიხარია,
თუისიცშენხარ, რომგაჰყიდეგუშინუფალი.
ქრისტე, რომელმანსინანულისწყალობამოგვცა,
ჩვენკიცოდვილნი, იმბინძურვერცხლსსაავოოდვჭრიდით,
ჯვარცმაიგემა, დაგვიბარაშენდობითლოცვა,
ახლაკი, მისგანდატოვებულრწმენასაცვყიდით.
დავაიაფეთყველაფერი, მობრძანდითაქეთ,
ვყიდით "საქონელს", რასაცადრეეკიდაცეცხლი...
ვყიდით, თურამეგულით "გვიყვარს" დარასაცვაქებთ...
გთხოვთბატონებო, გაამზადეთოქროდავერცხლი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:51 | Сообщение # 65 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ავად იკრავდნენ ღრუბლები კოპებს,
ჰოი შავბნელო, რამდენს ბედავო.
მადლიწაგერთვათ ცოდვაში მყოფებს,
შვილსგიროზგავენ, უფლის დედაო.
ეშმას უღიმის ჯალათის თვალი,
დაბრმავებია ცოდვას ხედვაო,
ბრბოშიანათებწმინდანი ქალი,
შვილსმიაცილებ უფლის დედაო.
ვაი, დაბნელდა სამყარო მთელი,
გახილეს ქრისტეს ჯვარზე ჭედვაო,
შენსწინ აღმართეს ხის მძიმე ძელი,
და ზედ გაგიკრეს შვილი დედაო.
ზეცას სცვიოდა ცრემლები ცხელი,
გუშინნათობდა მთვარე –მზედაო,
ნამსჭვალ ტერფებზე რომ გედო ხელი,
შენ რა გტკიოდა უფლის დედაო..
როგორ შესძელი დედაო ღვთისა,
ღმერთმა რა ძალა მოგცა ნეტაო,
როს დედამიწას დაადგა რისხვა,
შენ ლოცულობდი მათთვის დედაო.
სულში გაჰქონდა თმენას კივილი
ცოდვილნო ნუთუ გიჭირთ ხედვაო?!
ჯვარზეგაკრული შვილის ტკივილი,
ვით აიტანე ქრისტეს დედაო.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:52 | Сообщение # 66 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| სულ მინდა გულში
კოცონად მენთო,
შენთანსიმშვიდის
ფერებსვბარდები,
ჩემშირაც მეტად
იზრდები ღმერთო,
მე კიდევ
უფროვპატარავდები.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:52 | Сообщение # 67 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ახლა გლოვაა და კვირა ვნების დღეს
ვსტირი უფალს, ჯვარცმულ მესიას,
დღესსხვანაირად ვსტირი და მოვთქვამ,
ჩემთვის რამდენი დაუკვნესია,
არ ძალმიძს დარდი სიტყვებით რომ ვთქვა
დღეს სულს ვაფარებ ცრემლსა და ძაძას,
შორითექოაჯალათთა ხმების,
უნდაწავიდევეახლოტაძარს,
ახლაგლოვაა,კვირაავნების.
გარდამოხსნამდე წუთია ერთი,
უნდამოვასწრო ვიპოვო თავი,
ვიდრეკრეტსაბმებს ჩახევდეს ღმერთი,
და ვიდრე ზეცაც გახდება შავი.
დღეს ვსტირი, ცოდვამ დამაგვიანა
დღესის ნამსჭვალი სხვაგავარდ მტკივა,
სხეულზე მეწვის ყველა იარა,
სინდისზე მქენჯნის ვნებულის კვირა.
სულ ერთი წუთი და ვასწრებთ რამდენს,
ფხიზლდები, როცა ვერაფერს შესცვლი,
ათასუზნეოსაქმეთა ჩამდენს,
მაინცგჭრისმზერასბინძური ვერცხლი.
დღეს სულს ვაფარებ ცრემლსა და ძაძას,
შორითექოაჯალათთა ხმების,
უნდამოვასწრო ვეახლო ტაძარს,
სულშიგლოვამაქვს,კვირაავნების.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:54 | Сообщение # 68 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ჩუმად ნათქვამი ლექსი
მე და პოეტი?!
ჩუ ბატონო, სამყარო გვისმენს...
ახლარომ ვაჟა დადიოდეს, სადმე ჩემს დროში...
უბრალოდ ლექსი, გამოფიტულ სისხლ–ძარღვებს მივსებს,
ღირსეულნი კი, იმარჯვებდნენ მუზებთან ომში.
ეს ლექსები რომ წააკითხა, ახლა ილიას,
ალბათსიბრალულს მიბოძებდა,
იყო მართალი...
აკაკი,თითსაცდამიქნევდა:
ლექსიშვილია...!
და სხვაგვარადო უნდა იყოს შენში დამთბარი.
შემიბრალებდა დიდი შოთაც, ცოდვილ ნაშიერს,
გადამისვამდა თავზე ხელებს, ღიმილით მგონი,
აბა,ამ სიტყვით რას მოჰქარგავ ლექსის არშიებს,
განაყოველთვის "ლეკვი ლომის" არისო სწორი.
თვალითდანახულს, რაღად უნდა ფიცი და მტკიცი,
გალაკტიონი წარბს ასწევდა, მიხმობდა ოდეს,
ნიჭითუ არ გაქვს ბიძიკოო, მეტყოდა ვიცი,
მაშინსინდისი და ნამუსი, ხომ უნდა გქონდეს.
მე და პოეტი?!
ჩუ, ბატონო, გვისმენს ქვეყანა...
და სადღაც აქვე მუზის ღმერთი, ისე ხარხარებს,
ლექსმა,ვიღაცაუკვდავჰყო და ზეცას შეჰყარა,
ვიღაცკი, სწერს და თავისივე ჭიას ახარებს...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:54 | Сообщение # 69 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ხელისგულებზე გასავლელს ვითვლი,
ნეტავსადამდე გრძელდება ჯვარცმა...
მანამდე, ვიდრე რაღაცას იტყვი,
რამდენი უნდა იფიქროს კაცმა.
იხლართებიან ბედის ხაზები,
წარსულს ხსოვნაზე დავუწყე აცმა,
მანამდე ვინმეს გაუბრაზდები,
რამდენი უნდა აწონო კაცმა.
მუზები სათქმელს ხაზებში არწევს,
და საოცარი სინათლე მოსავს,
ვიდრელექსებად რაიმეს დაწერს,
რამდენი ფიქრი სჭირდება მგოსანს.
გულზე რომ სითბოდ გადაგიაროს,
არ დაებინდოს სავალი ხედვას,
შვილმარომ სწორი გზებით იაროს,
რამდენი ლოცვა სჭირდება დედას.
ფულსა და ვერცხლზე რომ არ გაცვალოს,
არადრომ დევდეს ღამეებს ნათევს,
სამშობლოს გული რომ ანაცვალოს,
რამხელა რწმენა სჭირდება ქართველს.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 20:55 | Сообщение # 70 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| უფალო გმადლობ ქართველობისთვის
რ ვიცი რატომ მაზიარე სიხარულს ამდენს,
შენიწყალობის კიდობნიდან გადმომსვი როცა,
ამდენიცოდვის,ბოროტების და ავის ჩამდენს,
მაინცქართველი რომ დამარქვი და მაინც მლოცავ.
უკიდეგანოდ გადაფინე სამყარო ვრცელი,
ყველასულიერს მიუჩინე ადგილი, ნიში,
ვის მეტი ერგო მოწყალება, ვის რისხვა შენი,
ვის ცოდვის კუპრში გაუმართავს ვაი და ვიში.
ჰოი, უფალო, რად მარგუნე მადლი ამხელა,
დედამიწაზე მიმიჩინე ციცქნა სამყოფი,
მადლობელი ვარ, ქართველი რომ მქვია სახელად,
ამ სიხარულის ასახნელად სიტყვაც არ მყოფნის.
ჩემი სამშობლო შენი ხელის გულის ხელაა,
უფალოჩემოვით გადმოვცე სამადლობელი,
ჩემისამშობლო, ენაა და აღმაფრენაა,
შენითნაკურთხი, როგორც დედა, როგორც მშობელი.
როცა ქართველი იბადება, აღსავლის კარი,
ღიააალბათდა ანთებენ წმიდა ბარძიმებს,
მერეუთუოდდაიქუხებს სამრეკლოს ზარი,
და უფლის გულმკერდს კიდევ ერთი დარდი ამძიმებს.
დარდი ქართველის დაბადების და გაჩენისა,
მეც ერთ–ერთი ვარ ღმერთო ვისზეც ცრემლები ღვარე,
მაინცმოგვეცი ენა სულის გადარჩენისა,
საცხოვნებელად ნაკურთხი და ნათელი მხარე.
და მაინც ღმერთო რად მარგუნე მადლი ამხელა,
შენიწყალობის კიდობნიდან გადმომსვი როცა,
ჩემსსამშობლოს რომ საქართველო ჰქვია სახელად,
და რომ ქართულად შემიძლია გალობა– ლოცვა.
|
| |
|
|
