| nukria | Дата: პარ, 10.05.2013, 18:29 | Сообщение # 11 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| საფლავი თორმეტი ადლი,
სუდარა - თავთან კრული,
გწყალობდეთ აღდგომის მადლი,
ანგელოსი მხიარული!
"თქვენ რომ მეუფე დაფლეთ,
აღსდგა, აქ არ განისვენებს,
დღეიდან ბნელს ნათელი დაფლეთს,
განჰკურნავს ცოდვილთა სენებს."
უფალი ჯოჯოხეთს შთახდა,
იხსნა სულნი მართალთა,
ანგელოსნი დარჩნენ სახტად
ცა დასთმეს ფერგამკრთალთა,
და გარდამოხდნენ ქვეყნად
რათა შეეგებონ მწეს,
ადამს, მეუფის სეხნას,
სასუფეველის მზეს.
რა შვებაა, რა ზარია,
აღსდგა ღმერთი სულმნათი,
დედამიწა ტაძარია,
ზეცა - მისი გუმბათი.
რა ზამთარი იდგა ქვეყნად,
ან რა სიმწრის გოდება,
აქ კი ზეცა გარდაგვეხსნა,
ედემი გველოდება.
ზეიმით და ზარით მოდის
წელიწადი წლეული,
აღარ გვმართებს გლოვა ლოდის,
წარწყმდა გველი წყეული.
შვება სუფევს კიდით კიდე,
ქვესკენლით ცის თაღამდი,
მზემ დახია ბნელის რიდე,
ისმის ლოცვა-ღაღადი.
რა შვებაა, რა ზარია
აღსდგა ღმერთი სულმნათი
დედამიწა ტაძარია
ზეცა მისი გუმბათი.
ჩონჩხი რომ გზარავდათ ყველას,
და ცელი გაბასრული,
დაემხო, განქარდა წყევლა,
ვარსკვლავეთს აღზევდა სული.
ოსანა ისმის დასთა
დიადობს სხივთა ფენა,
მას ქერუბიმთა დასტა
შეეგებება ზენა.
დასცა ქაოსი მძვინვარე,
დახსნა სიკვდილის მხარე,
აღსდგა სიკვდილში მღვიძარე,
ცის შეუმუსვრელი სახე.
სად ჯვარი მისი გებულა,
აღყვავებულა სხვა ხე,
ედემად დავანებულა
ანგელოსთ მეინახე!
დაივიწყეს აჩრდილთ მოთქმა
და სიკვდილის ჭალაკი,
განახლებულ კაცთა მოდგმას
ერგო საღვთო ქალაქი.
ვის წყალობა ზეცით თან სდევს
მსხვერპლის არდარიდებით,
ის აღდგომის შარავანდედს
შეიმოსავს დიდებით!
რა შვენაა, რა ზარია
აღსდგა ღმერთი სულმნათი,
დედამიწა ტაძარია,
ზეცა - მისი გუმბათი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 24.02.2014, 00:14 | Сообщение # 12 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შენ გეზმანება ვაჰანი და ძველი ვარძია,
სამსარი, კლდეში შეხიზნული, გედვით წუნდა,
შოთას აკვანი მადლიანი ვინაც არწია,
ვინაც ჯვარცმული იყო მარად და არ შეძრწუნდა.
შენ გეზმანება გარუჯული სამცხის სერები,
მუნჯი მოწამე წარსულისა - მდუმარე მტკვარი,
ცის კაბადონზე სპილენძის და ტყვიის ფერები,
კუმურდოს თაღი დაღარული და ზარზმის ზარი.
შენ გეზმანება ოლთისი და მდუმარე ბანა,
იშხანი, ოშკი, პარხალი და წმინდა ხახული,
ვინაც ხილვები წარსულისა ცრემლებით ბანა,
ჟამთა სიავით დასეტყვილი და ჭირნახული.
ხანძთის უდაბნო, მუნ მლოცველი წმინდა მამები,
ცისკარზე წმინდა გარდამოხსნის გამოსვენება,
მონასტრის ვაზი, მზით ძალუმად ნათამამები,
და აღაპებში გარდასულთა ძმათა ხსენება.
აქ თითქოს ქვებიც ჩაკირულან ცრემლის დუღაბით,
დანისლულ ქედებს დასტყობია სევდის ხაზები,
მოსჩანს ხერთვისი, სალ კლდეებთან შენადუღები
და საფლავებზე გახლართულად უსურვაზები.
თმოგვს მკერდდალეწილს დაფრქვევია სხივთ ათინათი,
სეფე გოდოლზე გადმომდგარა სარგის თმოგველი,
გასცქერის ზეცას, მარადიულ მზისა თინათინს,
ნათელმხილველი მზერა მისი მზეობს მოგვური.
ვარძიის ცაზე შარავანდნი ბევრად ასობენ,
დიდი თამარი დაჩოქილა ღვთისმშობლის ხატთან,
დღეს მხედრობანი ზეციურნი მასთან დასობენ,
ღვთივკურთხეული ლიტანია ცისკრამდე გასტანს.
ევლოგ სალოსი, შავთელი და დიდი რუსთველი,
თანამლოცველნი დედოფლისა სთხოვენ განგებას,
ქართველთა ლაშქრის გამარჯვებას, მტერთა მმუსვრელის
ქართული მოდგმის საუკუნო არგადაგებას.
ისმის ყიჟინა სამცხის სპათა თავგანწირული,
დღეს შეიმუსრა საქართველოს დუშმანი, მტერი,
ისმის გალობა, ისმის ჟამნი, ჰანგი გმირული,
და საქართველოს აღზევებას ზეიმობს ერი.
გარდასულ ჟამის ამ ხილვებით მარად ნეტარი,
მტკიცე ნაბიჯით მომავლისკენ მიიკვლევ შარას,
წმინდა გიორგი, საქართველოს ნათლის მხედარი,
ფერისცვალების მაღალ მთაზე დაგიდგამს კარავს.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 26.05.2014, 22:59 | Сообщение # 13 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ქრისტემ მოგმადლა ცის გასაღები
და სერაფიმთა ჰაეროვნება,
არ გწამს მონღოლის ნატრაბახები
და არც მარდოხეს ყალბი ცხოვრება. გვეტანებოდნენ ძაღლნი და ღორნი,
შემუსვრა სურდათ ელვარე ჭაღის,
მაგრამ ხომ დავრჩით, მაინც ჩვენ ორნი,
მკრთალნი რაინდნი მწუხარე სახის.
კვლავაც დავუდგეთ დარაჯად საფლავს,
ყველა ცოცხალთა მიზანს და მიზეზს,
ამგვარ წამებას ხომ შვებაც ახლავს,
ხვალეც იმედის თვალებით გვიმზერს.
ცხოველმყოფელი საფლავი იგი
გვიწამებია ცხოვრების წყაროდ,
დაგვცქერის თვალი არსთაგამრიგის,
ის აგვარიდებს ბედის შავ ტაროსს.
და ოცნებებიც ცას მისწვდნენ ჩვენნი,
ცა გარდაგვეხსნა მარადჟამული,
ხელთუქმნელ ხატის დიდებით მშვენი
ღვთის წილხვდომილი ჩვენი მამული. დე ელვარებდეს ივერთა ცაზე
მზე შუაღამის, ბარძიმი წმიდა,
გვწყალობდეს ვინაც გვიკურთხა ვაზი
და ღვთისმშობელი ვინაც დაწინდა.
ვაშენოთ ჩვენი ტაძარი ქვაზე,
ბნელში მსხდომთ კვლავაც აღვუნთოთ კვარი
და მიგვიძღოდეს ეკლიან გზაზე
წმიდა გიორგი და ნინოს ჯვარი.
|
| |
|
|
