| nukria | Дата: შაბ, 21.02.2015, 01:40 | Сообщение # 11 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| გაზაფხულის ქარია,
გულო, დარდთან ნაფიცო!
რა კარგი სიზმარია,
დედა არ გამაღვიძო!
გაზაფხულია ქარია, ქვეყანას უხარია,
რა კარგი სიზმარია, დედა არ გამაღვიძო!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 21.02.2015, 01:41 | Сообщение # 12 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| გადანაცრისფრდა ლურჯი მინდორი,
და აღარავინ არ გამიკეთებს
იმ თაიგულებს, რომ მინდოდა
დამედო ვიწრო, ყვითელ კუბოზე.
მე შემოვედი დაუღალავი
და მხიარული კვიცის ჭიხვინით,
და უცებ ყველას რაღაც გახადეს
და უხალისო გარდაცვალება,
უსწორმასწორო ყვითელი მარშით,
ორკესტრის სქელი ლოყების ბერვით,
გამოეფინა მოთენთილ ქარში,
ჩემს შესახვედრად გამოეფინა.
ძვირფასო, ველზე კვიცებს დაღავენ,
დაუდაღავებს ქამანდს ესვრიან,
ყელგამოღადრულ ირმის ღაღადით
დააგუგუნებს ზარს ეკლესია,
აქ დავიწერე უშენოდ ჯვარი,
შენ არც გექნება ეს გაგებული,
და მონაზვნების ნალანდი ჯარი
შემომეხვია გაკვირვებული...
„უცნაურო, ჭირნახულო, ჭინჭრიანო ბიჭო,
ბედს ნუ ეჭირვეულები,
თუკი რამე გიჭირს,
ღმერთს მიმართე ასე გიჯობს,
ველში ნათარეშო,
რატომა გაქვს მაგოდენა
სევდა შავ თვალებში“.
ყვითელი კუბო, ჩემი სავანე,
კვიცი შემაბეს მძიმე ურემში,
ვათრევდი დამჭკნარ იასამანებს
ხარებთან ერთად გულგრილ ქუჩებში.
შემდეგ შემომხვდა პატარა ქუჩა,
მიწა დამსკდარი, მშრალი ტუჩებით,
ქუჩის ბოლოში მარხავდნენ ჯუჯას
მოხეტიალე ქუჩის ჯუჯები.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 21.02.2015, 01:41 | Сообщение # 13 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მეც მალე წავალ, ფრინველი კი კვლავ იგალობებს,
დარჩება ბაღი, მარტოსული, თეთრი ჭა და ხე.
მკვდრის მზე შეღებავს კანტიკუნტად შემდგარ მაღლობებს
და ხსოვნას ჩემსას საბოლოოდ გააპარტახებს.
ვემახსოვრები მხოლოდ ზარებს გლოვით დარეკილს
და ნაცნობ ქუჩას ფერს შეუცვლის წელთა დინება,
სიყვარულს ჩემსას საფლავების ქვებზე არეკლილს
უიმედობის მრუმე ბადე დაეფინება.
წავა სუყველა, ვინც მიყვარდა, სუყველა წავა,
გაირინდება ტალღოვანი შრიალი ხეთა
და ეულ ბაღში ვერ იპოვის ჭრილობის წამალს,
აჩრდილი ჩემი მონატრებით თუ შეიხედავს.
მეც წავალ! ჩემმა გაზაფხულმაც ჩაიცვა თალხი,
უსიცოცხლოდ გზა ცეცხლოვანი ენით გალოკეს,
ჭა ამოშრება, აღიგვება მიწიდან ბაღი,
ხოლო ფრინველი... ფრინველი კი კვლავ იგალობებს.
|
| |
|
|
