|
ბესო ხომერიკის თარგმანები
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 14.09.2013, 13:41 | Сообщение # 71 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| რეზო თაბუკაშვილი
>>
მშვიდობას ვეტყვი, მალე ქართულ ზეცის საფირონს,
და მცირე ტაღად შევერწყმები ზღვას, უნაპიროს.
ქარს, იმქვეყნიურს დავუხვედრებ, მალე, წინ აფრას;
დიდებულია! გარდვიქცევი მალე წინაპრად.
და თუმცა ჩემი გამგზავრება ჰგავდა წვალებას,
სიკვდილი მაინც არ დაარქვათ გარდაცვალებას,
მე წავალ, რადგან დრო არა მაქვს უკვე არჩევნის,
მე წავალ, მაგრამ სამუდამოდ თქვენთან დავრჩები.
მეც გიმეგზურებთ, ცხოვრების გზას როცა გაჰყვებით,
მე დაგინახავთ, მაგრამ ვეღარ დაგენახვებით.
მე არასდროს არ ვიქნები თქვენთან მოდავე,
სამშობლო თქვენი, თუ არასდროს არ იცოტავეთ,
მაგრამ იცოდეთ, მე იმ დღიდან თქვენთან არა ვარ,
თუ სარბიელად საქართველო გეპატარავათ.
დამარცხებულნიც არასოდეს ჩანდეთ საბრალოდ,
ვინმეს სიგლახე, კაცთა მოდგმას არ დააბრალოთ.
მშვიდი გექნებათ სიყმაწვილე, მერე სიბერე,
სხვათა მიღწევით, სიხარული თუ გაიბევრეთ.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
С небом грузинским тихо прощаюсь, с Эльбрусом снежным
Малой волною сольюсь уже скоро с морем безбрежным,
Парус поставлю потусторонним, спокоиным ветрам,
Как же прекрасно! Закрою глаза и стану я предком.
Что же поделать,будет уход мой полон мучения,
Смертью вы все же не называйте мое преставление,
Выбора нет, час мои настал и закрою я веки,
Скоро уйду,но все же останусь с вами навеки.
И вам по жизни буду всегда путеводной звездою,
Я вас увижу, меня не увидеть вам,рядом собою,
Я поддержу,буду я с вами и вас не брошу,
Коль не сочтете малой ареной родину вашу.
Но вас покину,нам расставаться время настало,
Коли для поприща Грузия ваша малою стала.
Удары судьбы держите достойно, дух пусть не гибнет,
И не вините род человечески в чей то ошибке,
Радостной будет молодость ваша,спокойною старость,
Когда достижения близких для вас,станут вам в радость
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 06.11.2013, 02:49 | Сообщение # 72 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| თემურ ჩხეტიანი (1955 - )
რა საჭიროა ვინმე სხვა?
მხოლოდ შენშია საშველი,
მით უფრო, ბავშვივითა
ხარდა რავინ გყავს დამშლელი.
გული გაქვს - დაშლი, ააწყობდა
სულ გულს ეთამა შები ..
.გარეთ მზიანი დღე არის,
თბილი და ნაღვლის წამშლელი.
ხურმაზე შემჭკნარ ნაყოფებ
სისევ კენკავენ შაშვები.
Темур Чхетиани(1955 - )
***
Зачем кто то другой?
Спасение только в тебе.
Ты как ребенок шальной,
Никто не перечит, нигде!
Играешь ты сердцем, кажись;
Его соберешь-разберешь.
Давно прекратились дожди,
И солнце тоску заберет.
Хурму всю склевали дрозды
В фруктовом саду,у ворот.
Сообщение отредактировал nukria - ოთხ, 06.11.2013, 02:51 |
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 12.11.2013, 03:58 | Сообщение # 73 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| Тебе бы - окрашенной всей в синем свете,
Спать с облаками, но и это не суть.
Стреляюсь я с мужем твоим на рассвете,
Чтоб в душу заставить твою заглянуть.
Пусть ветер рубашку твою развевая,
Толкнет дверь эдема и у твоих ног,
На прелесть твою с восторгом взирая,
Смущенно сидел бы испуганный Бог.
Что лучше: мелодия, либо слезинки!
И где, на земле или на небесах!
И солнца горячего нежные блики,
А может луна, что сверкает в слезах!
И небо, что Бога гостиною стало,
Множество душ приговор ожидает.
Придет на секунду прекрасная пара,
Всего лишь на миг, потом исчезает.
Конец всех: сосны, и травы, и лишая,
Известен один – под Богом все ходим.
И ради любви ты поверь мне, родная,
Ради любви в этот мир мы приходим.
Тебя называть мне супругой неловко...
С облаком синим дели свое ложе
.Вот пистолеты залаяли громко,
С мужем твоим я стреляюсь, похоже
* * * * *
უხერხულია შენ გერქვას ცოლი,
შენ უნდა ცისფერ ღრუბელთან იწვე,
უნდა ღრუბელი გეფინოს ლურჯი-
მე შენს მეუღლეს დუელში ვიწვევ,
რომ ჩავახედო შენს კეთილ სულში.
შენ უნდა უცხოდ მოსული ქარი
გიფრიალებდეს ნისლისფერ მერდინს,
გაიღოს უცებ სამოთხის კარი-
მუხლებთან გეჯდეს შემკრთალი ღმერთი...
რა ჯობს-სიმღერა თუ წყვილი ცრემლი!
სად ჯობს- მიწაზე თუ მიწის გარეთ!..
მზე-მზეზე უფრო დიდი და ცხელი,
მთვარე-მთვარეზეც მაღალი მთვარე,
და ცა!- ღმერთების ცისფერი ჰოლი-
ძლივს რომ აუდის მომსვლელს და წამსვლელს...
მაღალი ბიჭი ლამაზი ცოლით-
მოდიან, მაგრამ მიდიან წამსვე:
ბოლოს და ბოლოს , ერთი აქვს ბოლო
ლომსა და თინუსს, ნაძვსა და ღოლოს!
სიყვარულისთვის! კარგო, ჩვენ მხოლოდ
სიყვარულისთვის გავჩნდით და ვცხოვრობთ!
უხერხულია-შენ გერქვას ცოლი-
შენ უნდა ცისფერ ღრუბელთან იწვე.
აჰა, დამბაჩა და სველი თოვლი!-
მე შენს მეუღლეს დუელში ვიწვევ...
ტარიელ ჭანტურია
Сообщение отредактировал nukria - სამ, 12.11.2013, 03:59 |
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 20.02.2014, 23:03 | Сообщение # 74 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
|
დუმს აფხაზეთი, პალმებიც გარინდულან,
დუმს- გულს მოსწოლიამას სევდა დიდი
თითქოს ორ ძმას შუა მტრობა გახიდულა,
თითქოსდა ენგურზეჩამტყდარა ხიდი.
ღმერთმა აფხაზები უძმებოდ დასტოვა,
ზღვასა და მთებზეჩამოწვა ბინდი,
ნეტავ, ჩემს ეზოში უჩემოდ, მარტოკა,
რამდენჯერ აყვავდავაშლი და შინდი.
რამდენჯერ დაისხესვარდისებრ კვირტები,
ეული ეზოსღუზღუზა ატმებმა,
აჰაა, სანაპიროც!მტანჯავენ ხილვები,
ის დღე აღარ მოდის და აღარ გათენდა.
ნეტავ, აივანზე რამდენჯერ გაიდგეს
ბუდე იმ ფრთამალა,ჭიკჭიკა მერცხლებმა,
ვაბარებ:მოვალ-თქო, და მგონი გაიგეს,
მაგრამ იმედიდღითიდღე მეცლება.
ჩემო აფხაზეთო,ძლიერ მედარდები,
ჩემო ძუძუმტეო,ძმობილო სულიავ,
ყველაზე მეტად ჰო,შენ მენატრები,
შენი ნახვა დაბაასი მწყურია.
გახსოვს, ზღვის ნაპირას თეთრი თოლიები,
როგორ გადავრეკეთ ბავშვებმა ქუდებით?
პირობას ვიძლევი, ჩემო მეგობარო,
რომ აღარ დაგტოვებ როს დაგიბრუნდები.
გახსოვს, ჩემო ძმაო, ნაირფერ კენჭებს,
ნიჟარებს ციმციმ ვაწყობდით ქილაში?
როგორ ვარხევდით თავებს და ბეჭებს,
ვცეკვავდით გიჟებიჩვენ იმ ცხელ სილაში?
გახსოვს, რვა მარტობას,დედებს რომ მივართვით
იების კონა დაწითელი ტიტები,
გახსოვს, ის კატარღა,ქათქათა იალქნით,
ზღვაზე რომ დავქროდითმეზობლის ბიჭები?
გახსოვს, მამაჩემი, ბიძია კახაბერი,
პარკში რომ გვაჩვენა,ფერადი ჩიტები?
ეს მოგონებები: ბავშვობის, ნაირფერი,
ჩემს სულს შეყინვია,ვით სტალაგმიტები.
ვიცი, შენც მნატრულობ,ალბათ, კარგად გახსოვს
ჩვენი ქუჩის ბოლოს შავშავი თუთები,
იმ გზას გაჰყურებ და ალბათ შენაც დარდობ,
ვიცი, რომ გიყვარვარ და არ მებუტები.
მეტი რაღა გითხრა,უკვე აღარ ვიცი,
ფიქრებმა სხეულისაშინლად დაღალეს,
ის დღეც კარგად მახსოვს,მეგობრობის ფიცი,
ჩემს თვალთგან ცრემლებისნაკადი ღვარღვარებს.
ჩემო ძუძუმტეო,შენ, შვილო აფხაზთა,
გწყალობდეს ქრისტე დაწმინდა ანგელოზი,
გთხოვ წაიკითხო ის წიგნი მავანთა,
რომ შენ ხარ პირმშოსაქართველოსი.
დუმს აფხაზეთი, შვილებს ელოდება,
დუმს, გულს მოსწოლიამას სევდა დიდი,
მოდი,ჩვენ ვეცადოთ, ძველმა მეგობრებმა,
იქნებ გავამრთელოთ ენგურზე ხიდი.
>>>>>>>
>>>>>>>
Абхазия замолкла ,пальмы пыль накрыла
Сердце от печали,рвется в лоскуты
ведь вражда стеною,братьев разделила
будто на энгури,сломаны мосты.
Рвется боль наружу,от души излома
Потеряла братьев,Боже как мне жаль,
Без меня в деревне,на дворе у дома
Вновь весною этой,расцветет миндаль.
Сколько раз раскрылись,персиков бутоны,
Вспоминаю розы,мысли входят в раж,
Вижу пляж родной и не сдержать мне стона,
День тот не настал и это все мираж.
Птички на балконе,свили гнезда снова,
Хочется взлететь и полететь им в след,
Им кричу"вернусь я",но судьба сурова
И надежда тает,тает словно лед.
Абхазия родная,как же я страдаю,
Названный мне братец,детства друг Батал
Больше всех на свете,по тебе скучаю,
Как же я скучаю,если бы ты знал.
Помнишь, как на море,чаек мы гоняли
шапками махали,в дудочки трубя,
Я хочу чтоб знал ты и другие знали,
Не покину больше,никогда тебя.
Камешек,ракушек,в банки собирали,
И удили рыбку,вместе на леске.
Как с тобой у речки,долго танцевали
Будто бы шальные,прыгали в песке.
На восьмое марта,матерям дарили
алые тюльпаны,розы,Ландыши
А затем на лодке,волны бороздили
строили из веток длинных шалаши.
.дядю Кахабера и в лесу скитания
Что ловил нам птичек,вечно был небрит
радостного детства дней воспоминания
В душу мою вмерзли,словно сталагмит.
Знаю ты скучаешь и наверно помнишь
Собирала Дуты,в подол для тебя
знаю что ты любишь и как я страдаешь
Верю перестал ты,дуться на меня.
что мне еще вспомнить,Даже и не знаю.
Помнишь клятву нашу,чтоб всегда дружить,
И в воспоминания душу окунаю,
Слезы меня душат,как же дальше жить.
Братец мой названный,нам на этом свете
хватит враждовать и родину делить
Ведь Абхаз с грузином,как душа и сердце
Никому на свете,нас не разделить.
Абхазия замолкла ,пальмы пыль накрыла,
Сердце от печали,рвется в лоскуты,
Братья позабудем,что нас разделило
Снова на Энгури,возведем мосты.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 22.02.2014, 17:02 | Сообщение # 75 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| Снег падал… Тбилиси в траурном цвете,
Сиони молчал ... и жены и дети.
Была февральская слякоть и стужа,
Вновь наковальня ковала нам ужас,
Слезы и кровь, вот и вся наша участь!
Родину-матушку снова продали,
Вновь под крестом на Голгофу погнали,
Вновь ты шагаешь дорогой страданий!
Снег падал…Тбилиси в траурном цвете,
Сиони молчал... и жены и дети.
Вот, пал Коджори*, молчит Табахмела**,
И панихиду им вьюга пропела.
A трупы героев, как в саване нежном,
Под покрывалом покоятся снежным,
Их в темноте уж не видно кромешной.
Снег падал... Тбилиси в траурном цвете,
Сиони молчал... и жены и дети.
И на дороге, где сабли сверкали,
Где Арагвинцы страну защищали,
Там, где погибали, родину славя,
Пало в сечи тяжело наше знамя,
Где кровью пропитана каждая пядь,
Где шел на Крцаниси грузин умирать.
Под знаменем красным дня белого средь,
На белом коне и прямая как жердь,
въезжала аллюром безмолвная смерть.
Снег падал... Тбилиси в траурном цвете.
Сиони молчал... и жены и дети
|
| |
|
|
| nukria | Дата: კვ, 16.03.2014, 13:52 | Сообщение # 76 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ოთარ ჭილაძე
>>
აღსასრულისკენ სამყარო მიქრის,
ვით პატრონმკვდარი ველზე ქურანი…
ღმერთო, მასწავლე მოთოკვა ფიქრის,
ანდა წამართვი ფიქრის უნარი.
ფიქრისგან ფიქრი ჩნდება, ჭავლივით.
არ წყდება მტანჯველ ფიქრთა ნაკადი,
თითქოს ათასჯერ უკვე ჩავლილი
და ვერჩავლილი მაინც აქამდის.
გზა კი იგივე რჩება მიზნამდი
და ახლა გულშიც ვერ მითქვამს შიშით:
ფიქრი მაწრთობდა ცხოვრებისათვის,
თუ დავემალე ცხოვრებას ფიქრში…
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Мне конец вселенной виден близкий,
Поджидает смерть меня угрюмо,
Боже!Обуздать скажи, как,мысли,
Либо отними способность думать.
Мысли душу мне разворотили,
Как поток рожают боли омут,
Те, что много раз уж проходили,
Либо до сих пор пройти не могут.
До конца уж путь довольно близкий,
Вымолвлю из страха я едва ли,
Может в мыслях прятался от жизни,
Или может мысли закаляли
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 30.07.2014, 03:30 | Сообщение # 77 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ოთარ ჭილაძე
>
რა დამაძინებს, რა დამაძინებს,
უსაშველოა წუხილი ჩემი,
შენი თვალების ზღვაში ჩავძირე
ფიქრების და ოცნების გემი. ვერ დამათრობდა კარგი თამადაც,
ერთი ღიმილით შენ რომ დამათვრე,
რატომ შემხედე ასე თამამად,
თვალები რატომ შემომანათე. მას აქეთ ჩემთვის ყველგან ღამეა
და ყოველ წუთას უფრო ღამდება,
ჩემი სიმღერაც განა რამეა?
ოღონდ ეგაა არ დამთავრდება. რა დამაძინებს, რა დამაძინებს,
უკვე მეძინა მე ჩემი წილი,
მაგრამ ამ მიწას ვიდრე ვამძიმებ,
არ გეღირსება შენც მშვიდი ძილი >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Мне уж не заснуть,нету моих сил,
Щемит душу грусть,я уж у черты,
В море глаз твоих нынче утопил
Я корабль своих мыслей и мечты. Засосал меня омут глаз твоих,
Губ твоих изгиб для меня как стих,
Будто- бы вино,он в меня проник,
Лишь один твой взгляд-я, как пянный, стих. Милая моя,ты понять должна,
День мой словно ночь, знай красавица
Ну, а песнь моя,может,не важна,
Буду для тебя петь я без конца. Мне уж не заснуть,нету моих сил,
Все свои уже досмотрел я сны,
И пока живой,я бы попросил,
Если я не сплю,то и ты не спи
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 16.08.2014, 13:56 | Сообщение # 78 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| Все боги умерли –
От рака и от СПИДа;
Сошли с ума
И бросились с моста;
Из тех, кто жить хотел,
Одни убиты,
И над другими
Тень висит Креста. Все боги умерли,
Не оправдав надежды,
Не сняв с планеты
Дьявольских оков.
Но боги всех мятежников
Мятежней, –
Себе на смену новых
Шлют богов, Еще, еще…
Так, божеское племя,
Скача по континентам
Во всю прыть,
Отчаянно
Оттягивает время
До мига
Человечьего «не быть». Но миг все ближе,
А вокруг – все больше
Их верных слуг
С кинжалами в руках.
Все боги умерли.
Но жизнь не стала дольше,
Убийством их
Бессмертие поправ.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 16.09.2014, 13:21 | Сообщение # 79 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| "ამწე კრანში" გაიჩხირა მთვარე
ტელეანძა იხედება მთიდან
შავი ბიჭი გამოთიშავს ფარებს
და სიგარეტს ამოიღებს თმიდან მთვრალი მამა დაბრუნდება სახლში
მეზობლის ძაღლს გაექცევა კატა
დედა ხალათს შემოისხავს ქარში
და ბორჯომის მოსატანად გავა ანჰიდრიდი დაეღვარა ლაშას
ეკა გაზზე თურქულ ყავას ხარშავს
კარადიდან იცქირება ბაბო
ისე როგორც თვრამეტი წლის ნაშა ტელევიზორს გამოთიშავს ნანა
ხაჭაპური არ შემოაქვს ცირას
მთვრალი მამა გაგორდება ტახტზე
და სადილად გაიღვიძებს კვირას.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: კვ, 12.10.2014, 21:37 | Сообщение # 80 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ალბათ ყველაფერს მოედო ხავსი
და ალბათ უკვე ვეღარც იხარებს:
ეზო, რომელიც ძილშიღა გვახსოვს,
სახლი, რომელიც გადავიყვარეთ. სამაგიეროდ... სამაგიეროდ,
ქვეყნის ტალახი გვათოვს და გვაწვიმს...
შენ დაიფარე, ღმერთო ძლიერო,
საკუთარ ფესვებს მომწყდარი კაცი
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Может быть травой и мхом заполнен
Никогда не будет он цвести
Двор который,лишь во сне мы помним
Дом,который разлюбили мы Но за то дожди и снег из грязи
С каждым годом падают сильней
Сбереги судьба ты,Бога ради
Тех,что оторвались от корней
|
| |
|
|
