|
ბესო ხომერიკის თარგმანები
|
|
| nukria | Дата: კვ, 11.01.2015, 15:50 | Сообщение # 81 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| Марина Цветаева .
МОЛИТВА
Христос и Бог! Я жажду чуда
Теперь, сейчас, в начале дня!
О, дай мне умереть, покуда
Вся жизнь как книга для меня.
Ты мудрый, Ты не скажешь строго:
- "Терпи, еще не кончен срок".
Ты сам мне подал - слишком много!
Я жажду сразу - всех дорог!
Всего хочу: с душой цыгана
Идти под песни на разбой,
За всех страдать под звук органа
и амазонкой мчаться в бой;
Гадать по звездам в черной башне,
Вести детей вперед, сквозь тень...
Чтоб был легендой - день вчерашний,
Чтоб был безумьем - каждый день!
Люблю и крест, и шелк, и каски,
Моя душа мгновений след...
Ты дал мне детство - лучше сказки
И дай мне смерть - в семнадцать лет!
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ცვტაევა
ლოცვა
უფალო ქრისტევ! თხოვნას არ ვმალავ,
ახლა, ამ წუთას,სასწაულს ველი,
მომეც სიკვდილი ამ დილით, სანამ
წიგნს ჰგავს გადაშლილს ცხოვრება ჩემი.
შენ მეტყვი მკაცრად,შენა ხარ ბრძენი:
"ნუ ჩქარობ, დრო არ მორჩა სრულიად."
თვითონ მაჩუქე შენ ასე ბევრი,
ყველა გზა მინდა, ყველა მწყურია.
გამვლელი ვძარცვო სადმე შარაზე,
მინდა, რომ მქონდეს მე სული ბოშის,
ცრემლი მდიოდეს ორგანის ხმაზე
და ამორძალად მივქროდე ომში.
აღარც აჩრდილებს შევუშინდები,
ვიმისნებ,როცა ღამე იწყება,
იქცეს ლეგენდად დღე გუშინდელი,
დღე ხვალინდელი-თავდავიწყებად.
ჩემი სულია წამების კვალი,
ლოცვა,განცხრომა,მე მიყვარს ვისაც,
რადგან მაჩუქე ყრმობა-ზღაპარი,
სიკვდილიც მომეც ჩვიდმეტი წლისას.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 13.01.2015, 10:41 | Сообщение # 82 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| Давай друг друга трогать,
пока у нас есть руки,
ладонь, предплечье, локоть,
давай любить за муки,
давай друг друга мучить,
уродовать, калечить,
чтобы запомнить лучше,
чтобы расстаться легче.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 13.01.2015, 12:08 | Сообщение # 83 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| Слава рукам, превратившим шрам
в эрогенную зону;
слава рукам, превратившим в храм
домик сезонный;
рукам, преподавшим другим рукам
урок красноречья, -
вечная слава твоим рукам,
локтям, предплечьям!..
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 19.01.2015, 15:45 | Сообщение # 84 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| Ахматова "Реквием".
ახმატოვა "რეკვიემი"
<<<<<<<<<<<<< А если когда-нибудь в этой стране
Воздвигнуть задумают памятник мне,
Согласье на это даю торжество,
Но только с условьем — не ставить его
Ни около моря, где я родилась:
Последняя с морем разорвана связь,
Ни в царском саду у заветного пня,
Где тень безутешная ищет меня,
А здесь, где стояла я триста часов
И где для меня не открыли засов.
Затем, что и в смерти блаженной боюсь
Забыть громыхание черных марусь,
Забыть, как постылая хлопала дверь
И выла старуха, как раненый зверь.
И пусть с неподвижных и бронзовых век
Как слезы, струится подтаявший снег,
И голубь тюремный пусть гулит вдали,
И тихо идут по Неве корабли.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
თუ კი ოდესმე ჩემს ქვეყანაში
ძეგლს დამიდგამენ ტაშის გრიალში,
სიმართლე გითხრათ, არ მეწყინება
შემისრულდება თუ ბოლო ნება.
ნუ დადგამთ ზღვაზე, ნაპირთან ახლოს,
რადგანაც ზღვა მე აღარც კი მახსოვს.
ნურც ბაღში დადგამთ,ჭადრების ძირში,
მე რომ მიყვარდა ოცნება ჩრდილში.
დამიდგით გვერდზე იმ კარის რკინის,
რომ დამიღამდა დღე მრავალ კვირის.
მიტომ, რომ ვშიშობ,არ დამავიწყდეს
გრიალი"შავი ყორნის" სამიწე.
აბრახუნებდა ციხის კარს ქარი,
დაჭრილ მხეცივით ბღაოდა ქალი,
მსურს,რომ ბრინჯაოს ლოყებზე თრთოლვით
ცრემლად იღვაროს დამდნარი თოვლი.
და იღუღუნონ ციხის მტრედებმა -
აი, ეს არის,რაც გულს ენება.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 26.01.2015, 22:00 | Сообщение # 85 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| პაემანი სიცოცხლის ბოლოს
ალბათ, ერთ დღესაც მოხუცები ვიქნებით, კარგო,
მხრებში მოხრილნი წარსულით და წლების სიმრავლით,
მოგონებებთან დარჩენილებს ხანდახან მარტო,
არ მოგვასვენებს ასახდენი ერთი სიზმარი...
შევხვდებით მაშინ, ფიანდაზად როცა გაგვიფენს
ვერხვების ფოთლებს შემოდგომა დაცლილ ქუჩებში,
შემხედავ ჩუმად... შევისწორებ შეკრულ საკინძეს,
გაცრეცილ სკამზე ჩამოვსხდებით ბაღის კუთხეში.
ღელვის დაფარვას შევეცდებით მეტად უმწეოდ,
დაარღვევს ფოთლის ჩამოვარდნა პირველ სიჩუმეს,
მე გეტყვი, როგორ გაიარა წლებმა უშენოდ,
შენ სიტყვას ბანზე ამიგდებ და ისევ იხუმრებ.
კვლავ ძველი სხივი გაგიკრთება თვალებში წამით,
გამახსენდება მკერდქვეშ გულის ნაცნობი ფეთქვა...
მერე ჩიტები აკენკავენ ჩვენს სიტყვებს მარცვლით,
დიდხანს შენახულს, ოდესმე რომ გვინდოდა გვეთქვა.
ვისხდებით უხმოდ, ცრემლჩამდგარი, სავსე თვალებით,
ხელით მომიტან შენს ტკივილებს ჩამომჭკნარ ხელთან...
მოგვეჩვენება, სადღაც გაქრა წლები წვალების
და თითქოს მთელი ეს ცხოვრება ვიყავით ერთად.
ალბათ, ერთ დღესაც მოხუცები ვიქნებით, კარგო!
ნინო ალადაშვილი
20 მარტი, 2014 წელი
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 03.02.2015, 16:29 | Сообщение # 86 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ბორის პასტერნაკი
ზამთრის ღამე
თოვდა და თოვლმა გადაპენტა სახლი და ერდო,
სანთელი ენთო მაგიდაზე,სანთელი ენთო.
როგორც ზაფხულში ქინქლა ელტვის საღამოს სანთელს,
თოვლის ფიფქები აწყდებოდნენ ეზოდან სარკმელს.
მინაზე თეთრად მოქარგული ჭირხლი დაედო,
სანთელი ენთო მაგიდაზე,სანთელი ენთო.
ჭერზე ჩრდილები ათამაშდნენ,როგორც გრძნეულნი,
ვით ბედისწერა ჩაიხლართა ორი სხეული.
და ორი ქოშიც იატაკზე დაეცა ერთად.
სანთლის ცვილი კი ქალის კაბას ცრემლად ეღვენთა.
თოვლმა დაფარა არემარე,ქუჩა და ეზო,
სანთელი ენთო მაგიდაზე,სანთელი ენთო.
სანთლის ალი კი ათამაშდა, ცდუნებამ ვნებით
გაშალა, როგორც ანგელოსმა,თავისი ფრთები.
თებერვლის ღამეს თოვლი მიწას თეთრ ზეწრად ედო,
სანთელი ენთო მაგიდაზე,სანთელი ენთო.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 05.02.2015, 22:37 | Сообщение # 87 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| რეზო თაბუკაშვილი
>>
მშვიდობას ვეტყვი, მალე ქართულ ზეცის საფირონს,
და მცირე ტაღად შევერწყმები ზღვას, უნაპიროს.
ქარს, იმქვეყნიურს დავუხვედრებ, მალე, წინ აფრას;
დიდებულია! გარდვიქცევი მალე წინაპრად.
და თუმცა ჩემი გამგზავრება ჰგავდა წვალებას,
სიკვდილი მაინც არ დაარქვათ გარდაცვალებას,
მე წავალ, რადგან დრო არა მაქვს უკვე არჩევნის,
მე წავალ, მაგრამ სამუდამოდ თქვენთან დავრჩები.
მეც გიმეგზურებთ, ცხოვრების გზას როცა გაჰყვებით,
მე დაგინახავთ, მაგრამ ვეღარ დაგენახვებით.
მე არასდროს არ ვიქნები თქვენთან მოდავე,
სამშობლო თქვენი, თუ არასდროს არ იცოტავეთ,
მაგრამ იცოდეთ, მე იმ დღიდან თქვენთან არა ვარ,
თუ სარბიელად საქართველო გეპატარავათ.
დამარცხებულნიც არასოდეს ჩანდეთ საბრალოდ,
ვინმეს სიგლახე, კაცთა მოდგმას არ დააბრალოთ.
მშვიდი გექნებათ სიყმაწვილე, მერე სიბერე,
სხვათა მიღწევით, სიხარული თუ გაიბევრეთ.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
С небом грузинским тихо прощаюсь, с Эльбрусом снежным
Малой волною сольюсь уже скоро с морем безбрежным,
Парус поставлю потусторонним, спокоиным ветрам,
Как же прекрасно! Закрою глаза и стану я предком.
Что же поделать,будет уход мой полон мучения,
Смертью вы все же не называйте мое преставление,
Выбора нет, час мои настал и закрою я веки,
Скоро уйду,но все же останусь с вами навеки.
И вам по жизни буду всегда путеводной звездою,
Я вас увижу, меня не увидеть вам,рядом собою,
Я поддержу,буду я с вами и вас не брошу,
Коль не сочтете малой ареной родину вашу.
Но вас покину,нам расставаться время настало,
Коли для поприща Грузия ваша малою стала.
Удары судьбы держите достойно, дух пусть не гибнет,
И не вините род человечески в чей то ошибке,
Радостной будет молодость ваша,спокойною старость,
Когда достижения близких для вас,станут вам в радость
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 11.03.2015, 23:26 | Сообщение # 88 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| სალახანა ყაზახეფი
ართო ეკოკათენა,
ღანჩალანა, მუნეფიში
პოზიციას ვათმენა.
მაზაკვალი ოსურეფი
ოჯახებსი მართენა,
ბონუას დო რცხონუასი
სისერაშა ვათენა...
ნამთინ ვარე სახიოლო,
ვართ თინა დო ვართ თენა.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: კვ, 12.04.2015, 14:10 | Сообщение # 89 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| კვლავ აყვავებულა ნუში,
я сижу и бью баклуши,
news-ში
კვლავ გამოდის ბუში,
ისმის cheers ტაში-ტუში
i'd like to eat some sushi,
we have only ფელამუში,
ღამე ბნელია, პირქუში,
ты зачем мой dream нарушил?!
ნერვი მტკივა კბილის ღრუში,
როდის მოვა დიდი კუში?
გუშინ,
შენ ხომ გითხრეს, გუშინ!
|
| |
|
|
