|
ტერენტი გრანელი
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:02 | Сообщение # 11 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ცისფერი სინათლე
ალბათ შუაღამე იქნება,
სხვაგვარ დასკვნამდე მივედი.
შენსკენ გამაფრინეს ფიქრებმა
რაღაც შორეულ იმედით.
შენ მოდი ნისლიან წამიდან,
(ცაზე მოღლილი მთვარეა) .
და ვამბობ: სიკვდილი არ მინდა!
- სიცოცხლე უფრო მწარეა.
ის გული ყორანმა წაიღო,
წამებას კიდევ ავიტან.
თითქო ყოველივე, რაც იყო
ყრუ სიშორეში წავიდა.
შემდეგ მწუხარება გამეფდა,
ჩუმად მოვიდა ზაფხული.
ვდგავარ საოცრების კარებთან,
როგორც სიზმარი წარსულის.
ახლაც უიმედო წამია,
წუხელ გაფრენა ვინატრე.
გულში - ნისლიანი ღამეა,
სულში - ცისფერი სინათლე.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:03 | Сообщение # 12 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ჩემო ზოზია, მე წავალ მალე
ჩემო ზოზია, მე წავალ მალე,
არარაობა გამაბნევს ქარში.
ამ ნათურების ცოფიან თვალებს,
ჩუმი სანთლები შეცვლიან მაშინ.
ჩემო ზოზია, მე წავალ მალე,
დედის აჩრდილი მიმელის გზაში.
ამ ნათურების ცოფიან თვალებს,
ქრისტეს თვალები შეცვლიან მაშინ.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:04 | Сообщение # 13 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შორეული ყვავილები
მე უფსკრულთან მივედი,
ყოფნა ისევ მომბეზრდა.
ჩემი თეთრი იმედი
დაიკარგა ოდესღაც.
და ცრემლები ფერადი
დარჩა ღამის უბეში.
სადღაც მიდის ბარათი
დატვირთული ნუგეშით.
ჩამორეკეს ზარები
და ქალწული ატირდა.
ფიქრი ჩადგა ქარივით
შემოდგომის ნაპირთან.
ღამე ასე გაივლის
და ლანდები სურვილთა.
და ცისფერი ყვავილი
გამოჩნდება სულიდან.
მიდის ჩემი სინაზე,
როგორც ნისლი დილების.
და თბილისის წინაშე
სანთელივით ვილევი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:04 | Сообщение # 14 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შეშლილი ცრემლები
ზოზიას
ეს ვედრება შიშველი
მეუცხოვა მე გვიან,
ღამე, ვნებით შეშლილი,
ყელზე გადამეხვია.
თეთრი შუქი ინთება
ჩემი სულის და ვარდის.
ო, ტირილი მინდება,
შენთან უხმოდ დავარდნილს.
მე თანდათან ვყვითლდები
და ჩემი თმაც ძირს ცვივა.
დაო, ნუ შეწუხდები,
თუ წამების ღირსი ვარ.
ჩუმად ძინავს გულს ტყეში
სევდის ლურჯი ოდებით.
და თბილისის კუთხეში
სადმე ღამით მოვკვდები.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:05 | Сообщение # 15 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შერეული სინათლე
გათავდა ჩემი გლოვა ამდენი,
დავტოვე ბედი, რატომ, არ ვიცი.
სულის გადაღმა ელავს კანდელი
და განსაცდელი შორეულ რიცხვის.
ეს ჩემი ფიქრი ლურჯი მხარეა,
ასეთი ფერი ალბათ მას ჰქონდა.
ყოველი ღამე ყრუ სამარეა,
ყოველი ღამე არის გოლგოთა.
განვლილ დღეების ნისლიან ლანდთან
მე ისევ მივალ უთუოდ მალე.
ყვავილივით ხმება თანდათან
ჩეიმ სიმაზე და სიბრწყინვალე.
მოგონებების ქრიან ლანდები
და საფლავები მე წინ მიმიძღვის.
სულის გადაღმა ელავს კანდელი
და განსაცდელი შორეულ რიცხვის
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:05 | Сообщение # 16 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შენს მოლოდინში
თ. ჯ - ძეს!
ჩემი გული უფრო გამალებით
ცემს შენს მოლოდინში!
ტერენტი გრანელი
მე შენზე ვფიქრობ და თითქო გხედავ,
ვფიქრობ და ისევ დღეა მზიანი.
ძვირფასო, მოსვლა რად გაგიძნელდა,
ძვირფასო, რისთვის დაიგვიანე.
ახლა ეს გრძნობა უფრო მეტია,
ახლა ქარები არხევენ ტირიფს.
მე შენ გიამბობ ჩემს ტრაგედიას
და, როგორც ბავშვი, დავიწყებ ტირილს.
ასე გაივლის წამება, ოხვრა,
შენ მოხვალ ჩემთან თეთრი ხელებით.
მოხვალ დაღლილი, მეტყვი: როგორ ხარ?
მოხვალ და ვიცი, მომეფერები.
თუმცა იქნება ღამე წვალების,
ღამე სასტიკი და ულმობელი.
და ეს თვალები, ლურჯი თვალები,
ჩემი თვალები ისევ მოგელის.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:06 | Сообщение # 17 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შემოდგომის პასტორალი
ის ჩემი სული სადღაც გაფრინდა,
მწამს ყოველივე რომ სიზმარია.
უცხოა ეზო, უცხოა ბინა,
ვარ ჩუმად მარტო და მიხარია.
მე ასე მინდა და ვამბობ დღესაც,
რომ ეს ლოდინი მეტად ძნელია.
და სიჩუმეში იქ, სადღაც ტყესთან,
მიდის მდინარე და სიბნელეა.
როგორც ყორანი, გაჩნდება ხვალეც
ღამე ასეთი და უფრო გრძელი.
წმინდაო ღმერთო! მე დავიღალე,
რა არ ვიფიქრე, რა არ ვიგრძენი.
ეს გული ჭკნება წითელ ვარდივით,
(ახლა კარები იქაც დაკეტეს).
და მე, უფსკრულში გადავარდნილი,
ვუმზერ სისხლიან სამარის კედელს.
ბაღში ეცემა ფოთლების გუნდი,
ახლა ქარები დასდევენ იმას.
საშიშ ფიქრიდან უკვე დავბრუნდი
და როიალივით მიწყნარდა წვიმა.
ვამჩნევ, თეთრია ფიქრთა კრებული
და ვუსმენ სკრიპკის ტანჯულ გოდებას.
იქ ვიღაც მიდის დაფიქრებული
და ვერის ხიდეს უახლოვდება.
განვლილ დღეების კრთიან ჩრდილები
(და ვიცი, იგი რომ ბოროტია).
გამოჩნდა ქრისტე და ყვავილებით
ანგელოზები ჩემსკენ მოდიან.
ეს ნარცისები ისევ მე მინდა,
დაო, ძლიერო და უწმინდესო!
და სასიკვდილო თეთრი ცრემლიდან
მე ვიხედები, როგორც იესო.
გარეთ ღამეა და გულში სიცხე,
ჩემი ფიქრები შენთან არიან,
თითქო სხვანაირ ცხოვრებას ვიწყებ,
ვარ ჩუმად მარტო და მიხარია.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:07 | Сообщение # 18 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შემოდგომის მოლოდინში
ახლა უფრო მდუმარეა ზეცა,
ვინ მიხვდება ჩემს ამნაირ გლოვას?
ისევ ციდან ველოდები მერცხალს,
მაგრამ ციდან ქარიშხალი მოვა.
გათენდება ქარიანი კვირა,
ბედისწერა დაეტყობა ხელებს.
მოვა დარდი და ვეწვევი ხშირად
შემოდგომის გაყვითლებულ ველებს.
მიწა უნდა ჩემს უბრალო თვალებს,
ღმერთო ჩემო, - ახლა უკვე დროა.
მოვა ჩუმი შემოდგომა მალე,
შემოდგომას სიხარული მოაქვს.
ახლა მეტი მწუხარება არის,
ვიღაც ქალი სამარესთან გოდებს.
და წაიღებს სჶმოდგომის ქარი
უფსკრულისკენ გარინდებულ ფოთლებს.
ახლა უფრო მდუმარეა ზეცა,
ვინ მიხვდება ჩემს ამნაირ გლოვას?
ისევ ციდან ველოდები მერცხალს,
მაგრამ ციდან ქარიშხალი მოვა.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:07 | Сообщение # 19 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შემოდგომა
მამა სამსონს
ეს შემოდგომა წყნარი,
ქარი, ზარები, ფიქრი.
მიდის ცისფერი წყალი
და სიჩუმეა ირგვლივ.
მიდის ცისფერი წყალი
და სიჩუმეა ირგვლივ.
ეს შემოდგომა წყნარი
ქარი, ზარები. ფიქრი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:08 | Сообщение # 20 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შალვა დადიანს
დღეს შალვა დადიანი შემომხვდა და
მითხრა: ჩაიცვი, ყმაწვილო, ჩაიცვი!..
ძვირფასო შალვა, არამცთუ კაცმა, -
ბავშვმაც კი იცის ჭამა და ჩაცმა.
შენ სიღატაკეს არ იცნობ ალბათ,
რომელიც არის პატარა ჯვარცმა.
|
| |
|
|
