|
გრიგოლ რობაქიძე
|
|
| nukria | Дата: სამ, 24.04.2012, 14:40 | Сообщение # 1 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| აკაკის ქნარი”
სიკვდილის წინეთ, ამბობენ, აჭიკჭიკდება გედიო
და ტკბილ ჰანგებში იმარხვის მისი არსების ბედიო.
უცნაურია გალობა პირველ და უკანასკნელი,
აქ იხატება ცის სივრცე აქვე ისახვის ქვესკნელი.
ორაზროვანი, ორ კილო ერთი ხმით გამომეტყველი;
შემოქმედების ქებაა; ცისა და ქვეყნის შემკვრელი.
საამქვეყნო ზარია, საიმქვეყნო ზევსური.
გედო, შეგნატრი შენს ჭიკჭიკს შენგვარ სიკვდილსაც მეც ვსურვი…
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 09.05.2012, 23:18 | Сообщение # 2 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ყივჩაღეთ იყო
ყივჩაღეთ იყო....
ქალი მოვიტაცე.
ცხენზე შემოვიგდე, დედალი ავაზა.
ტანი დაყურსული
გავშხვართე უნაგირზე,
თეთრი თეძოების ვიხილე გახელება.
ხტოდნენ ატეხილი, ავხორცი მუხლები.
და თვითონ ნადირი გავხდი, მე ნადირი.
კოცნა-კბენა იყო,
ალერსი-დანა,
მუცელი გაზნექილი
პირით გადავღადრე,
და მარჯვენა ნაპირიდან,
ქალი გაფატრული
ვესროლე მდინარეს.
სიგიჟის წვეთი
ცხენს მოხვდა საფეთქელში,
ცეცხლი წაეკიდა უნალო ფლოქვებში
და თითქო დაკოდილი
გავარდა ჭენებით.
მე სისხლის ყივილი,
მოღუშულ სივრცეებს,
მათრახათ გადავკარი!
... ეს იყო ყივჩაღეთ,
ვეფხობის თვეში.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: კვ, 13.05.2012, 20:19 | Сообщение # 3 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| “თუ სიყვარული უბრალო ცხოველობაა, მაშინ იგი არ არის ლამაზი, მშვენიერი. თუ იგი უსხეულო ვნებაა, მაშინ იგი არაა ცოცხალი, ხორცშესხმული. იგი ერთსა და იმავე დროს მშვენიერი სულის სურვილიცაა და ლამაზი სხეულის წყურვილიც… მშვენიერი სული ლამაზი სხეულისათვის ლტოლვილი და ლამაზი სხეული მშვენიერი სულისათვის ვნებული”.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 11.08.2012, 14:49 | Сообщение # 4 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| აქლემი
აყუდებული. აყროყვილი.ორკუზიანი.
ცხუნე სივრცეთა კოშმარების უგვანო ბიში.
ბაიასავით გამომწვარი ზანგელა ბურში.
უცხო. უთვისო.
მატანტალა. შორიგზიანი.
ამპარტავანი. ნელი. დინჯი. თავაზიანი.
მოდუნებული მეოცნებე შორეთის მურში.
მორცხვი. კეკელა. მოალერსე.
მუსუსი. მრუში.
გახუნებული მაგრამ მაინც მარად მზიანი.
საოცარია შენი ზანტი მთქნარებით თვალმა:
მზეთა გალხობით რომ მოთენთა უდაბნოს რთველმა.
ქიმერის თავის ღამით გასცქერ ალმურს კომლიანს
თითქოს გესუნთქვის არაბეთის ამწვარი ნარდი.
და უშნო ცოხვნით ოდეს ერთვი მელანქოლიას
დორბლიან ტუჩზე გიობდება სამყაროს დარდი.
აგვისტო. 1918
გ. რ.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 15.09.2012, 20:49 | Сообщение # 5 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| "ჯვარი ვაზის"
ღმერთმა მიაყარა მადლი საქართველოს.
მკერდი არ უშრება მიწას უსთვალოსა..
უხვი მზე გამოდის ხალისით სართველოს:
ბუღრაობს მწვანეზე და მართავს კალოსა.
მუხას გადაგრაგნილს და მაგარ წვივიანს
სურო ეგრიხება ლურჯი არტახებით.
გადათქვირებული რკოები ცვივიან
და ეშვებს ლესავენ ველური ტახები.
ღელავენ ჯავარი ტალღები სიმინდის.
სული ეხუთებათ ხულებს და თაროებს.
დალოცოს უფალმა ნაყოფის სიწნმინდე:
ლამაზი ქალები ქურჩავენ ტაროებს,
და პირგაგუდული დიდ საწნახელი -
ყურძნით გალეშილი ლუში გველეშაპი.
რომელმა გიორგიმ არ ჩასცეს მახვილი,
მტევების ტბორები რო ხვრიპოს პეშვებით.
რკო მრუში. მტევანი. ტარო დაყურსული.
ალო ატეხილი და თესლი ხურვალი.
ვერვინ დაიურვოს ხარი გალურსული,
მთელ წყაროს ამოცლის, რომ არის წყურვალი.
ჯოგების ურდოებს მორეკავს მეზვარე:
წინ ხარი წიქარა, და ძროხა ბელეშა,
იქ აედევნება უშობელს მოზვერი
და განზე უეცრად დაიყეფს ქელეშა.
ყუჟდება ფარეხი და თანაც ბნელდება.
ჩუმად იბუდრებენ მსუქანი დედლები.
ჩვენც, დასიცხულები, მათთან დავნელდებით:
სასვენად გველიან ძელური კედლები.
ვაჟები. ქალები. შვილები. მამები.
დედავ: ჩაგეხვევით უბეში კვართული.
და ძილში მალულად ფიქრი გვეამება,
რომ არ გაგვიმეტებს, ჩვენ მიწა ქართული.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 15.09.2012, 23:22 | Сообщение # 6 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ტანს გეტმასნება სველი ალერდი.
ჭვირვალი კაბა გიმხელს თეძოებს.
და აზიდული მაღალი მკერდით
მიეფინები მწვანე ეზოებს.
დაქნილი ფრჩხილით ტაროებს კორტნი
და ტაროც ხვდება ძუძუს რძიანი.
გაკოცებს ხავო სიმინდის ყლორტის -
და ატევრილი სხეულმზიანი
როგორც ავაზა
შენ ტანმხურვალი
დაეძებ კუროს -
რომ დაგიურვოს...
გხედავ და ვიცი: შენი კუნთები
დათესლილია ჩემი სურვილით.
წამოვიწევი.. შენ გაბრუნდები
გადალეწილი მხეცის წყურვილით -
და გავარდები...
დაგედევნები...
თეთრი მუხლები თითქო ჰკივიან:
შენი ვარ შენი მოდი გევნები,
მეც დაგეწევი და ცხელწვივიანს
აგიყვან ხელში
და გადაგისვრი დიდ საწნახელში -
რომ შენი ტანით დავსრისო მაგრად
მწიფე მტევნები...
მაგრამ თვალები -
თვალები - თვალები: -
უნდობი ტალღა და ხვლიკი ლუში.
ათასი ქალი ყველა მრუში.
აშარა თუ ხარ კახპა და ურცხვი.
გწყურია ვაჟი უცხო და უცხო.
არა ხარ ჩემი. არ ხარ არვისა.
თუმც არაოდეს არა ხარ უარზე.
იცოდე: მოვგრეხ ნებას ყუაზე.
ერთბაშად შეგსვამ ღვინოს ქარვისა.
და შენი თმების წითური მორგვით
მიგაკრავ მაგრად
ცხენის ძუაზე...
მაგრამ თვალები -
თვალები - თვალები:
ეხლა მადონნა - წმინდა - ხასხასა.
რა გიყო მე შენ უძღებო ხასავ?!
ნელი და ტკბილი
ქვემეფინები -
რომ გადავიქცეთ ჩვენ კიდევ წყვილი.
ელამურ ღიმილს მომახვევ რიდეთ.
მეც დავრბილდები რისხვარის მოშლით.
აგამზეურებ როგორც შუბის ტარს
ირუბაქიძის
და ერთხელ კიდევ
გასუდრულ მტევანს
გაგშოლტავ ლოშნით
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 12.10.2012, 23:09 | Сообщение # 7 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ***
ამგვარად ამაყს და ამგვარად ჟინიანს,
რად არ გეშინია? რად არ გეშინია?
ჩემში ველურ ცხენებს გაშლიათ ფაფარი,
ჩემში სიმკაცრეა ათასი აფთარის
და ჩემი მერნების ფაფართა ფლოქვები,
არა, არ გაბედო! წაგლეკავს! მოკვდები!
მე არც ედემი ვარ, არც ზეცა მეშვიდე,
მე გირჩევ შეშინდე! შეშინდე! შეშინდე!
მარჯვენით დაღალულს მიპყრია სადავე,
ქარმა ხმა წარმტაცა, ცეცხლში მაქვს სათავე,
ისე მართალი ვარ, ვერ მაცდენს სიყალბე,
არა, არ გაბედო! არა, არ გიყვარდე!
შეშინდი! შეშინდი! რამეთუ ცხელებით,
ჩემში გრიალებენ ველური ცხენები. . .
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 15.10.2012, 21:35 | Сообщение # 8 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ვასაკა
უკარებელი. მიზანტროპი. ტანდაყუდრული.
ხავსისფერ კანზე მზის ხაოთი სქლად მოწვეთილი.
სოფელში ცოცვით მკერდზე თეთრად გადაცვეთილი,
ჩუმი. გვერდულა. ალმაცერა. ცქერაქურდული.
თავისიანებს თავის ძულვით ჩამოწყვეტილი.
მუხის წყალიან ფუღუროში გადამუდრული.
ქოსა. თვალკუსა. ლორწიანი. ცხვირდასუდრული.
სოფლის ავიზნით ცხარე ტვინში ხშირად წყვეტილი.
გიყვარს: სიდამპლე: შმორი: მატლი: მშვიდო ვასაკა –
მაგრამ პანის ჟამს ცნობ ყველაფერს ასე ფარსაკათ:
როს ნაწვიმარზე მზე იშლება ნელი თაყვანით. –
ბნელ სინესტეში ყველას თვალწინ შენ გაოცდები:
ხის სენაკიდან მალვით ზემო ამოცოცდები –
და შეუდგები ღვთის დიდებას მკვახე ყაყანით.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 15.10.2012, 21:36 | Сообщение # 9 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| დიდი შუადღე
მგზავრის წურბელნი სრიალობენ ლალის პეშვებით.
ყარამფილს აბნევს მზის ტევრების ნელი კალმასი.
ყვითელ ალმურში ილეწება თეთრი ალმასი.
მიწის მკერდები ალებს სვამენ აზარფეშებით.
ცხელ ნირვანაში მოთენთილი მძიმედ ვეშვებით:
ვით მდინარეში შეძირული ნელი კალასო,
ხელდება ჟინი ალესილი ქარვის კალოსი!
დიდი შუადღის ავხორცობით დავიკარგებით.
მწიფე მარცვლები ცვივა ხვატის გამსკდარ ბროწეულს,
თვლემის ბადეში აზმორებენ ყველა რიტმები.
ნათელი ჩქერი ერთვის ვნებით სივრცის ძოწეულს.
ღვთის სიახლოვით მეწამულნი: ვიწვით, ვითვრებით.
რახსებ-შებმულნი ტყდება პანის სპილენძის კევრი.
და სიყვარულით ბნედას გვაყრის მზის ავი ტევრი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.09.2013, 02:19 | Сообщение # 10 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მგვარად ამაყს და ამგვარად ჟინიანს,
რად არ გეშინია? რად არ გეშინია?
ჩემში ველურ ცხენებს გაშლიათ ფაფარი,
ჩემში სიმკაცრეა ათასი აფთარის
და ჩემი მერნების ფაფართა ფლოქვები,
არა, არ გაბედო! წაგლეკავს! მოკვდები!
მე არც ედემი ვარ, არც ზეცა მეშვიდე,
მე გირჩევ შეშინდე! შეშინდე! შეშინდე!
მარჯვენით დაღალულს მიპყრია სადავე,
ქარმა ხმა წარმტაცა, ცეცხლში მაქვს სათავე,
ისეთი მართალი ვარ, ვერ მაცდენს სიყალბე,
არა, არ გაბედო! არა, არ გიყვარდე!
შეშინდი! შეშინდი! რამეთუ ცხელებით,
ჩემში გრიალებენ ველური ცხენები...
|
| |
|
|
