|
ლაშა გახარია
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.11.2012, 14:49 | Сообщение # 11 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ოდაბადე
ჸა ოჭმარეს ზესქვ გილარხე,
ჸა ონჯუას -მალაღური…
სქან ოსქვებურ ვამათქუნი,
კოჩ თაშ მუჭო ალაბღური?!
ვართ მასქურო ეშმოლ შურქუ,-
ქიგნოირქიე თუმასჸნი:
სქან უჯგუშო მის უჩქ, ცაშა
მუ მეუღუ კუმასჸნი…
ნარღიშ ჸასჷ გილაჸონუნქ
პირსელიში მუმულჯგუა,
გინაჸია სამარგალოს-
ჯგირობუას უკუჩხუა.
ირკოჩიში მენძელი რექ,
გოონჯღორუ სუმარუა;
ჭყოლირ გურიშ ლეცერი რექ,
ღურუს ცურუს უვარუა.
ანწ ვარენო ქომკითხენ დო,
ქიგლულ, ქიგლებლანთირუქჷ…
ოშ ქიანა მიბლი, მარა
ნამთინიშა ვამთირუქჷ…
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.11.2012, 14:49 | Сообщение # 12 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ლაიკის ლეკვი
არ თმობს ზამთარი მზითევს:
მზეს ბეჭდად არათითობს;
მცივა, ლოლუა თითებს
მოპარულ ლეკვით ვითბობ.
გული ძლივს უცემს გულთან,
ტყავში გაუდის ნეკნი;
ხვალ გაეყიდათ, უნდა,
ეს თათლოკია ლეკვი.
რა ბირდაბირად ბარდნის...
მივდივარ მდგმურის მდგმური;
მიმყავს წკმუტუნა დარდი,
მიმაქვს ნაპოვნი პური...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.11.2012, 14:49 | Сообщение # 13 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| სამადლო თოვლი
"რა სასტიკია, რა სატირალი -
სხვის ქვეყანაში თოვლი პირველი."
მირზა
არ შეგაგონო, გული ვით მიზამს:
ერთ იად არ ღირს, რაც უბარდნია;
არ იგუნდაო სხვის თოვლით, მირზა!
თოვლსაც... ქალივით დაგამადლიან.
იმ ქერა თმასაც შეგახსენებენ,
რომ შეაშფოთეს დალალ-შოლტები
და ლარიქსებზე მოქსოვილ ვნებებს
ჩამოატყდებათ სიზმრის ტოტები.
სხვა ღამისაა სანთლები არყის
და ლექსიც ცივი ცის ფოთოლია;
მშობლიურ თოვლის ფიფქადაც არ ღირს,
სხვის ქვეყანაში რაც უთოვლია.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.11.2012, 14:50 | Сообщение # 14 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ამორალური მორალი
მეგობარო "საგზურისთვის" გმადლობ
განაჩენზეც მომესაწყლა ხელი;
ვიცი, ნანობ, თუმცა, უკვე რა დროს...
ჩამოცლილა მადლის საწნახელი.
რა უჩუმრად გაიბზარა გობი,
გაიპარა ჩანაწობი წლები...
ქუდის ხურდად მაინც არ მეთმობი -
უბნის ქურდად მონათლული ძმების.
ვხედავ: ცასაც უღალატა მიწამ,
საძმო ფული აწ ფუფულოდ ხარჯე...
სერობამდე გაგცა მამლაყინწამ
და ცხრა წელი შემოადნა მაჯებს.
ბობორიკა "ქსანის ჰამაკს" მიქსოვს,
რომ ნარიდან ავიკრიფო ძვლები;
აბეზარი ბუზი - ტუზის სიმსხო -
გაუშვა და... გადმომხედა შვებით.
ობობასაც კი ჰქონია გული -
მაცდურ ქსელთა მბეჭავ ბაბაჭუას;
გისოსიდან მიმზერს - გაფუყული:
რა უგულოდ ვლოღნო პურის ყუას.
არა, ძმაო, არ გიკითხავ მორალს,
არც შეგიქცევ გოფრე გრამაფონით.
მაგრამ: წყალი რომ წაიღებს ბორანს,
მებორნესაც ახსენდება ფონი...
შენც ეძებე: თუმც ვერაფერს შეცვლი...
წითელ "პრიმით" ვერ ამინთებ მწვანეს;
იუდასიც არ ყოფილა ვერცხლი -
ჩამშვებაძის თამბაქოზე მწარე!..
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.11.2012, 14:50 | Сообщение # 15 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ოცდამესამედან
მუზამ ბოლომდე დამაღალატა:
ლექსები ვერც აქ მოვისახადე...
ოცდამესამეს ვიცვამ – პალატას,
ოცდამეორე სხვაგან გამხადეს.
გაბორჯღილი ვარ ჯვარზე იმ ბორჯით...
ვერ გარდმომხსნიან თვით სატანებიც.
არა უშავს რა: თუკი კიბო მჭირს...
ლუდსაც ხომ უნდა – მისატანები.
უკვე ბედთანაც აღარ ვნიძლაობ,
სიკვდილს სიფათში ვენაფაზები
და ყელში ლექსად ამომდის ძმაო,
ამ წუთისოფლის მეტასტაზები.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.11.2012, 14:51 | Сообщение # 16 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| პალმის ქალი
არწევდა ალვა წვიმის კენწეროს
და ქალი პალმა - Madam-დობილი -
ღელავდა, რაღაც საბედისწეროდ -
რტოთა პიანოს გადანდობილი.
პოსეიდონი შლიდა პასიანსს...
ზღვის კლავიშებზე უკრავდა ქარი:
წვიმით წაშლილი ცაც პარნასია,
ოდეს საღამო იწყება ქალით...
ასე დაიწყო თქვენით ის ღამე -
მოწყენილი დღის სველი მხევალი,
ვით მოწყალება და სითამამე -
გამოწვდენილი ხელისმტევანით...
და გულ-ვალეტით გაჭრილი დამაც
თქვენ გგავდათ ათლილ ყელით - გედურით;
მათრობდნენ თმები - მთვლემარე კამა,
თვალები ბნელი, ვით საყვედური.
ვერ ვიწყებოდით დასასრულით და
"ძილი ნებისაც" ვერ ვთქვით თვალებით
და როცა რომიც გადაგვსურვილდა...
მალარიული აკანკალებით
გადმოიღვარეთ, ვით მოთმინება,
ვით სავარცხლიდან მორცხვი ნიავი,
რომ გეგრძნოთ მამრი ტალღების ვნება -
ნაადრევი და ასე გვიანი...
გარეთ კი: ალბათ, ცა მოიდარა
და სველი პალმაც, რტოდაწვენილი,
მთვარის მკლავებზე ცხრებოდა წყნარად -
ზღვის აივანზე გადაწვენილი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.11.2012, 14:51 | Сообщение # 17 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| აწ...
მეზობლის გოგომ შეიგვიანა,
ვეღარ იპოვა ამწყდარი ღილი...
გაზაფხულია...
წუხელ ნიავმაც
ჩვილ ალუჩაზე მოიჭრა კბილი...
აწ ორივენი ერთად ივლიან-
სიყვარულია ისეთი ტკბილი.
კვლავ გაიტყუებს ალუჩა ნიავს,
კვლავ ააწყდება გოგონას ღილი...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.11.2012, 14:51 | Сообщение # 18 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ვაჟას
რამ გათქმევინა, მაშვრალო:
რად არ მოვედო წვიმადა...
ამხელა დარდით გამშრალო,
რა ჩამოგშლიდა მძივადა;
ღირდა კი წუთისოფელი,
შენ რო ინატრე, იმადა?!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.11.2012, 14:52 | Сообщение # 19 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| რეკვიემი
დღეს როიალი გარდაიცვალა...
სული ამოშრათ შეშლილ კლავიშებს
და პიკის ქალი, თვალცრემლიანი,
უპანაშვიდოდ აფენს აფიშებს.
ჩატუშულია დემარში ტაშის,
ვით ტრავიატა კონცერტი მარტის...
და ცრემლით აცრილ მცივანა ქარში
სიცხიან ნოტებს ფანტავს მოცარტი.
სვავის ფრთასავით სავსავებს ფარდა,
ოტელო ღამეს დაისი უმძიმს...
და ტრაურიან თეატრის კართან
"მთვარის სონატა" ჰკიდია ყუნწით.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.11.2012, 14:52 | Сообщение # 20 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ფანტი – ფანტომი
დინჯი დოინჯით დგას სამოვარი,
ორთქლი "ქარია", თითქოს, როდენის.
ბედსმინდობილი მადამ ბოვარი
კადნიერ კოცნის ითხოვს კოდეინს...
და გულმოწყალე აფთიაქარიც
ბედ – ბაგე–ბაგე არიგებს აბებს.
ბინდის ნარგილით ნათრიაქალი
ნიავი ფარდას ითრევს – საკაბედ.
წვეთოვან წუთებს თვლიან აბები.
ეჟუანება ბონჟუა ნიკეს;
მკლავები – ვნების ლიანდაგები –
კვლავ მიღელავენ დონ ჟუანისკენ!
მაგრამ... მორალის პატი–აღვირი
ისე დროულად აურვებს ვნებას...
დგას ბონაპარტი – პატივაყრილი,
ვით ვატერლოო და შეჩვენება!..
|
| |
|
|
