|
ოდიშარია გურამ
|
|
| nukria | Дата: ორ, 24.09.2012, 00:27 | Сообщение # 1 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| სურათი მგზავრით
სრუტეების გრილი თითები
ჰაერის ყვითელ სახეზე ნაზად
დასრიალებენ,
დაეძებენ
მოგონებათა ფერად ნამსხვრევებს.
წყლის ზედაპირი
მინის ფსკერია
გამოღვიძების...
სუნთქვის ნაპირზე
ცეცხლს გვაძალებს ზღვა:
ამოვისუნთქავთ _ ჩაისუნთქავს,
ჩავისუნთქავთ _ ამოისუნთქავს,
_ ჩაისუნთქავს,
_ ამოისუნთქავს...
ზღვის გაფითრებულ ბაგეებზე
ვქრებით სიმღერით,
სიმღერით _
მარცვლის
მახსოვრობაზე.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 24.09.2012, 00:27 | Сообщение # 2 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| კარანტინი
აღარ გამოჩნდა იგი
ვისაც უხმობენ ხეები და
ეთხოვებიან საღამოები
ეს მასთან
მასთან უნდა წაბორძიკდნენ
მის ხმაზე უნდა გაიარონ
იანვრების
მძიმე წვეთებმა
ნელა და ფრთხილად და
ჩუმად
ქვიშის ჩურჩულში აღვივებენ
მარილისა და
ოქროს კრისტალებს
ტრიუმფები
ზღვებისა და ქარების ბედი
აწრიალებს გამარჯვებებს
როგორც ფრინველებს.
ნაბიჯები ქვაფენილზე
კნავილი კატის
ფანჯრების ჯვრები
ალუბლისფერ წრეებს ამწიფებს
დამსხვრეული
მისალმებები
და ჰა იგი
სექვოია
აი ვინ უნდა მდგარიყო
ჩემს ლანდზე
სექვოია
მხოლოდ იგი
ერთადერთი
სექვოია
მე კი
შემჭიდროვდნენ ქალაქის მუნჯი
მიმართულებები
მისი მოქანცული
გათოშილი მოედნები
ამოისუნთქა მან
ვისაც უხმობენ ხეები
ეთხოვებიან საღამოები
უწონო ხელებს მოაქვთ
სველი დღეების
ბრიალა ლანგრით
სისხლის ობობა
და კივის შუქი
სამყაროს შუქი
ზღაპრებიდან გამოქცეული
მხეცების შუქი
თვალთა ნათელი
შორეულ თვალთა გაელვება
ქვების შუქი სანაპიროზე
შუადღის ყელზე
მიბჯენილი
დანა შუქისა
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 24.09.2012, 00:28 | Сообщение # 3 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შავი კაცი
ამოიზარდა ზღვიდან უცხო
შავი
სილუეტი
გამოეყო ევკალიპტების
კორომს
სწრაფი ნაბიჯით
გადაჭრა
ქუჩა
მოდის შავი
შავი
კაცი
შავსამოსიანი
შავი კეპით
ზღვისა და თევზის სუნით
გაჟღენთილი
პატარა ბაღს
გვერდი აუარა
შეღამების სევდიან ლანდებს
არც მიაქცია ყურადღება
მხოლოდ ცის დაბრმავებულ
ფერებს
შეავლო მზერა
გამჭოლი
სწრაფად მოიქექა ჯიბეების
უკუნი უფსკრულები
მოიძია სიგარეტი
ასანთის შავი
შავი
კვადრატიც იპოვნა
შეჩერდა წამით
და მერე
გაკრა ასანთს
და აინთო
აინთო
სახე მისი
ღიმილი კეთილი
უკეთილშობილესი
მორიდებულიც კი
ღმერთო
ვინ არის ეს კაცი
ეს შავი კაცი
ვინ არის
ღმერთო
ან საით მიდის
ასე რატომ მიეჩქარება
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 24.09.2012, 00:29 | Сообщение # 4 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ხმათა რელიქვიებიდან
სიმღერებმა შეცვალეს იგი
თმებიც გაიმეორეს მისი
სახეც და ხმაც
ეცემა წვიმა
შემდგომის ბაღს
წვიმა მხატვარი
მოაბიჯებენ ოლეანდრები
ჩამოცვენილ
სექტემბრებზე
მეათე დღეა
როგორც იქნა
ლოკოკინამ შემოხაზა
მომლოდინე თვალები კვამლის
დიდხანს უმზირა მოგზაურმა
გასრიალებულ
ლაპლაპა გუგებს
და შემდეგ
სახლში დაბრუნებულმა
გალიები გაუღო ჩიტებს
მდინარეთა საპირისპიროდ
მიცურავდა ცივი სისხლი
მდინარესავით
გამოსათხოვარ დღეს ვღალატობთ
დაბადებულს გაჭიანურებით
იქ პრინცები
უკანასკნელი
უკანასკნელად
უხილავს მზერას
მეგობრის
თოვლისფერი ნიჟარა
წვეთ-წვეთობით მიედინება
ფარფლისფერ ფერფლში
განშორების ფერი აქვს ნაძვს
ფერი ვიღაცის ნასახსოვარი
ჩიასუნთქა ბიჭმა სიცილი
და რკალები
სიზმრებით მოზეიმე
ჩაქრა
აირბინა კიბე და
იხილა ფანჯრებში
წამის ინერცია
მან უპასუხა წამს წლების მერე
მაშინაც წამი გრძელდებოდა
გაქვავებული წამი
გასაოცარი იერის
ღმერთო
ნაცნობ ხეს
ბგერები ტკივა
ვინც მოგვიქსოვა
ბროლის სხეულები
მწვანე ქვითინში დასარწევი
ვინც გვისახსოვრა
ხმები თვალთა
ხმები სხივები
ცარიელია მისი ადგილი
და მისი ჯავშნის
შავი ნამსხვრევები
ბრწყინავს ხმათა მარტოობაში
დაწყვეტილი
სიცილივით
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 24.09.2012, 00:29 | Сообщение # 5 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| * * *
შენ გაქრი ჩემი მოგონებიდან
შენ გაქრი ჩემი სინანულიდან
შენ გაქრი ჩემ ცხოვრებიდან და
ის კი არადა ჩემს სიკვდილშიაც
აღარ დაგრჩა
ბეწვისოდენა ადგილი
ბრმათა საზოგადოების საამქრო
ორია ღამის
მონდომებულად მალავს უკუნი
სამყაროს კაციშვილისგან მაგრამ
დასახლებულია მაინც
ღამე
იდუმალი შრიალით
უცხო ერთმანეთს გადაჭდობილი
ხმებით
ჩურჩულით
ვიღვიძებ ვინ არის
ვკითხულობ ვინ არის
რომ ხმაურობს შუაღამისას
ვის არ ძინავს შუაღამისას
საამქრო მპასუხობს სარკმელი
საამქრო მპასუხობს ვიღაც სარკმლიდან
კაცი უცნობი ძილგატეხილი
ეს ბრმათა საზოგადოების
საამქრო მუშაობს
ამბობს უცნობი
საათივით მუშაობს იგი
ამზადებს
მუყაოს კოლოფებს
საკონდიტრო ფაბრიკისათვის
საკანცელარიო წიგნებს
რვეულებს
და კიდევ კიდევ
ღმერთმა იცის რას
საბოლოოდ ვფხიზლდები
ვდგები საწოლიდან
ვაყურადებ და ვხედავ _ ეს მე ვარ
ეს მე ვყოფილვარ
სარკმელში მდგარი
კაცი უცნობი ძილგატეხილი
შემდეგ ღამეში ვიხედები
შორს ვიხედები
შორს საამქროსკენ
მაგრამ არა ჩანს იქ არავინ
არც შენობა
არც საკმლები
არც წებო და არც მაკრატელი
არც ძაფი და აღარც ქაღალდი
არც დაზგა
არადა მესმის მესმის როგორ მუშაობს
ბრმათა საზოგადოების საამქრო
საათივით მუშაობს იგი
დილით
როდესაც გამოჟონავს
ზღვის ლურჯი ფერი როგორც
კისკასი
უხილავი ვარსკვლავებისა
და საგნებიც სადღაც შიგნიდან
იწყებენ ციმციმს
ეწვევა მზერას
ახალთახალი ხბოს თვალივით
მოკრიალებული ქალაქი
თავისი ევკალიპტებითა და
მაგნოლიებით
მანდარინისა და ფორთოხლის ბაღებით
ქვიშით მოჟივჟივე ქუჩებით
მიწის მძიმე ლანდებით
ფერად-ფერადი სახურავებით
თვალმაისა ადამიანებით
რომლებიც დილაობით
ერთმანეთის სახეთა სარკეში
ხედავენ საკუთარ თავს
და კიდევ გორებითა და ღრუბლებით
და კიდევ ლექსებით
მთელი ღამის განმავლობაში
ნაწვალები და
გაურანდავი
სტრიქონებით
და კიდევ ვხედავ
კარგად ვხედავ
რომ თითოეულ მათგანს
ზღვასა და ქუჩას
ხესა და სახლს
ხელნაწერთა თითოეულ სიტყვას
ქვიშის ყველაზე მცირე მარცვალსაც კი
გარკვევით ატყვია დამღა
დამზადებულია ბრმათა საზოგადოების
სოხუმის განყოფილების მიერ
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 24.09.2012, 00:30 | Сообщение # 6 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ალმოდებული ჟირაფი
ხანდახან როცა
საღამოს წითელი მარმარილოს
ფრინველები
კირჩხიბს გამოცდებიან და
ჭრილობიდან გამოქცეული
სისხლივით მძიმედ ეშვებიან
იასამნისფერ ჰორიზონტზე
გადმოდის ზღვით
ალმოდებული ჟირაფი
უზარმაზარი
შეძრწუნებული
სასოწარკვეთილი
ლაღი ამაყი
ქარბორბალასავით მოაპობს ზღვას
ზაფრანის ფერს
ვით ხოდაბუნს
მოარღვევს სანაპიროს
შუაში ხლეჩს ქალაქს
ამსხვრევს დღეს და
საღამოსთან ერთად
ადის სადღაც შორს
ულურჯეს მთაზე
და ქრება მერე
მისი გიჟური სრბოლა
ჟრჟოლასავით დაუვლის გარემოს
მისი ხორშაკი ქარი
და მხურვალე სუნთქვა
ავარვარებს ქვაფენილებსა და სახურავებს
ნისლავს ვარსკვლავებსა და სანათურებს
აჭკნობს ყვავილებსა და შადრევნებს
და კიდევ
წვავს ქაღალდს რომელზედაც
ლექსები უნდა
დაწერილიყო
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 24.09.2012, 23:22 | Сообщение # 7 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ისევ მახსოვხარ, ეს იმას ნიშნავს,
რომ წამიერად გიგონებ კიდეც.
და თუ გიგონებ, ეს იმას ნიშნავს,
რომ წამიერად გინატრებ კიდეც.
და თუ გინატრებ, ეს იმას ნიშნავს,
რომ წამიერად მიყვარხარ კიდეც.
და თუ მიყვარხარ, ეს იმას ნიშნავს,
რომ წამიერად შენთან ვარ კიდეც.
და თუ შენთან ვარ, ეს იმას ნიშნავს,
რომ წამიერად მომკვდარვარ კიდეც...
|
| |
|
|
