| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 19:47 | Сообщение # 1 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| პატარა ქართველი
მე პატარა ქართველი ვარ,
კავკასიის მთების შვილი
და განცხრომით სხვაგან ყოფნას
მირჩევნია აქ სიკვდილი!
ქართლ-კახეთი, იმერეთი,
გურია და სამგრელო _
ყველა ჩემი სამშობლოა,
საყვარელი საქართველო.
ქვეყნის თვალი, ეს ქვეყანა
ღვთის-მშობლისა არის წილი;
ბევრ მწარე დღეს მოსწრებია
და უნახავს ბევრიც ტკბილი:
ხან თუ მტერი აოხრებდა,
იყო მღვრელი ცრემლის ცხარის;
ბრწყინვალე დროც დასდგომია,
დრო დავითის და თამარის!..
მე პატარა ქართველი ვარ,
სახელოვან ერის შვილი
და მსურს მერგოს სასახელო
მეც სიცოცხლე და სიკვდილი!..
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 19:48 | Сообщение # 2 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| სამშობლოს
მაშ ასე, ჩემო სამშობლოვ,
უნდა მოგშორდე, ეს არი
და სხვაგან გადავიხვეწო,
მარადის შენთვის მკვნესარი!
მშვიდობით!.. მაგრამ განა მე
მარტო ხორცით არ გშორდები?
გონებით, გრძნობით და ფიქრით
ისევ შენთან არ ვიქნები?
განა თუნდ ცხრა მთას გადაღმაც
ვერ ვიგრძნობ შენსა ტკივილსა;
ვერ გავიგონებ შენს ოხვრას,
ტირილს და მოთქმა-ჩივილსა?
კი, მაგრამ, ჩემო ძვირფასო,
მეყო, რაც სხვაგან ვიყავი;
მენატრებდა აწ მაინც
სულ შენთან ყოფილვიყავი,
რომ შენთვის შემომეწირა
მთლად ჩემი ღონე და ძალა;
მოყვარე მეხარებია
მტრისთვის მესმია სამსალა;
მაგრამ, ვაი, რომ უბედურს
არ შემისრულდა სურვილი!..
მშვიდობით... უნდა, კვლავ გულში
ჩავიკლა ჩემი წყურვილი...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 19:48 | Сообщение # 3 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ღრუბლები და მთვარე
ერთხელ ღრუბელთ გადასწყვიტეს,
დააბნელონ ბადრი მთვარე
(სჩანს, შეშურდათ მის სიტურფე
სინაზე და სინარნარე!);
შეიკრიბნენ ყველა ერთად,
შეიკუმშნენ, მთლად გაშავდნენ
და, მიმავალს თავისს გზაზე,
ღამის მნათობს მედგრად დახვდნენ;
მაგრამ მთვარემ არც შეჰხედა,
სწრაფ გასცურა ის ადგილი
და დასტოვა ღრუბელთ გროვა,
პირში ჩალა გამოვლილი;
გასცურა და ქვეყანასა
მან ნათელი კვლავ მოჰფინა,
ღამის მეხრის და მგზავრის გულს
სიხარული აგრძნობინა;
ავ ღრუბლებს-კი საიდანღაც
მძლავრმა ქარმა დაუბერა,
ცხრა მთას იქით გადაჰფანტა,
ერთ წამსაც არ გააჩერა!..
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 19:49 | Сообщение # 4 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ყინული
ერთ ზამთარის დილას პატარა
ბავშმა ნახა, რომ ყინულიც
მზეზე ბრჭყვიალებს, საწვიმარ
ღარზედა ჩამოკიდული,
და უთხრა დედას სიამით:
"დედილო, გენაცვალეო,
ეგერ ალმასი ჰკიდია
და ამომიღე მალეო."
-"მოიცა, შვილო," - სთქვა დედამ:
"მზე კარგად ამოვიდესო
და მაშინ ნახე, შენს ალმასს
აბა რა მოუვიდესო!.."
მართლაც, გათბა დღე თუ არა,
წვეთა დაიწყო ყინულმა
და ისევ დედას მიმართა
პატარამ გაკვირვებულმა:
-"უიმე, დედა, შეჰხედე,
მოსწვეთავს, წყლად ქცეულიო!"
-"რად გიკვირს, შვილო? დამდნარა, _
თოვ¬ლია, გაყინულიო!"
- "მე-კი ალმასი მეგონა,
ისე რომ ბრჭყვიალებდაო, -
სთქვა გულდაწყვეტით პატარამ:
"და მისთვის მახარებდაო,"
დედამ მიუგო: "ჰო, ხშირად
გვატყუებს გარეგნობაო;
მიტომაც არის საჭირო
დაკვირვება და ცნობაო!.."
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 19:49 | Сообщение # 5 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მთას
ნეტა შენ, მთაო, ცას რომ სწვდება შენი მწვერვალი,
ღრუბლებს ზევიდან თეთრ-სპეტაკად გამომზირალი,
და დგეხარ შენთვის, დიდებული, თავისუფალი,
არავის მონა, არც არავის ბატონ-უფალი!
დგეხარ დღიდანვე გაჩენისა და კვლავც იდგები;
ვერას გაკლებენ ათასობით მიმქროლი წლები:
მოდგმა მოდგმას სცვლის შენს გარშემო და ერი ერსა,
შენ-კი, რაც იყავ, იგივე ხარ, არ იცვლი ფერსა!
დილას მზის სხივნი ყველაზე წინ შენ გეხვევიან;
ათას ფრად მბრჭყვინავ ძვირფას თვლებად ზედ გებნევიან
და საღამოსაც, რა გვირგვინად დაგედგმებიან,
კვლავ ყველაზედვე უფრო გვიან გეთხოვებიან!
შენთვის ერთია, ავდარია, თუ არის დარი,
მყუდროებაა, თუ ზუზუნებს და კვნესის ქარი;
დღეა მშფოთავი, თუ ღამეა, მშვიდი და წყნარი;
მზე დაგქათქათებს, თუ დაგნათის მთვარე, ნარნარი!
როცა დარია, შორს, შორს სჩანხარ, გაბრწყინვებული,
ზღაპრულ, გამჭვირვალ, ლურჯ პირბადე აფარებული;
როცა ავდარი, - შავის ნისლით ხარ შებურვილი,
თითქო ცოდნისაც, გარს რა ხდება, არ გაქვს სურვილი!
დე, წვიმდეს, თოვდეს!.. დე, ელავდეს, ქუხდეს გრგვინავდეს!
მთელი ქვეყანა შიშისაგან ძრწოდეს, გმინავდეს
და ცა წალეკვას იმუქროდეს, განრისხებული,
შენ ყურს არ უგდებ, - დგეხარ ისევ დამშვვიდებული!..
(სხვას არას ართმევ და, რაცა გაქვს, სხვისთვის არა გშურს
ყველა სარგებლობს სიმდიდრითა შენით, ვისაც სურს:
მწერი, ქვემრომი, ტყის ნადირი და ცის ფრინველი-
ყველასთვის სუფრა გაშლილია, დაულეველი!
და თვითონ კაციც, თავს ბუნების მეფედ რომ სახავს,
თუმც შენს მწვერვალზედ ამოსული არც-კი გინახავს,
და, ძლივს მცოცავი იქ, ძირს სადღაც უფრო მატლსა ჰგავს,
ხან საშოვრისთვის, ხან საამოდ ხშირად მოგმართავს!
და თან ჰგონია, ვით სამყაროს მცირე ნაწილი,
შენც მხოლოდ იმის მოსახმარად ხარ გაჩენილი!..
რა გენაღვლება?.. დე, ოცნებით ამით იცოცხლოს,
სანამ, ვით მატლსვე, არ მოუღებს სიკვდილი ბოლოს!..
ნეტა შენ, მთაო, ცას რომ სწვდება შენი მწვერვალი,
ღრუბლებს ზევიდან თეთრ-სპეტაკად გამომზირალი!
ნეტავ შენ, მთაო, დიდებულო, თავისუფალო,
არავის მონავ, არც არავის ბატონ-უფალო!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 19:50 | Сообщение # 6 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ორი ვედრება
I
"ჩემს მამულზედ უკეთესი სად არი?
იგია თვით სამოთხისა სადარი;
მაგრამ ვაი, რომ მის ჭვრეტით ვერ ვტკბები,
უცხო-უცხო მხარეებში ვბერდები!
ოჰ, განგებავ, მისმინე ეს ვედრება:
თუ სამშობლოს ხილვა აღარ მერგება,
მომკალ ბარემ, - რაც ვიტანჯე, მაკმარე
და მკვდარს მაინც იქ მაღირსე სამარე!..
II
"ჩემს სატრფოზედ უკეთესი ვინ არი?
იგია თვით ანგელოზი მცინარი;
მაგრამ ვაი, რომ მის ჭვრეტით ვერ ვტბები,
მისს ალერსსა მოკლებული ვბერდები!
ოჰ, განგებავ, მისმინე ეს ვედრება:
თუ საყვარლის ხილვა აღარ მერგება,
მომკალ ბარემ, - ტანჯვას გადამარჩინე
და მკვდარს მაინც მის ცრემლი დამადინე!..
|
| |
|
|
