|
ქუჩიშვილი (ჩხეიძე) გიორგი
|
|
| nukria | Дата: ორ, 10.02.2014, 21:49 | Сообщение # 11 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მოლაშქრე პოეტის ფიცი
მტერთ ზურგს
ვინ აქცევს ჯაბანის მეტი,
ვინ გაექცევა
ჩვენს წმინდა ბრძოლას?
და მეც,
მოლაშქრე თქვენი პოეტი
დღეს მეც ხელთ ვიღებ
პირმახვილ ფოლადს!
და ვფიცავ, ძმებო,
ჩვენს ურიცხვ გმირებს
ჩვენს უსაყვარლეს
სამშობლოს ვფიცავ,
რომ ბრძოლის ველზე
თუ გავიგმირე,
პირზე ღიმილით
დავკოცნი მიწას!..
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 10.02.2014, 21:50 | Сообщение # 12 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მთა-პანთეონი
თვალი შევავლე
დაკიდულ ბილიკს, -
მე ეს აღმართი
მიტაცებს მუდამ;
მოგონებანი
მწარე თუ ტკბილი
წამომეშალნენ
გზადაგზა გუნდად.
ბარათაშვილი,
აქ იქარვებდა
სულის წამებას;
შუბლს უკოცნიდა
სიო ფრთაშლილი,
სწერდა
“მთაწმინდის შემოღამებას''.
აქ ასვენია
გრიბოედოვი -
შორს, მოსკოვიდან
ლტოლვილი ჩაცკი,
გაჰქვავებია
მეუღლე გლოვით
და თავს ადგია
ძეგლად ახლაც კი.
აი ილიას
დინჯი აჩრდილი,
თითქოს სისხლი სდის
მის შუბლს ნატყვიარს;
წიწამურისკენ
ხელებგაწვდილი
აქ ოცნებობდა
უხმოდ მოუხმობს
თვის თანაზიარს.
აი აკაკის
შუქბადრი სახეც,
თმათეთრი,
როგორც თოვლიანი მთა;
ქნარს ოდნავადაც
ხელს თუ შეახებს,
მყის დაირხევა
წკრიალი სიმთა.
იქით კი,
ვასილ ბარნოვის იქით,
ქართული სუფრა
მოსჩანს რიჟრაჟად;
“ქოსების” ღვინით
სავსე ჯიხვის რქით
შიო მღვიმელის
ტოსტსა სცლის ვაჟა.
თვალი შემასწრეს,
მიმიპატიჟეს,
ის იყო ვაჟამ
სასმისი მტყორცნა,
რომ “ძია შიო”
გადმომწვდა პირზე,
მაგრამ შევკრთი და...
ჰაერს გაჰკოცნა.
გონს მოველ...
ძვირფას ხილულ აჩრდილებს
დავემშვიდობე,
დავჰყევი ქალაქს;
მთა-პანთეონი
მწუხრით მაცილებს,
ფიქრთა ქარავანს
საზღვარი არ აქვს...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 10.02.2014, 21:51 | Сообщение # 13 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მხედრის სინანული
ვაჰმე, რა ცხენი მომიკლეს,
ქარს აჩოქებდა ქროლვაში,
რამდენჯერ გადამარჩინა
ქვემეხთა სასტიკ სროლაში,
მე კი ერთხელაც
ვერ ვიხსენ,
სული დალია ბრძოლაში...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 10.02.2014, 21:51 | Сообщение # 14 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ნადიკვრიდან
რა დიდებული რამ არის
ცის ფერთა ცვლა და თენება.
მზეს, ვით დედოფალ მზე-თამარს,
კახეთის ხილვა ენება!
რა შემკულია,
რა უხვი,
ეს ჩემი მხარე მზიური;
ტყის ნიავს აჰყვა ურმული,
რა ღრმაა,
რა მშობლიური!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 10.02.2014, 21:53 | Сообщение # 15 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| პროლეტარიატი
(თეთრი ლექსი)
ჩვენ ყველგანა ვართ!
უთვალავნი და უძლეველნი!
ჩვენი ლაშქარი -
ლაშქარია ბრწყინვალე შრომის!
ჩვენ აღვაშენეთ ქალაქები
უზარმაზარნი,
აუარებელ სიმდიდრით და
საკვირველებით!
ჩვენ ყველგანა ვართ:
მიწის გულში -
მაღაროებში,
მის ზედაპირზე -
დიდ ქარხნებში,
დიდ ფაბრიკებში,
ცაზე და ზღვაზე,
განუზომელ მთელ სამყაროზე!
უმძიმეს ბორბალს
ჩვენ ვაბრუნებთ ინდუსტრიისას!
ჩვენი გაფიცვა მკვდარ უდაბნოდ
აქცევს ქვეყანას,
ვით სასაფლაოს,
დაყრუებულს მუდმივ ძილქუშით!
სამრეკლო ჩვენი აზიდული
ცას ებჯინება!
ამ სამრეკლოზე დაკიდული
ფოლადის ზარი
გუგუნებს ქვეყნად!
ორხმოვანია გუგუნი მისი:
ერთია ხსნისა,
ძლევამოსილ გამარჯვებისა,
ხოლო მეორე -
მტრის დაღუპვის,
დამარცხებისა!
პირველში ისმის
გაყვლეფილთა ხმა აღდგომისა,
მეორეში კი -
გლოვის ზარი მყვლეფელებისა!
და ეს ორი ხმა
ორი ქვეყნის არსებობისა
კიდითი კიდეს ეფინება
ცის გრგვინვასავით;
ის მოუწოდებს
ყველა ქვეყნის პროლეტარიატს
შეერთებისკენ,
ბრძოლისკენ და გამარჯვებისკენ!
თრთიან ღმერთები
მიწიერნი,
შიშით დამფრთხალნი,
ციებ-ცხელებით ცახცახებენ
ოქროს კერპები!
ნაცვლად ჯვარისა
სამრეკლოზე ფრიალებს დროშა,
დროშა წითელი,
დაცხრილული ტყვიის სეტყვაში,
ბრძოლის ალმურში გამოვლილი
სისხლით ნაფერი!
ხისა როდია ტარი მისი -
ძმათა ძვლისაა,
იმ ნეტარ ძმათა,
რომელნიც ამ
დროშას ემსხვერპლნენ!
გინდათ გაიგოთ
მათი რიცხვი,
რაოდენობა?
მაშ, დაითვალეთ
ზღვათა ქვიშა,
ცათა ფრინველი,
ანდა ვარსკვლავნი,
მათს თვალებს რომ
მოგვაგონებენ!
გვიყვარს მშვიდობა,
გვიყვარს ზავი,
აღმშენებლობა,
მაგრამ თუ ვინმემ
არ დაგვზოგა
და თავს დაგვესხა, -
არც ჩვენ დავინდობთ,
გააფთრებულნი ვეკვეთებით
და ისე დავფლეთთ,
როგორცა ფლეთავს
მონადირეს
დაჭრილი ვეფხვი!
ორივე ვიცით:
სიძულვილიც
და სიყვარულიც!
რევოლუცია! -
აი ის ძალა,
ჩვენში რომ გუზგუზებს,
ვულკანს რომ აჩაღებს!
მას ქვეყნის მეფენი
პირქვე დაუცია
და ისვე დაამხობს
მსოფლიოს ყაჩაღებს!
იხრწნება,
ჩირქდება
ქვეყანა ძველი,
როგორც დიდი ხნის
მძოვრი და ლეში,
და იწამლება არსი ყოველი
მისი სხეულის მყრალ სიდამპლეში!
მერე ვინ არის მესაფლავე
ამ სიბინძურის?
ვინა და
ჩვენა!
ჩვენ გადავასხამთ
ნავთსა და კუპრს,
დავწვავთ!
დავბუგავთ!
ცეცხლი,
მაშ, ცეცხლი!
გავაჩაღოთ,
დავანთოთ ცეცხლი!
ცეცხლის ალმურში
ჩაიფერფლოს
ქვეყანა ძველი!
ჩვენ ავაშენებთ
ახალსა და ლამაზ ქვეყანას
ახალ კულტურით
და ახალი ყოფაცხოვრებით!
იგი იქნება
შრომისა და ძმობის ქვეყანა,
სადაც ენთება
მზე ბრწყინვალე თავისუფლების,
მზე წინმსვლელობის,
მზე შეგნების,
მზე სიყვარულის,
მზე ნეტარების,
თანხმობის
და თანასწორობის!
დიდება იმ მზეს!
ვაშა მის მოსვლას!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 10.02.2014, 21:53 | Сообщение # 16 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| საქართველოს მთებს
მთებო, რა ლამაზები ხართ,
რარიგ სიტურფით ჰშვენითა,
ყვავილნი მობრძანებულან
თქვენი ჩიტების სტვენითა!
ირმები დალაღებულან
ნორჩი ბალახის წვენითა,
დადიან, დასეირნობენ
ყურდაცქვეტილი სმენითა!
ნეტავ სულ თქვენთან მამყოფა,
მახარა თქვენთან ლხენითა,
თქვენთან მაღირსა სიკვდილი,
ვიმარხებოდე თქვენითა;
ვისუდრებოდე ნისლებით,
გულზე ცვარ-ნამის დენითა;
მტიროდეთ, მასაფლავებდეთ,
ფოთლებს მაყრიდეთ წყენითა;
დამძახდეთ ზარსა გლოვისას
ნიავის კვნესა-სტვენითა!
მთებო, რა საყვარლები ხართ,
ტყე-ღელე, ჭალა-სერითა,
აყვავებული ქედებით,
მდინარეების ჩქერითა,
ცის ელვა-ჭექა-ქუხილით
და ქარიშხალის მღერითა, -
- ისე არ მოვკვდე, არ გავძღე
თქვენი სიტურფის მზერითა!
Сообщение отредактировал nukria - ორ, 10.02.2014, 21:53 |
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 21.12.2015, 16:55 | Сообщение # 17 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| Обыкновенный человек.
Как-то на вокзале долго мы стояли,
Мы попали в сказку будто или в сон,
С нами по-соседству, в зале ожиданья
Кто-то пел чудесно под аккордеон.
А когда затихла сказочная песня,
Я спросил: "Кто этот бравый молодец?"
Мне ответил сзади голос неизвестный:
"Вот он этот парень, молодой боец.
Припев:
Обыкновенный русский человек,
Каких у нас в Союзе миллионы.
Обыкновенный русский человек,
На нем простые, гладкие погоны,
Любитель петь, шутник неугомонный,
Обыкновенный русский человек.
Были сраженья, отгремели грозы
И тогда в Россию хлынули рекой
Отовсюду письма, письма и вопросы,
Главным из которых был вопрос такой:
Кто он это первый, что в бою суровом
Над самим рейхстагом поднял красный флаг?
И от генерала до рядового
На вопрос на этот отвечали так:
Припев:
Обыкновенный вроде человек,
Каких у нас в Союзе миллионы.
Обыкновенный с виду человек,
Простой в быту, в боях непревзойденный,
В свою страну по-рыцарски влюбленный,
Обыкновенный советский человек.
Был Парад Победы славою прекрасен:
Каждый полк проставлен, каждый батальон,
У стены кремлёвской брошенные наземь
Сотни побежденных вражеских знамён.
Спит спокойно Вена, сонно глядя в воду,
Мирно спят София, Прага и Белград.
Кто помог народам обрести свободу,
Кто достоин самой высшей из наград?
Припев:
Он наш простой советский человек,
Каких у нас в Союзе миллионы.
Обыкновенный вроде человек,
Простой в быту, в боях непревзойденный,
В свою страну безудержно влюбленный,
Обыкновенный советский человек.
Более ранний вариант:
Обыкновенный русский человек.
Как-то мы стояли молча на вокзале,
Словно мы попали в сказку или сон,
У вокзальной кассы в ожидальном зале
Кто-то пел чудесно под аккордеон.
И когда умолкла ария Надира,
Мы спросили: "Кто же этот молодец?"
Нам ответил слева голос пассажира:
"Вот он, этот слева, раненый боец.
Припев:
Обыкновенный русский человек,
Каких у нас в России миллионы.
Обыкновенный русский человек,
На нём простые, гладкие погоны.
Шутник, певец, в боях непобеждённый
Обыкновенный русский человек".
В штаб советских армий в поисках сенсаций
Прибыл из Чикаго знатный журналист.
Он искал сюжета, тем для иллюстраций,
Записал заметки от отдельных лиц.
- Кто ворвался первым в здание рейхстага?
Где же этот витязь, грозный исполин?
И сказал полковник жителю Чикаго:
"Запишите просто, что вошёл в Берлин:
Припев.
На парад Победы в отблеск русской славы
Шли полки из разных всех сторон,
И у стен кремлёвских молча побросали
Двести штук немецких скомканных знамён.
Спит спокойно Лондон, сонно глядя в воду,
Отдыхают Вена, Прага, Бухарест.
Кто принёс свободу, счастье для народа,
Кто зажёг свободу в зареве небес?
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 21.12.2015, 22:36 | Сообщение # 18 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| რაც უნდა ჩამიარაკონ,
აქ სულ სხვა ფიქრით ვღელავ,
ტიალო ფშავის არაგვო,
ვაჟას ცრემლების ხელავ.
თუ ეს დღეც ღმერთმა ინება,
არ ვარ საწუთროს მდურვით,
რამდენი ეკვლევინება
გულზე გადავლილ სურვილს.
ფოთლის ოქროსფერ ვარაყით
ტყე რომ სიტურფეს ჩემობს,
ამოქუხდება ხარლაღი
მაღაროსკარის ზემოთ.
გულო, შე ჯავრით ნადაღო,
ნალესო ცრემლის კირით...
ნეტაი შენა, ხარლაღო,
მოგენატრება - ჰყვირი!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 21.12.2015, 22:37 | Сообщение # 19 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| სივრცეს გასწივის დაცალებული გედი,
მოდის საღამო სატევარივით ცივად,
რა უმწეო ხარ საღამოობით, დედი,
საქმეს მოილევ, პირუტყვს მიუყრი თივას.
ცეცხლთან გაღეჭავ სულ ორიოდე ლუკმას,
მაწონს მოიდგამ პირმომტვრეული ჭიქით
და ბზუის ჯარა შუაღამეთა უკან,
და გორგალივით მძიმედ ეხვევა ფიქრი.
რა თავგანწირვით სწიე ცხოვრების ღვედი,
ერთად გიხსენეთ იმ დღეს ოთხივე შვილმა,
და ჩამომჯდარი ვერ გაგიხსენთ, დედი...
რა უმწეო ხარ, საღამოობით, დედი...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 21.12.2015, 22:37 | Сообщение # 20 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| თვალების სევდა აშკარად ამხელს
სახეზე ღიმილს,
რამ დაგაფიქრა დედოფლის სწორო,
რა ტკივილს მალავ,
თუ გაგვენდობი შეგიმსუბუქებთ
მტარვალ სიმძიმილს,
ჩუმად გვითხარი დარდის მიზეზი
ლამაზო ქალავ...
|
| |
|
|
