|
რაბინდრანატ თაგორი
|
|
| nukria | Дата: პარ, 05.06.2015, 21:31 | Сообщение # 1 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| რაბინდრანატ თაგორი
44
სად სინათლეს დასდევს ჩრდილი
განცდა მიპყრობს სასიმღერო,
მოლოდინით გავცქერ სივრცეს,
სად სინათლეს მისდევს ჩერო
და თქეშელა მოსდევს სიცხეს.
იფრინდათა, უცხო მხარის,
მოსალმება და კვლავ ლტოლვა
თავის გზით.
გულს უხარის
სიოს ამო მიმოქროლვა.
აისიდან დაისამდე ზღურბლზე ვზივარ, რადგან ვიცი,
რომ ერთხელაც მოვა წამი, წამი შენი დანახვისა,
მანამდე კი კენტად მჯდომი ვღიღინებ და მეღიმება.
მანამდე კი ჰაერს ბიდნავს სასოების სურნელება.
44
Where Shadow Chases Light
This is my delight,
thus to wait and watch at the wayside
where shadow chases light
and the rain comes in the wake of the summer.
Messengers, with tidings from unknown skies,
greet me and speed along the road.
My heart is glad within,
and the breath of the passing breeze is sweet.
From dawn till dusk I sit here before my door, and I know
that of a sudden the happy moment will arrive when I shall see.
In the meanwhile I smile and I sing all alone.
In the meanwhile the air is filling with the perfume of promise.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 05.06.2015, 21:32 | Сообщение # 2 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| 43
მარადიულობის ბეჭედი
ეს იყო დღე, როდესაც მე შენს დანახვას არ ველოდი,
და როს გულში ვიღაც უცხო გამვლელივით გამიარე,
მეუფეო, აღმიბეჭდე, ბეჭდით მარადიულობის,
ჩემი ყოფის არაერთი გაელვება წამიერი.
და დღეს, როცა ხსოვნას მოსწვდა მათი ლანდი, შორეული,
ვცან, რომ მტვერში გაფანტულან მივიწყებულ, სადაგ დღეთა
სალხინო და სადარდებელ მოგონებებს შერეული
და ამ მტვერში მობურჭალეს რატომ ზურგს არ მაქცევ ნეტა,
ხოლო შენი ფეხის ხმა კი, ჩემს ოთახში რასაც ვისმენ,
იგივეა, რაიც ექო, ვარსკვლავიდან ვარსკვლავისკენ.
43
Signet of Eternity
The day was when I did not keep myself in readiness for thee;
and entering my heart unbidden even as one of the common crowd,
unknown to me, my king, thou didst press the signet of eternity
upon many a fleeting moment of my life.
And today when by chance I light upon them and see thy signature,
I find they have lain scattered in the dust mixed
with the memory of joys and sorrows of my trivial days forgotten.
Thou didst not turn in contempt from my childish play among dust,
and the steps that I heard in my playroom
are the same that are echoing from star to star.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 06.06.2015, 00:52 | Сообщение # 3 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| 45
ჩუმი ნაბიჯები
ნუთუ თქვენ არ გსმენიათ მისი ჩუმი ფეხის ხმა?
ის მოდის, მოდის, მოდის.
ყოველ წამს და მარადჟამ,
ყოველღე და ყოველღამ ის მოდის, მოდის, მოდის.
ბევრი ჰანგი შემითხზავს, ნაირგვარი განწყობის
გარნა მათი კაულებში გამუდმებით ეს ისმის:
- ის მოდის, მოდის, მოდის.
სურნელოვან დღეებში მოჩახჩახე აპრილის,
ურმანი ტყის ბილიკით
ის მოდის, მოდის, მოდის.
მოთქვარშალე წყვდიადში ივლისის ღამეების,
ეტლით, ჭექა-ქუხილით დამუხტული ღრუბლების,
ის მოდის, მოდის, მოდის.
ნაღვლის შემდგომ ნაღვლისას მისი ტერფი ქელავს გულს
და ამ შეხების გამო ვეღარ ვიტევ სიხარულს.
45
Silent Steps
Have you not heard his silent steps?
He comes, comes, ever comes.
Every moment and every age,
every day and every night he comes, comes, ever comes.
Many a song have I sung in many a mood of mind,
but all their notes have always proclaimed,
`He comes, comes, ever comes.'
In the fragrant days of sunny April through the forest path
he comes, comes, ever comes.
In the rainy gloom of July nights on the thundering chariot of clouds
he comes, comes, ever comes.
In sorrow after sorrow it is his steps that press upon my heart,
and it is the golden touch of his feet that makes my joy to shine.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 06.06.2015, 15:22 | Сообщение # 4 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| 46
რა დროიდან
ნეტავ ჩემსკენ რა დროიდან
მოისწრაფი შესახვედრად,
ან მნათობნი სამუდამოდ როგორ დაგმალავენ ჩემგან.
ხშირად, დილა-საღამოთი, შენი ფეხის ხმა მესმოდა,
შენი მაცნე გულს აღწევდა და ფარულად მომიხმობდა.
ვერ გავიგე, ნეტავ რატომ მეუფლება ახლა ჟრჟოლა,
ანდა სიხარულის განცდამ გული რატომ ამიჩქროლა.
თითქოს დადგა დრო, როდესაც ხამს საქმეთა დასრულება
და ჰაერში სუფევს შენი ახლოს ყოფნის სურნელება.
46
Distant Time
I know not from what distant time
thou art ever coming nearer to meet me.
Thy sun and stars can never keep thee hidden from me for aye.
In many a morning and eve thy footsteps have been heard
and thy messenger has come within my heart and called me in secret.
I know not only why today my life is all astir,
and a feeling of tremulous joy is passing through my heart.
It is as if the time were come to wind up my work,
and I feel in the air a faint smell of thy sweet presence.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 08.06.2015, 01:16 | Сообщение # 5 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| რაბინდრანატ თაგორი
47
მის ამაო მოლოდინში ლამის თავზე დამთევია.
ახლა ვშიშობ არ მოადგეს ჩემს ეზო-კარს გამთენია,
ღამისტეხით მოქანცული როცა ძილად მივეშვები.
გზა განუხვნეთ, ნუ აბრკოლებთ, თუ ხართ ჩემი მეგობრები.
თუ ფეხის ხმას ვერ გავიგებ, თქვენც მადროვეთ მაშინ ძილი.
არც ის მინდა, მაღვიძებდეს ფრინველების მოძახილი,
არც მეჯლისზე, გარიჟრაჟის, გრგვინვა ქართა, ბობოქართა.
მსურს მეძინოს, გინდაც იგი იჩქით მოდგეს ჩემს ჭიშკართან.
აჰ, ეს ძილი, რაიც უნდა გაქრეს მისი შეხებისას.
აჰ, ეს თვალნი, ასახელად რომ ელიან ღიმილს მისას,
ოდეს იგი იბადება, ვით ზმანება ძილის, მდორის.
დე წარმოდგეს, ვით პირველი ფორმათა და სხივთა შორის.
დაე მექცეს მზერა მისი სიხარულით გაბრუებად
და ჩემს თავთან დაბრუნება იქცეს მასთან დაბრუნებად.
47
The night is nearly spent waiting for him in vain.
I fear lest in the morning he suddenly come to my door
when I have fallen asleep wearied out.
Oh friends, leave the way open to him - forbid him not.
If the sounds of his steps does not wake me, do not try to rouse me, I pray.
I wish not to be called from my sleep by the clamorous choir of birds,
by the riot of wind at the festival of morning light.
Let me sleep undisturbed even if my lord comes of a sudden to my door.
Ah, my sleep, precious sleep, which only waits for his touch to vanish.
Ah, my closed eyes that would open their lids only to the light of his smile
when he stands before me like a dream emerging from darkness of sleep.
Let him appear before my sight as the first of all lights and all forms.
The first thrill of joy to my awakened soul let it come from his glance.
And let my return to myself be immediate return to him.
|
| |
|
|
