|
ჩვენი საყვარელი ლექსები
|
|
| nukria | Дата: სამ, 01.03.2016, 19:27 | Сообщение # 4341 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| „აქ მრავალია ცისფერი ფერი!
ეს ფერი მარად თვალს ეყვარება,
როგორც ქალწული
ს
სახ
ელი
–
მერი
არის ცისფერი და მწუხარება“
--
„ხომალდს მოჰყვება თოვლის მადონა
და ყვავილები გიიადონა.
შენთვ
ის გაეკრა ჯვარზე იესო,
==
„დასტკბი! ასეა ყველა მგოსნები?
შენს მოლოდინში ასეა ყვე
ლა?
სული, ვედრებით განაოცები,
შენს ფეხთ ქვეშ კვდება
,
როგორც პეპელა.“
--
კაფეში შევალ სრულიად მარტო
და ორს ავივსებ სასმელით ჭიქას,
ერთი შენია (უნდა ვიდარდო
ასეც და ისეც, აქაც და იქაც).
შენს სადღეგრძელოს ჩუმად ჩამძახებს
ჭიანურები, ვსვამ: ალავერდი!
96
მაგრამ შენს
ჭიქას ხელს არვინ ახლებს,
პასუხს არ მაძლევს ხმათა ხავერდი...
სულო, ჭაობზე უნოტიესო“
--
„მაგრამ
უეცრად
ქარტეხილივით
მის
ცხოვრებაში
შეიჭრა
ქალი.
დემონიური
არევ
–
დარევით
ყოველი
მხრიდან
ავარდა
ალი.
სულში
დაჰქროდა
ქალი
ქარივით
და
შეშლილივით
კიოდა
ქალი
==
„...
მა
გრამ
უეცრად
ვიღაც
მესამე,
ვიღაც
მახინჯი
ჩადგა
ჩვენ
შორის.
119
და
ჩვენ
გვესმოდა
ყრუ
საუბარი:
საცაა,
მოვა
სიკვდილის
წამი!
ტიროდა
ქარი,
კვდებოდა
ქარი
და
მივდიოდით
ტაძრისკენ
სამი
“
ზღვას
,
უდაბნოს
და
დემონებს
ჩემი
ბედისწერა
შეეჩვია
და
სიმღერა
მხოლოდ
მასთან
მჯერა
...“
,,
წ
ყეული იყავ შენ
...
შენს სუნთქვას ძლიერს
გრძნობამ წუთები გადაატანა,
რას შთამისახავ ახალს, ზეციურს?
-
იყავ დემონი, იყავ სატანა!
-
მაგრამ შენ ვინ ხარ? დიდების სახე,
თუ უკვდავების ნაზი სამოსი?
სევდა ხარ ღამის, თუ სივაგლახე,
თუ სიცივე ხარ ს
ასაფლაოსი?
ოჰ, ნეტავი მეც გამაგებინა,
რას მიმზადებენ ჟამნი და დრონი...
ოჰ, მიპასუხე, ვინა ხარ, ვინა?...
-
იყავ სატანა, იყავ დემონი!"
--
,
ვერმოსაგონი, არდასანანი იქნება შენთვის ქვეყნ
იერება,
სად ჭეშმარიტი ბედი არ არის და ხრწნადი მეფობს მშვენიერება.
სად დანაშაულს სასჯელი შეცვლის, ხალხს დიდი გრძნობა არ ეკარგება
,
სადაც უშიშრად ვერავინ შესძლოს ვერც სიყვარული, ვერც მძულვარება..."
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 01.03.2016, 19:38 | Сообщение # 4342 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ,
როცა მას ჰქონდა რწმენა ძლიერი
და სიყვარულის ციური ნიჭი,
არ იტანჯვოდა სვებედნიერი
არც მძულვარებით, არცა თუ იჭვით;
საუკუნენი ფ
უჭი და მქისე
არ უშფოთებდნენ მაშინ გონებას...
--
მე
დემონები
ქროლვით
მარადით
მომაგონებდნენ
დაფარულ
შხამით,
რომ
უიმედოდ
მივქროდი
ღამით
გატეხილ
შუბით
და
მუზარადით
.
==
„...მასთან ალებს მივიტან,
ვეტყვი... არდარიდება!
ვიცი: ფრთასაც ვერ ახებს
იდუმალად ბეჯითი,
თითების გრძელ ზამბახებს
დაჩრდილული ბეჭედი.
ლანდივით მაქვს ნახული
ბეჭდის თვალში მოლები,
მოტეხილი ზაფხული
130
და ოხვრის პაროლები
“
==
,,ჩემებრ პოეტი უცებ იცნობა,
არ უნდა ამას დიდი მისნობა,
სულ ეს რითმებიც გიორგიმ მომცა,
მე ვერას დავწერ, კეტით მცენ რომცა.
არ ვიცი მუზა და ამურები,
არც ბულბულები, არც ღამურები,
მე ვიცი მხოლოდ სალამუ
რები
და ჯადოსნური სალამურები.”
==
ხელოვნება
-
ეს ოქროა მიწის გულში დამარხული
.
..
ხელოვნება მარგალიტს ჰგავს,
მას ზღვა ფარა
ვს შეუცვლელი,
რას იშვიათ თუ მისწვდება კაცის გული, კაცის ხელი...“
--
ვეყანა კიდევ უფრო დაიმშევა,
142
უფრო გაძლიერდება სიმწარე.
დაეკარგება სინდისს ფასი.
ღვთიური ყველაფერი დაიკარგება,
დაინგრევა ყოველივე წმინდა
საქვეყნო წყევლი
თ.”
==
ამხანაგებო, განახლების ზარმა დარეკა,
ტახტი დაეცა და იმედად ქაოსზე დგება
:
თანასწორობა, რესპუბლიკ
ა, თავისუფლება!“
,,თვით რესპუბლიკა მოვიდა გემით,
ტყვიით, ტერორით,
აქაც იწყება, იქაც იწყება.
143
ყველგან ელიან...
ქვეყანა სისხლით რომ მოირწყვება
-
ეს ნათელია“
--
,,იყავ საოცრად მოხიბლული ასეთი ღამით
და უაილდის ყვავილივით დაეცი გზაზე...”
2.
,,და წავალ ქარში, როგორც მოცარტი,
გულში სიმღერის მსუბუქ ზვირთებით...”
3.
,,სულში გენიით ატეხილი რეკავს ლერწამი
და
ვან
დეიკის ლანდებივით მწვანდება ღამე...”
146
4.
,,და სიყვარული, ვით ვატერლოო,
მოფენილია ამ იმედებით...”
5.
,,და ედარები მზეს ნამაისარს
მ
აღალ ლოჟიდან, შენ
,
ბეატრიჩე...”
მოვუსმინოთ ბლოკსაც:
1.
,,Тень Данта с профилем орлиным
О новой жизни мне поёт.”
,,დანტეს აჩრდილი, არწივის სახის,
ახალ ცხოვრებას ჩემთვის იმღერებს.”
(
თარგმანი ს. სიგუასი
)
2.
,,
Где Леонардо сумрак вед
ал,
Беато снился синий сон!”
„
სად ლეონარდოს სწვეოდა მწუხრი,
ბეატოს სწვავდა სიზმრის ცისფერი.
--
„ჩასვენებულ
ი სპეტაკ
მინ
აში
,
არასდროს სახე მისი არ კვნესის,
149
მისი სამარე დროთა წინაშე
-
განახლებული კუბო რამზესის
==
„ქარსა და გრიგალს გადაურჩა ძალიან ცოტა,
მაგრამ მაშინ ხომ არ მოსჩანდა ქვეყნად არარა,
ძლიერი ცეცხლის
,
კო
ნონადის და სისხლის მეტი.
ის მაშინაც
ჩანდა.
აწ შორიდან ვემშვიდობებით
ბარიკადების უკანასკნელ მსხვერპლს და მეგობარ
ს
“
თარგმანი ძალზე ახლოსაა დედანთან:
„Уэллс, Джек Лондон, Леру и с
отни
Других плели вам небылицы.“
„ უელსს, ჯეკ ლონდონს, ლერუს და კიდევ
ვის არ უსმენდი მომხიბვლელ ზღაპრებს“ .
„Из круга жизни, из мира прозы
Мы
брошены в невероятность.“
„ცხოვრების წრიდან, დღიურ პროზიდან
ეფემერებში ვართ ანასროლი
“
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 01.03.2016, 19:47 | Сообщение # 4343 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ვიტყვი, რომ ყველა მომბეზრდა ქვეყნად,
რომ დავიღალე მე ამ კუბოში“ .
ან კიდევ :
„ცხოვრება გაცვდა, ვით ძველი გროში ,
უდაბურებად იქცა
სოფელი...“
==
„ რა ამოძრავებს კიპარისის ტანს,
ჩუმი შრიალი საიდან არი?
ქარი არა სჩანს, ქარი არა სჩანს,
მაინც მწვერვალებს ედება ქარი
“
==
თუ სამშობლო მაინც ა
რ მომეფეროს,
მე მოვკვდები, როგორც პოეტს შეჰფერის“
/
„პოეზია
-
უპირველეს ყოვლისა
!
“
/
[
1
35
,
181]
.
ან კიდევ:
„რად აირჩიე, რად აირჩიე,
რად აირჩიე ტყე და გრი
გალი,
ეკლიანი გზა რად აირჩიე,
ახალგაზრდობა რად მოიკალი
?
!“
--
რწმენით იარ, რწმენით იარ!
მტკიცე გქონდეს ბიჯი!
ყოველ ნიჭზე ძლიერია
ქვეყნის დაცვის ნიჭი!
გუშაგის ხმას:
-
თქვენ ვის ეძებთ?
ვუპასუხე:
-
ლენინს!“
==
მავიწყდება ამ დროს
ღმერთი,
წუთს ვუმონებ გულის ძგერას,
რადგან ღმერთი ჩემშივეა
და მევე ვქმნი ბედისწერას“
==
მე სული ვარ შემოქმედი შეუზღუდველ სულთა თანა,
სამუდამო,
-
როგორც ღმერთი, დაუძლევი, ვით სატან
ა,
ყოფნამ ყოფნას უკვდავება უხილავად დაატანა,
თქვენ, მიწაზე, უკვდავება გიკვირთ განა, შეგშურთ განა?“
==
ეკლესიას, როგორც ჩანს მრევლი შეთხელებია...
მღვდლებო, თქვენი ცხოვრება აწ ვაი და უია,
გამოვიდა თქვენი წირვაც, მორჩა ალილუია“ [
98
, 10
==
ცას, დედამიწას, ადამიანურს ,,ვეფხისტყაოსნის“ სტრიქონებში ვხედავ
არეულს.
აქ ძველი არის ყველაფერი, როგორც სანსკრიტი, მაგრამ ახალი მუდამ,
როგორც აღმოსავლეთი...
შრიალებს ფრთები ელადელთა სიბრძნის დ
ე
მონის,
ძველი ეგვიპტის აქ
ხმიანებს მძლავრი გენია...
რუსთაველს მოჰყვა სიხარული დაუთრგუნავი,
მას შეუძლია, ცა გადაჰკალოს,
საუკუნეთა ტყეებს იქით მოჩანს ბუნაგი,
იქ ესალმება შუქი ნათელს ზოდიაკალურს“
==
,,ელადა, ელადა!
აქ სული ატარებს თვის მსუბუქ სამოსელს,
ასეთი სინათლით შუბლი უელავდა
ვენერა მილოსელს“
--
,,აჰყვე ვარდისფერ საფეხურებს და აჰყვე ი
სე,
რომ შენს წინ სხივზე ლანდად იდგეს ყრმა დიონისე...
აჰყვე ოცნებით მარმარილოს თლილ საფეხურებს,
სადაც ყოველ მხრით პრაქსიტელის თვალი გიყურებს.
--
ცხრა მთა, ცხრა წყარო და ცხრა ყვავილი,
ცხრა ქართულია და
ჰ
გავს დიონისს,
ცხრა ანბანია ხმა რუსთაველი,
ცხრა ანბანია
-
გალაკტიო
ნიც".
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 01.03.2016, 19:50 | Сообщение # 4344 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ხედავ ორფეოსს, ნიმფას, დიონის
ს, ნიჭთა მლოცვარი
-
შორს რელიეფი კავკასიონის, გასაოცარი!
==
,,როცა აკტეონი, ძეი არისტეას, ლაღად მიდიოდა ტყეში სანადიროდ,
უცებ დაინახა თეთრი არტემიდა, თავის ნიმფთა შორის იგი ბანაობდა
ძველი პართენონის მსუბუქ ნაკადებში.
შედგა აკტეონი, თვალნი დაებინდნენ, იგი მოჯადოვდა უცხო სანახავით,
მაგრამ ის დასაჯა იმავ ღვთაებამა
-
იქცა
აკ
ტეონი ირმად მშვენიერად,
ძაღლებს აკტეონი მსხვერპლად შეეწირა, იგი დაეფლითათ ძაღლებს
იმისსავეს.
ვიცან, გალაკტიონ, შე
ნში აკტეონი
-
შენ გსჯის ყოველივე, როგორც
სიყვარული
“
,ის
წ
აიყვანა ოცნებამ მისმა, სადაც ჰაერი ზღვის ფერისაა,
ის
წ
აიყვანა იქ ფანატიზმმა, იქ ხომალდები ჰომერისაა...
ოქროს დროებამ იგი გადასვა იქ, სადაც არის ძველი ელადა...“
--
ე სხვა ქალებს ვერ დავემალები,
39
მათში ბევრია პროზა, ქრონიკა,
მაგრამ სხვა იყო შენი თვალები
და შენი კოცნა
...
ო, ვერონიკა!“
--
"იგი ყველაფერს უპასუხებს შურისძიებით,
რისთვის აქვს კიდევ რაღაც იმედი?
ბუნების ძალთა ტლანქი რისხვა ძველი ციების,
რაზედაც დღესაც სწუხს არქიმედი"
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 01.03.2016, 20:47 | Сообщение # 4345 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| კლდე აჭარისა, თიხა ხანდაკის,
ხელსაწყო - ბევრი -
ყოველ ხელხებას ამ მოქანდაკის
ჰქვია შედევრი!
ხედავ ორფეოსს, ნიმფას, დიონისს
ნიჭთა მლოცვარი -
შორს რელიეფი კავკასიონის,
გასაოცარი!
თითქო სიმშვიდე ცისკრიან ტევრზე
ბასრი და მჭევრი
კრთის გრიგალიდან - ყოველ შედევრზე
დიდი შედევრი!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 01.03.2016, 21:28 | Сообщение # 4346 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| გივიკი ავად არის -
ჩვენი პატარა გივი -
აქვს მოლოდინი ქარის -
და პროჟეკტორის სხივი -
ფოთლის ყვითელი ღერო
ამბობს - ღამეა ცივი!
ვნახე: ნიშანი ზერო -
ზერო.. ეს არის გივი.
იყო ნამების მძივი.
აბასთუმანი. ჩაქვი.
მქუხარ რიონთან ტივი,
თეთრი.. პატარა თაგვი.
--
ცხრა-მთა, ცხრა წყარო, და ცხრა ყვავილი,
ცხრა ქართულია - და გავს დიონისს.
ცხრა ანბანია ხმა: რუსთაველი.
ცხრა ანბანია: გალაკტიონი-ც.
სიკვდილს გადავრჩი [მაინც][ზუსტად] არა ცხრაჯერა.
ცხრაასჯერ მასაც შევებრძოლები.
დღემდე ვერავინ ვერ დამაჯერა,
რომ მე მჯობნიან ჩემი ტოლები.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 02.03.2016, 02:27 | Сообщение # 4347 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მალე ფერგადაშლილი,
ამწვანდება ტყე-ველი,
გაიშლება ყვავილი,
სურნელების მფრქვეველი;
გაცოცხლდება დაფნარი,
მთის მწვერვალი, ტყის პირი,
და დაივლის ნარნარი
გაზაფხულის ზეფირი.
წყნარი სევდა მეწვევა,
წამიღებს სიმთა ჟღერა;
ნისლით გამოერკვევა
ჩემი გულის სიმღერა.
ქვებს, ბალახებს დაატკბობს
ჰანგი თავისებური,
მკაცრი - მაგრამ ლამაზი,
ნაზი - მაგრამ ველური.
როდი მიყვარს, გულისთქმა
თუ ნაღველს არ ერევა,
ათას ხმაში ჩემი ხმა
ამ ხმამ განაცალკევა.
როდი მიყვარს, გულისთქმა
თუ გულმავე არ ჰპოვა,
ათას ხმაში ჩემი ხმა
ამ ხმამ განამარტოვა...
სინამდვილეში ოცნებისას
დაე, ვცდებოდე, მატყუებდეს ოცნება ჩემი,
აუსრულებელ იმ ოცნებებს კვლავ მივეცემი.
ჩემს შორ გაზაფხულს უდარაჯებს სიცოცხლის ვნება,
იმ შორ გაზაფხულს, ძლიერად რომ გამობრწყინდება.
სინამდვილეშიც ოცნებისას ავანთებ კანდელს,
იმ შორ გაზაფხულს ფეხქვეშ ვუგებ ყოფნას დღევანდელს.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 02.03.2016, 03:16 | Сообщение # 4348 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ვის უნახავს შავი წიგნი, წიგნი წითელ ასოებით,
დაწერილი სისხლის წვეთით, დაწერილი სასოებით?
გადიარეს გრიგალებმა, დღეს ეს წიგნი არვინ იცის,
და ჟამთ მტვერით იფარება წიგნი ცის და დედამიწის.
დიდხანს ვწერდი, დიდხანს მწვავდა შთაგონების ცეცხლი მწვავე,
ვწერდი ჟინით, ვწერდი ვნებით... და ჰა, იგი დავათავე.
და ვფიქრობდი: ჩემს შავს წიგნში თუ არს-მეთქი რამ ისეთი,
რომ არ აჩნდეს მწარე გესლი, რომ არ აჩნდეს სისხლის წვეთი?
და მეწვია შემდეგ ეჭვი, და მომწყინდა იგი მცნება.
ვთქვი: "სხვას რას აქვს ფასი ქვეყნად, რომ არ იყოს ხელოვნება"!..
მაგრამ ჩემში საუბრობდა მეორე ხმა, ხმა ფარული: -
"ხელოვნება - ეს ოქროა მიწის გულში დამარხული.
ხელოვნება მარგალიტს ჰგავს, მას ზღვა ფარავს შეუცვლელი,
რას იშვიათ თუ მისწვდება კაცის გული, კაცის ხელი...
არის წმინდა პოეზია და მუსიკა არის შორი,
მაგრამ ქვეყნად არ არსებობს - ის ალერსი, ის ამბორი.
არის საღვთო ბილიკები ამ სივრცისკენ მიმავალი,
აირჩიე მათგან ერთი, აირჩიე ერთი კვალი!"
შავი წიგნი არ თავდება, შავი წიგნი შუა წყდება...
მას იქით კი კაცის გრძნობა და გონება ვერას წვდება.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 02.03.2016, 03:17 | Сообщение # 4349 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| იმ კოლხურ ნანას –
გალობად დედის,
გლერტიან ეზოს,
ეზოში ბატკანს,
ვიხსენებ ჩავლილ
წყალობად ბედის,
ახლა რომ თვალზე
ცრემლივით მადგას.
რაც დღემდე ქარი
და შხამი ქროდა,
რაც როსმე ვენდე
ახვარს და მზაკვარს...
დავუწერ ჯვარს …
და
მშობლიურ ოდას
მოვძებნი, როგორც
დაკარგულ გზა–კვალს.
მოვძებნი აკვანს –
უქმსა და მწუხარს,
კოჭობის ალზე
ლანდების ბანცალს...
დავანთებ ბინდის
სევდიან ბუხარს
და
ვქექავ ბოლო
დღეების ნაცარს.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 02.03.2016, 03:18 | Сообщение # 4350 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| გოჭი გაზეთს კითხულობს,
თან ბილიკზე მიდის.
_ფრთხილად,_ჭუკი აფრთხილებს,_
მანდ ორმოა დიდი.
გოჭმა არ შეისმინა,
კითხულობს და მიდის,
კითხვით გადაიარა
საცალფეხო ხიდი.
_ფრთხილად,_ისევ ეძახის
ლოდზე მდგარი ჭუკი.
ძროხა არაფერს ამბობს,
უყურებს და უკვირს.
მიდის…გაქრა უეცრად
გოჭიც,გოჭის ჩრდილიც,
ტყაპ!_ორმოში ჩავარდა,
სიბნელეში ჭყივის.
ხელით ამოიყვანეს,
არ დასჭირდათ თოკი,
აბანავა მამალმა,
წყალი ასხა კოკით.
ახლა გოჭი, დარცხვენილი,
მიდის თავის გზაზე,
ჭუკს უთხრა,რომ არასოდეს
მოიქცევა ასე…
მაგიდასთან წაიკითხავს
ჟურნალსა თუ გაზეთს.
|
| |
|
|
