|
კობა ჭუმბურუძე
|
|
| nukria | Дата: სამ, 26.11.2013, 16:40 | Сообщение # 161 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ჰერმან ჰესე
რა გაუძლებს დღეებს, მძიმეს
რა გაუძლებს დღეებს, მძიმეს,
ახლა ცეცხლიც აღარ მათბობს,
და აღარც მზე დამციმციმებს,
ვკარგავ იმედს,
ირგვლივ სუსხი დანავარდობს,
თვით ვარსკვლავთა რჩეულ გუნდში
გაქრა ძველი ელვარება,
რაც ვიგრძენი, რომ ამ გულში
სიყვარული ინავლება.
Wie sind die Tage schwer!
An keinem Feuer kann ich erwarmen,
Keine Sonne lacht mir mehr,
Ist alles leer,
Ist alles kalt und ohne Erbarmen,
Und auch die lieben klaren
Sterne schauen mich trostlos an,
Seit ich im Herzen erfahren,
Daß Liebe sterben kann.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 10.12.2013, 03:34 | Сообщение # 162 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ჯონ ქითსი
სტანსები
დეკემბრის ქუში ღამით
ხენი დარდობენ როდი,
რადგან არ ახსოვთ მწვანით
დამშვენებული ტოტი.
მათ ვერასოდეს ავნებს
სველი სისინი ქარის,
ვერც ყინვა შეაყოვნებს
კვირტობის დრო თუ არის.
დეკემბრის ღამე კუშტი
როდი ადარდებთ რუებს,
ვერ იხსენებენ ბუშტებს,
სხივებით განაბრუებს.
ამ დროს ჩათვლემენ ხოლმე
რუთა ჩქერები, მარდი,
მათ არ აწუხებთ ხსოვნა
და დამდგარ დროზე დარდი.
იგივე სჭირდეთ ნეტა
ყმაწვილ ქალ-ვაჟთა გულებს,
ასე რომ სთანგავთ სევდა
სიყვარულდაკარგულებს,
რაიც სამანებს გასცდა,
უკურნებელი თითქმის,
ეს საოცარი განცდა
რითმით ვერასდროს ითქმის.
Stanzas
In a drear-nighted December,
Too happy, happy tree,
Thy branches ne'er remember
Their green felicity:
The north cannot undo them,
With a sleety whistle through them;
Nor frozen thawings glue them
From budding at the prime.
In a drear-nighted December,
Too happy, happy brook,
Thy bubblings ne'er remember
Apollo's summer look;
But with a sweet forgetting,
They stay their crystal fretting,
Never, never petting
About the frozen time.
Ah! Would ’twere so with many
A gentle girl and boy!
But were there ever any
Writhed not at passed joy?
To know the change and feel it,
When there is none to heal it,
Nor numbed sense to steal it,
Was never said in rhyme.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 10.12.2013, 03:39 | Сообщение # 163 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ღრუბლებო, ჰაი ღრუბლებო
ქარვად შეხუნდა ბუნება,
ნუ იუცხოვებ, ნიავო, განა რა გაემტყუნება, ზამთარი მოსდგომიაო.
თვალს ისე ესალბუნება იმისი ოქროფერები, ლექსები მომაგუნება მისაფერ-მისამღერები.
წამით იყუჩე ქალაქო, დანატრული ვარ ამისა, წკრიალი მინდა გავიგო წკირს შეყინული ნამისა.
ქუჩისპირ ბალახ-ბულახი, რუხი ქალაქის გერები, პირტუქსით მონაკარჩხალი მცივანა ფოთოლ-ღერები, ხვაშიადს აღარ ამხელენ რთვილის მარმარა ლოგინში, განაბულ-მოცახცახენი ხუშხუშა თოვლის ლოდინში.
ცას რო ციაგი უქრება, მალიმალ რო იქუფრება, ღრუბლებო, თქვე საჩხუბრებო, ვინ მოგცათ ამის უფლება.
მე ამ მონიო თავალას უმეგზუროდაც გავიგნებ, იქნებ წავიგდო სავალი, ვიდრე დაბრილავს, ან იქნებ დარები ტირისდენისა ზეცის საჩუქრად ჩავთვალო, ყინვასთან ერთად მინებზე მოვქარგო ზღაპრის სამყარო, ქარშეთმაც შემოაგელვოს ღრუბლის მანჯიკი სამთვარო…
შენც ასე მშვიდად ჩაგევლოს ჩემი ცხოვრების ზამთარო.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 12.12.2013, 17:07 | Сообщение # 164 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ჯონ ქითსი
***
მარტოობავ, თუკი შენ ხარ ჩემი მოზიარე,
დაე ირგვლივ ნუ იქნება შენობები ქუში,
წამო, ავყვეთ ციცაბოებს ღრუბელთ საუფლოში,
საიდანაც თვალუწვდენი მოსჩანს არე-მარე.
ფერდობები, მოქარგული, მდინარეთა ბროლი,
ლამის ხელის გულის ტოლი; მე კი, ვითა დეტი,
ტევრში ვიდგე გარინდული, სად ირემი, ცეტი,
დააფეთებს ველურ ფუტკარს, ელვად ჩანაქროლი.
თუმცა მხიბლავს შენთან ერთად ამ სანახთა ცქერა,
ფიქრი მაინც ტყვეა ქალის, სიტყვამონარნარის,
სიხასე და სინატიფე მისგან ნაუბარის
ჩემი სულის მალამოა, და იმისი მჯერა,
რომ ამ ქვეყნად უდიდესი ნეტარება არის,
ოდეს ერთად მარტოვდება ორთა გულისძგერა.
***
O Solitude! if I must with thee dwell,
Let it not be among the jumbled heap
Of murky buildings: climb with me the steep,—
Nature's observatory—whence the dell,
In flowery slopes, its river's crystal swell,
May seem a span; let me thy vigils keep
'Mongst boughs pavilioned, where the deer's swift leap
Startles the wild bee from the foxglove bell.
But though I'll gladly trace these scenes with thee,
Yet the sweet converse of an innocent mind,
Whose words are images of thoughts refined,
Is my soul's pleasure; and it sure must be
Almost the highest bliss of human-kind,
When to thy haunts two kindred spirits flee.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 21.12.2013, 02:06 | Сообщение # 165 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| უილიამ ბლეიქი
ღიმილი
არის ღიმილი ტრფობის,
არის ღიმილი - ფლიდი,
ღიმილთღიმილიც არის,
ორთავ მათგანზე დიდი.
არის ამრეზით მზერა
და არის მზერა იჭვის,
ისეთი მზერაც არის
დავიწყება რომ გიჭირს,
რადგან გულამდე ატანს
და ხერხემალში გადის,
უთვალავ ღიმილს შორის,
ერთი ისეთიც არის,
აკვანს და კუბოს შუა
მხოლოდ ერთხელ რო მოდის,
მაგრამ, როდესაც მოვა
აქარვებს დარდს და ლოდინს.
The Smile
There is a Smile of Love
And there is a Smile of Deceit
And there is a Smile of Smiles
In which these two Smiles meet
And there is a Frown of Hate
And there is a Frown of disdain
And there is a Frown of Frowns
Which you strive to forget in vain
For it sticks in the Hearts deep Core
And it sticks in the deep Back bone
And no Smile that ever was smild
But only one Smile alone
That betwixt the Cradle & Grave
It only once Smild can be
But when it once is Smild
Theres an end to all Misery.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 28.12.2013, 17:14 | Сообщение # 166 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მინას გრიგორიანი
***
მინდა ცოდვებს განვერიდო
და შორიდან შემოვხედო,
უფალს ცრემლით შევევედრო
- იქნებ მაპატიო, ღმერთო!
იქ გავფრინდე, სადაც სული
ცთუნებისგან აღარ შფოთავს
და აღმომხდეს კვნესა ჩუმი
- ვაი, ეს რა შემიცოდავს.
***
არის ჰანგი, რაც არ ესმის მავანს,
გინდ მეფეს და გინდ მის მომსახურეს,
უპოვარს თუ ფულით გაუმაძღარს,
უძლურ მეცარს თუ ძალმოსილ სულელს.
ჰანგი იგი არასოდეს ცხრება,
წიკ-წიკ, წიკ-წიკ, მიწიკწიკებს წამი,
ასე, ჩვენგან უკითხავად, ქრება
უფლისაგან ნაბოძები ჟამი.
***
ვით ჩიტის ფრთიდან დიდი ხნის წინათ
მოწყვეტილ ბუმბულს, ქარი, ტიალი,
დაუკითხავად ამიტაცებს და
სადღაც შორეთში მიმაფრიალებს,
მე ჩემი შობის ტკივილი მახსოვს,
დღემდე მომყვება მისი ფარტენა,
ისე მსუბუქი შევრჩი სამზეოს,
სიოსაც ძალუძს აფარფატება.
შორით გაფრენის ოცნება ძველი
თან მახლავს, როგორც ყვავილი შავი,
ვცდილობ ურგები და ჭკუათხელი
- ფუჭი ოცნებით გავირთო თავი.
ასე ფრთხიალით ვაწყდები ბნელეთს,
უდარდელობის უმწეო მონა,
ჩემი ვალების დასაწერ მელანს
ჩემს ნაღვაწარზე მეტი აქვს წონა.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 03.01.2014, 03:48 | Сообщение # 167 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მინას გრიგორიანი
***
შესაქმის ჟამს ჟამი არ არსებობდა,
დაისი და აისი ჯერ არ იყო შობილი,
შემოქმედი მარტოდმარტო სუფევდა,
საწყისი და სასრული არ ჰქონდა გაყოფილი.
ღვთაებრივი ნებით შექმნა სხეული,
უწილადა თვისივე სული, ცხოველმყოფელი,
კაცად იქცა ხატი უფლისეული,
სასოებით, რომ იგი იქნება უცოდველი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 22.01.2014, 15:22 | Сообщение # 168 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მურმან წოწორია
კონსტანტინე ბატონო!
გაიღვიძე, წამოდექი, კონსტანტინე ბატონო!
უპატრონოდ შთენილ იბერს კვლავაც რომ უპატრონო,
შენს კოლხობას, ერის ტრფიალს, მებრძოლ სულისკვეთებას,
ზოგი ქირდავს და უპირებს სადღაც მიფუჩეჩებას.
ღალიძგიდან მოგკივიან შენი ძიძიშვილები,
გადაღმელი ნაძირალას ჭკუას აყოლილები.
შენს კოშკებს და სალოცავებს ყვავნი დასტრიალებენ,
- გათავდაო საქართველო - ასე დაჰყრანტალებენ.
ვისღა ახსოვს ფესვი თვისი, ევროპა დავიჟინეთ,
დახშულ სმენას ვერ მისწვდები მარტოოდენ კიჟინით,
წახვედი და საქართველო დაგვირჩა უპატრონო,
წამოდექი, გაგვიძეხი კონსტანტინე ბატონო!
გიკურცხინე, გემწოდირთი, კონსტანტინე პატონი,
მუ ხანიე საქორთუოს ვანოპვენა პატრონი.
სქან მარგალიშ, საჸოროფოშ სქანი ჯამუშ კოჩანას,
ამდღა სოდგა გაძიცანა სოდგა მიკმაფორჩანა.
სქანი ძიძესქუალეფი ღალიძგაშე ღვარანა,
მიდა-მიდა ვათანძარაშ ჭკვაშა გილაღვარანა.
სქან კოშკის დო ოხვამერს ყვარიეფი თვალუნა,
გეთუუა საქორთუოქ თურმე უთქუალუნა.
ჯინჯის მითინ ვავგორუნთ ევროპაშე ვიჯინეთ,
მითინ ვამოგირჩქილუანს მუდგა ვაუკიჟინენ.
სქან უკულ საქორთუოს ვანოპვენა პატრონი,
გემწოდირთი, ქომიმინჯეთ კოსტანტინე პატონი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 24.01.2014, 15:51 | Сообщение # 169 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ჯონ ქითსი
სონეტი 55
მასწავლე მუზავ, ხმამაღლივ მარქვი,
ნისლით დაბინდულ ნევისის მთაზე,
ჩავყურებ უფსკრულს, შესუდრულს ჯანღით
და წარმოვიდგენ - ჯოჯოხეთს ასე
აღიქვამს კაცი; და როს ცას ავცქერ,
არმურით ბურვილს, - ამაზე მეტად
სამოთხეს ვიცნობთ? ნისლს, ფერხთით ნამცვრევს,
დავაკვირდები, - ამგვარად ვხედავთ
ჩვენს საკუთარ „მეს“; ეხება ტერფი
ქვებსა და ლოდებს, ტინების ნამსხვრევს
და ვიცი მხოლოდ, რომ შტერი ელფი
ვაბიჯებ მათზე და თვალი ამჩნევს
ოდენ კლდეს და ნისლს; ასეა მგონი
სივრცეშიც, სადაც მეუფებს გონი.
***
Read me a lesson, Muse, and speak it loud
Upon the top of Nevis, blind in mist!
I look into the chasms, and a shroud
Vaporous doth hide them, - just so much I wist
Mankind do know of hell; I look o'erhead,
And there is sullen mist, - even so much
Mankind can tell of heaven; mist is spread
Before the earth, beneath me, - even such,
Even so vague is man's sight of himself!
Here are the craggy stones beneath my feet, -
Thus much I know that, a poor witless elf,
I tread on them, - that all my eye doth meet
Is mist and crag, not only on this height,
But in the world of thought and mental might!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 03.02.2014, 03:59 | Сообщение # 170 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| თარგმანი მეგრულიდან
გიორგი ხულორდავა
ზამთრის სონეტი
ზამთრად მოხველ და თვალში მაინც გაზაფხულია,
შენი სახელიმც წაუღია ქარს და ბორიას,
უიმედობა, უშენობა - ჯაქვაბორიას,
მედიდურობით გული შენი ახანძრულია.
კანონებს მართებთ თავის დროსთან შესატყვისობა
და იმის იქით არღარაა ჩვენი სურვილი,
ვერსით გიპოვნე, ვერ მოვიკალ ნახვის წყურვილი,
ამ წლებს, ამაოს, ჩაიბარებს მარადისობა.
მაგ სულის ნარჩენს დღესაც ეძებს ჩემი ტრფიალი,
შენი თმებიდან აპრილია ანაპრიალი,
იქნებ იკმარო უსასრულო ავდარ-უარი
და ამიხდინო ნატვრა, რიდით ნაფერმკრთალები,
რომ ძველებურად ამოვკოცნო შენი თვალები,
თორემ ზამთარიც გვესტუმრება, გარდაუვალი.
ზოთონჯიშ სონეტი
ზოთონჯო მორთი, მარა თოლშე გიჩქუ აფუნი,
სქანი სახელი მიდუღალუ ნწალე ბორიას,
ვო, უსქანობა, უმენდობა ჯაქვაბორიას,
თე აყმარწობათ გურქჷ ხოლო ქიდგელახჷნი.
არძა ბორჯისჷ უთირალი უღუ კანონი
დო თეში ვიშო მუთუნ ვარე ჩქინი კორინი,
მუზმა ხანი რე, გოლვაფირო, ვამაგორინი,
ჸათე წანეფცჷ ქიმკიჭარანც ირიათონი.
სქან შურიშ ნართის გილაგორუნც ამდღა ჸოროფა
დო პირელეფი გიშმარწკინჷნც სქანი თომაშე,
ვაგობაღჷნო ჭიროთი დო თეზმა ჭოროფა?
ჩქიმი ნარტეფი სქანჲ გურიში კორთხოს დინაფე,
ჸათე თოლეფი ჯვეშებურო გეშმოჯვიდაფე,
ვარა უჩურცხალჲ ზოთონჯჲ ხოლო ქუმურც ორთაშე.
|
| |
|
|
