|
კანდიდაშვილი ზადიგი
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 23.11.2013, 16:26 | Сообщение # 1 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| -რაა ნეტა სილამაზე, რაა ნეტა ნეტა,
-ერთხელ მაინც ქვეყანაზე, მისთვის შემახედა,
-რაა, რაა ან სადაა, ან ვისია, ვისი,
-ალბათ სადმე აფრადაა, ქარის შესატყვისი.
-ან ფსკერზეა გარინდული, ბნელეთის ხნულებში,
-როგორც გული გაყინული, ეჭვთა ჯურღმულებში.
-ვერსად, ვერსად ვერა ვპოვე, მთების იქით მთაში,
-არც ოცნება დავიტოვე, არც მხურვალე ტაში.
-აღარც რამე გასახდელი, შემრჩა ცივ გრიგალში,
-აღარც სახე დამაქვს მთელი, კლდეში ხეტიალში.
-მივსდევ მხოლოდ ხმათა ექოს, ღვინით სავსე თასში,
-ვეძებ! სულებს უშედეგოდ, მთაზე სალოცავში.
-დღე სხივებით ვღებავ ბაქანს, ღამე ვახვევ შავში,
-უდრტვინველად ვშლი იალქანს, მდუმარე საფლავში.
-გეძებ, გეძებ, ხელით ყველგან, სიბნელით თუ სხივით,
-ვამსხვრევ ტყეებს, ვაცლი მერქანს, ვაქცევ მირონივით.
-მაგრამ ვერსად ვერ გპოულობ მიწაში, თუ ცაში
-და არც შველას არ ვთხოულობ, დაკარგული გზაში.
-მხოლოდ ერთხელ მინდა ვნახო, გაშეშებულ ლენტად,
-სიყმაწვილის ნორჩი წლები, შენ რომ დაგებედა.
-სიყმაწვილის ნორჩი სახე, ელვარე ღიმილით,
-თუ სიბერე და ცრემლები, აღსავსე სიკვდილით.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 23.11.2013, 16:29 | Сообщение # 2 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| -საოცრებაა შენი სახება,
-შენი მანდილი და კანის ფერი,
-თეთრ ანგელოზად გარდასახება,
-როგორც ბულბულის გადანამღერი.
-ფანტასტიკაა შენი ხატება,
-ცაზე ელვარე ვარსკვალვთა კრთომა,
-როგორც მტრედების აფარფატება
-და დილის ცვარში სხივების კვდომა.
-სატანჯველია გრძნეული ოხვრა,
-აორტის კალთის მძლავრი ძგერება,
-როგორც ზვირთებში ყვავილთ მიმოყრა,
-მერე შელოცვა და შეჩერება.
-სანატრელია ჩაქრეს ლამპარი,
-გათავდეს მალე, გათავდეს ძილი,
-უცნობ ტოტებით გადანაფარი,
-ჩვენს შორის გაქრეს ვრცელი მანძილი.
-რომ დავესვენო მკერდით მთვარეზე,
-ცაში ოცნებით დაღლილი მგზავრი,
-როგორც ტაძარი სილამაზეზე,
-მწვერვალებზეა მშვიდად მომდგარი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 23.11.2013, 16:29 | Сообщение # 3 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| -დედაბერს მთაში ნისლებს, რომ ართავს,
-ლოცვებს უკითხავს ლოთი სალოსი
-და გრეხილებით სანამ გამართავს,
-სიმებს მსუბუქი სატრფიალოსი.
-უსმენს მწუხარე ხმების ღაღადისს,
-უსმენს, ვით მთვარე ღრუბლების რონინს,
-აქსოვს ჩონგურში ეჭვებს მარადისს
-და ასე აქრობს ის ჩვენს მოლოდინს.
-მაგრამ ნუ გინდა, რომ არ მჯეროდეს,
-ფერთა სიუხვის ხშირი მხედრება,
-მინდა, რომ ლაღად მოიმღეროდეს,
-ყოველი მხრიდან მშვენიერება.
-ხომ გადაცურეს, სადღაც გემებმა
-სწრაფი ზვირთები და იქვე ნელი,
-ხომ იყო შეხლა და მიგებება,
-ვნებათა ღელვა თვალუწვდენელი.
-ჰოდა მაცადე მეც იქვე ტკბობა,
-სადაც მუმიას სხივი ხლებია
-და მოდებია, როგორც ობობა,
-შეფარვია და შეუღლებია.
-სადაც მარგალიტთ ძვირფასი თვლები
-და ბრწყინვალება თეთრი ღეროსი,
-ღელავენ ყვითლად, ვით გვირილები,
-ვით გვირგვინები მწვანე მდელოსი.
z.k
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 23.11.2013, 16:30 | Сообщение # 4 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| -სულს ვით საზღვარი
-და ცივი წყალი,
-ჭადრების ფარდა
-გადაეფარა,
-ვით ნიაღვარი,
-ცას შავი ქარი
-გადაეყარა
-და მიეხარა.
-სადღაც ცვიოდა
-ცრემლები მშრალი,
-სველი სანთელი
-თვისას ჩიოდა,
-ცეცხლში იწვოდა,
-ვით ნეკერჩხალი,
-სახით შემკრთალი
-მიმოდიოდა.
-მციოდა რარიგ
-რარიგ მციოდა,
-ოჰ, იყო ძნელი
-ამის ყურება,
-ცეცხლი თანრიგით
-გადადიოდა
-და მკლავდა მწველი
-შემოხურება.
-თითქოს მე უკვე
-ჩამქრალი დარდით,
-ვიყავი მთვარე
-რბილი ღიმილით
-და სანუკვარო
-შენსკენ ავჩქარდი,
-მზის შემხედვარე
-ჟვილხივილით.
z.k
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 23.11.2013, 16:30 | Сообщение # 5 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| -ოჰ, ბედკრულო ბედისწერავ, მარტოობავ ჩემო,
-ეს ჰანგები შენს გარეშე როგორ დავიჩემო?
-სულო, როგორ მივყვე ნიავს და ცრემლიან მდელოს,
-თუ არ მჯერა, რომ მელიან ხმები სასიმღერო.
-გადასულო საუკუნის სათნოობავ ხეთა,
-დღეს ჭანგები მხიბლავს შენი შტოთა მდუმარეთა.
-წყნარი ღელვით ნიაღვარი გვირილების შფოთავს,
-მიაქვს ნიავს გვირგვინები უკვდავ სამეფოთა.
-კვლავ ჩნდებიან ის ტყეები, რაც ძველ დროში ჩანდა,
-სადღაც ტოტი სიბნელეში ნაზად გადაქანდა.
-გადაექცა იმ გვირგვინებს ამაყად, რომ თრთოდა,
-გადაყოლილ ძლიერებას მდიდარ სამთავროთა.
-იტრიალე სულო ყველგან, რომ ჰპოვო ნუგეში,
-აკლდამაში, თუ ზეცაში ცივ საუკუნეში.
-იგრიალე, იგრიალე ორთავ სამყაროში,
-ყველას მძაფრად გააგონე ხმა უსახლკაროსი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 23.11.2013, 16:30 | Сообщение # 6 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| -მწვერვალიდან, ვით ფოთოლი მივეყუდე ქარებს,
-ლაჟვარდიდან ლაჟვარდამდე ფერებს მონარნარეს.
-და მივყევი და მივენდე ნეკერჩხლების წყებას,
-ვით შიშველი შემოდგომის ტყე თავდავიწყებას.
-წინ ნელი სვლით ჩამიარა უნაზესმა მთვარემ,
-ანგელოსმა სხვისი ცოდვით მუდამ მომშფოთვარემ.
-იქვე მძვინვარ ოკეანეს ქარიშხლები მწარე,
-გლეჯდნენ ზვირთებს და ართმევდნენ ლურჯად მოწრიალე.
-როგორც დედას ცხრა თვის შემდეგ უკვე ასგზის ვნებულს,
-სველ ძუძუდან ბავშვს სიზმარი სტაცებს მიძინებულს.
-ვით გრიგალი ღია პირით თავს ეცემა ჭადარს,
-მიაქანებს ბნელ ხევებში სუსტს და მიუსაფარს.
-იმდაგვარმა მეც შემიპყრო გრძნეულებით ბგერამ,
-საამურმა, როგორც წყაროს ცქრიალა სიმღერამ.
-მივეც გული და მუსიკა შევისუნთქე ტკბილი,
-ვით ვარდებმა თვისი სუნი ქებით შემკობილი.
-გადავეშვი ნეტარებით, გადავყევი ნატვრას,
-როგორ ფუნჯი სულმილეულ ტილოების მხატვარს.
-ვით მოხუცი მწველ სიყვარულს, საოცნებო ვნებას,
-აღმოჩენილ უკანასკნელ ფერთა საოცრებას.
-გადავყევი და ვეშვები მოელვარე მზეში,
-როგორც სხივი გზნებით მოსილ მკვეთრ დღის სინათლეში.
z.k
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 23.11.2013, 16:31 | Сообщение # 7 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
|
-სხივი თეთრად დაფარული საუკუნო ღიმით,
-ლამპარივით გულუბრყვილო ელვით და ციმციმით.
-აშრობს ბნელ შრეს მოფრქვეული, მოტიტინე შუქით,
-აქრობს მძიმე კლდის შავ მეწყერს ფერთა სიმსუბუქით.
-ტევრი ძვლებით ავსებული, როგორც სული ღამით,
-ხევში ნებით გაყინული ვარსკვლავთ მოსასხამით.
-აჩენს ჩონჩხებს მიყოლებით, თითქოს გვირაბს აგებს,
-აფენს მწყობრად და აშენებს მაღალ ლიანდაგებს.
-ოჰ, ღიმილით მოფრქვეულო საოცნებო ბედო,
-სიმძიმილით სავსე ტბისკენ, როგორ მოგახედო?
-ტბის ფსკერზეა მოფენილი სხეული და გული,
-ყრმის ოცნება ფერმიხდილი, მკრთალი, მილეული.
-მითხარ როგორ, როგორ შევსვა თასი სავსე შუქით,
-ისხარს როგორ გადაურჩე დაცლილ სიჭაბუკით.
-თავად როგორ მოვიშორო ლეშთან მდგარი სვავი
-და კივილი ამღვრეული სულთა შემზარავი.
-მითხარ! სული, რომ ავივსო შუქით ჩემი ცვილით,
-მითხარ! მეც, რომ ვინავარდო სავსემ სიყმაწვილით.
-მოვიარო კიდეები მარადიულ ხეთა,
-მსხმოიარე სივრცეები შორეულ სივრცეთა.
-გადავთელო ყველაფერი უფერო და მყარი,
-მდელო მწვანე, რომ ვიხილო ჩემი წილნაყარი.
-მითხარ! ბაღი, რომ ავავსო შუქით ჩემი წილით,
-რომ ფაქიზად ვეთაყვანო ცრემლით და ტირილით.
z.k
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 23.11.2013, 16:31 | Сообщение # 8 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| -სამშობლოო მტევნებია შენი,
-დღენი ჩემი მშრალი საბოლოო,
-დროო ლურჯად ცაზე გადარბენის,
-გშვენის ღელვა, ოჰ რა რიგად გშვენის.
-წლები მიჰქრის, მთაში მიჰყავს არწივს,
-არწევს მტევანს ატოკებს და ძირს ყრის,
-ცრის და ქარი სავსე მარცვალს არჩევს,
-არწივს მიაქვს, ჩონჩხი მიაქვს არწევს.
-წლები მიდის მე ვბრუნდები ისევ,
-ვისევ ხმაურს პეპლების და ჩიტის,
-მშვიდი ძილით გადასული წლისებრ,
-ვივსებ დღეებს უსაზღროოდ ვივსებ.
-ვუბრუნდები ქარიშხლებით მიწას,
-ვირთავ ვაზებს და სუროში ვბნდები,
-ვჩნდები მიწას ხშირ ქარვაში ვიწნავ,
-მიცან ფერში შემოდგომით მიცან.
-არწივის ვარ, ხანაც ლომი მთელავს,
-მცელავს ბედი არა მტოვებს მისხალს,
-ისხარს ვეტრფი შეშლილსა და მღელვარს,
-მთვლემარ მხრიდან, რომ მაბრუნებს მძევალს.
-სამშობლოო შენი ლურჯი ცანი,
-მიმოხვრანი ნაზი სამწყობროო,
-სამშობლოო შენი მკვეთრი ხმანი,
-ვცანი გვიან, გვიან ხელთათმანი.
-სამშობლოო მტევანის ვარ ცური,
-ჩასაწური და ცრემლით საგლოო,
-დროო გელი კვდომით ზეციურით,
-ბოლო თოვლი, რომ გადამათოო.
z.k
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 23.11.2013, 16:31 | Сообщение # 9 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| -სამშობლოო მტევნებია შენი,
-დღენი ჩემი მშრალი საბოლოო,
-დროო ლურჯად ცაზე გადარბენის,
-გშვენის ღელვა, ოჰ რა რიგად გშვენის.
-წლები მიჰქრის, მთაში მიჰყავს არწივს,
-არწევს მტევანს ატოკებს და ძირს ყრის,
-ცრის და ქარი სავსე მარცვალს არჩევს,
-არწივს მიაქვს, ჩონჩხი მიაქვს არწევს.
-წლები მიდის მე ვბრუნდები ისევ,
-ვისევ ხმაურს პეპლების და ჩიტის,
-მშვიდი ძილით გადასული წლისებრ,
-ვივსებ დღეებს უსაზღროოდ ვივსებ.
-ვუბრუნდები ქარიშხლებით მიწას,
-ვირთავ ვაზებს და სუროში ვბნდები,
-ვჩნდები მიწას ხშირ ქარვაში ვიწნავ,
-მიცან ფერში შემოდგომით მიცან.
-არწივის ვარ, ხანაც ლომი მთელავს,
-მცელავს ბედი არა მტოვებს მისხალს,
-ისხარს ვეტრფი შეშლილსა და მღელვარს,
-მთვლემარ მხრიდან, რომ მაბრუნებს მძევალს.
-სამშობლოო შენი ლურჯი ცანი,
-მიმოხვრანი ნაზი სამწყობროო,
-სამშობლოო შენი მკვეთრი ხმანი,
-ვცანი გვიან, გვიან ხელთათმანი.
-სამშობლოო მტევანის ვარ ცური,
-ჩასაწური და ცრემლით საგლოო,
-დროო გელი კვდომით ზეციურით,
-ბოლო თოვლი, რომ გადამათოო.
z.k
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 23.11.2013, 16:32 | Сообщение # 10 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| როს ვარსკვლავი ციდან წყდება,
-მავიწყდება კედრების ტყე,
-გული მტკივა, გული მწყდება,
-კვდება ლურჯად, ვით სამოთხე.
-შავ ბურუსში იკარგება,
-იქარგება შავი ძაფით,
-ბნელი ფარდით იზაფრება,
-იფარება მღვრიე ქაფით.
-თან მიჰყვება მნათობის ბედს,
-ბედს გედისას ცრემლმორეულს,
-მიაღელვებს ფრთებით იმედს,
-ხიდს იდუმალს და შორეულს.
-მტოვებს ზამთრის პირველ თვეში,
-სიცივეში თოვლით ვნებულს,
-ვეჭიდები ზვირთებს ზღვებში,
-ზვრებში მტევნებს გაფითრებულს.
-ვუერთდები ხშირ ზღვაურში,
-ხმაურს წრეზე ქარით ვლებულს,
-და ჩემს წერას, ვით საზღაურს,
-უსაზღვროოდ შემოკლებულს.
-ვხდები ჩუმი ფიქრი ვხვდები,
-ვხვდები ფსკერთან, ვხდები ლეში,
-ოკეანეს უერთდები,
-ვკვდები უძრავ სიბნელეში.
z.k
|
| |
|
|
