|
პეტრე გრუზინსკი
|
|
| nukria | Дата: სამ, 18.09.2012, 00:17 | Сообщение # 21 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| "ნუ აკვირდები"
ნუ აკვირდები ასე ჩემს სახეს,
არას გეტყვიან ჩემი თვალები,
მე საგიჟეთის პალატაც ვნახე
და ჩარაზული ციხის კარებიც...
...ვისწავლე გულში ჩამარხვა სევდის,
ნაძალადევი სიცილიც ვიცი,
მე აღარა მწამს თვით ღვიძლი დედის
და არა მჯერა არც ერთი ფიცის...
შენ ვერ გაიგებ, მე რა მწადია,
შენ ვერ მიხვდები, მე რა მიტაცებს,
ან ვის ვუმღერი ლექსებს დარდიანს,
მე ამ მშფოთვარე დედამიწაზე...
...ნუ შემომფიცებ მე ერთგულებას,
არ დავიჯერებ, რაც უნდა ითქვას,
მე ქვეყანაზე არ მეგულება
გაუტეხავი არც ერთი სიტყვა...
შენ ვერ გაიგებ, მე რა მწადია,
შენ ვერ მიხვდები, მე რა მიტაცებს,
ან ვის ვუმღერი ლექსებს დარდიანს
მე ამ სისხლიან დედამიწაზე.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 18.09.2012, 00:18 | Сообщение # 22 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| თოვს...
თოვლია,
თუ თოლიამ
ჩამიქროლა გამალებით?!
ცა ირხევა, ცა მოლია
ღილისტოლა ზამბახებით.
თოვს... თოვლია
ბარში, მთაზე
ფიფქი ფიფქთან მოდის ერთად.
თოვდა მუდამ, მაგრამ ასე,
დღეს რომ ათოვს, ასე თეთრად
არასოდეს უთოვია,
ვგლოვობ მუდამ, მუდამ, მაგრამ
ასე მაგრა
ჯერ არავინ მიგლოვია...
ვისა ვგლოვობ მე ამაოდ?!
დავიღალე ამ ძიებით,
მსურს ჩავიკრა სათითაოდ
მკერდში თოვლის თოლიები.
ჰე, მეძავო სულო ჩემო,
გინდა თოვლის სიწმინდე და
სიქალწულეც დაიჩემო?!
ზნე მაქვს ავი,
ეს ველური სიჯიუტე,
სადაც წავალ სულ თან მახლავს,
მაგრამ გწამდეთ, ჩემი თავი
მე პოეტად სტამბაში არ მომინათლავს...
ასეთი ვარ, ასე გავჩნდი,
მზეს არ ვესვრი ბედის ბადეს,
ჩანს, ბრწყინვალე ბაგრატოვანთ
ერთი ლოთი დავებადე,
მაგრამ ჩემს გულს ასე დიდხანს
არავინ არ უგლოვია,
ასე თეთრად ქართულ ზეცას არასოდეს
უთოვია...
...თოვს... თოვლია,
თუ თოლიამ ქარიშხალი მომახარა?!
მართლა თოვს თუ ვინმემ შენი
სურნელება მომაყარა?!
უკვდავების ვეძებ წყაროს,
რომ განვაგრძო ჩემი ბრძოლა,
ვეჭიდები მთელ სამყაროს,
გული კი მაქვს ფიფქის ტოლა.
...თოვს,
თოვლია?!
თუ თოლიამ ჩამიქროლა გამალებით?!
ცა ირხევა, ცა მოლია
შენი ფერის ზამბახებით.
ნეტავ ასე თუ დაათოვს
მივიწყებულ იმ ჩემს საფლავს,
მეც სხვებივით ჩემი თავი სტამბაში
არ მომინათლავს...
ამ თოვლივით წმინდა იყო, ვიცი, ერთ დროს
ჩემი გული,
დღეს ზიზღით და სიძულვილით
შავად რომ მაქვს შერუჯული.
და მაშინაც ასე თეთრად,
ასე თეთრად არა თოვდა,
ასე ძლიერ რომ გაფითრდა,
ალბათ სატრფო გაუთხოვდა.
თოვს...
თოვლია?!
თუ თოლიამ ჩამიქროლა გამალებით?!.
ცა ირხევა, ცა მოლია
ღილისტოლა ზამბახებით...
თოვს...
თოვლია,
თუ თოლიას
შენი ფერი უთხოვია,
ასე თეთრად, ასე თეთრად
არასოდეს უთოვია.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 18.09.2012, 00:19 | Сообщение # 23 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| წადი...
წადი, ვიცი, შენც მოგბეზრდა
უმიზეზო ჩემი სევდა,
წადი, წაჰყევ, ვისაც ენდო,
წადი, მაგრამ
უკან აღარ მოიხედო.
წადი, მაგრამ თუ სინაზე
სხვაგან ჩემი ვერა ნახო,
არასოდეს დამიძახო.
წადი, წადი, ვიცი უკვე
სხვაგან ეძებ შენ სანუკველს,
წადი, მაგრამ ესა გწამდეს,
წადი, მაგრამ ეს იცოდე,
თუ არავინ არა მგავდეს,
თუ არავინ არ იწვოდეს
ჩემი ცეცხლით,
ჩემი ალით,
თუ არავინ არა გწვავდეს
შთაგონების სიმხურვალით,
არასოდეს მომიგონო,
არასოდეს, არასოდეს,
თუ გინდ გულში ქარი ქროდეს
უმძიმესი მოგონების,
თუ გინდ ცეცხლი გწვავდეს ვნების
არასოდეს მომიგონო, არასოდეს,
გესმის, გესმის?
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 18.09.2012, 00:19 | Сообщение # 24 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ყური დაუგდეთ
ყური დაუგდეთ ძველთა ნანგრევთა
უხმო კვნესას და უხმო გოდებას,
ის, რაც იხილეს ამ ქონგურებმა
არასდროს აღარ განმეორდება.
დგანან ამაყად მკერდშენგრეულნი
და იხსენებენ წარსულს ნისლიანს,
ყველა გოდოლზე, ყველა კედელზე
მამა-პაპათა წმინდა სისხლია.
და თითო ლოდი ხავსმოდებული _
ძველ მატიანის თითო ფურცელი _
უნდა გადავცეთ ჩვენს შვილთაშვილებს
წასაკითხავად ისევ უცვლელი.
იმათაც დახვდეს ციხე რუხისა,
ვარძიის მღვიმე _ დიდება ჩვენი,
მათთვისაც რეკდეს ძველი გელათი,
სვეტიცხოველი და ზედაზენი.
დაე იცოდნენ: ყველა ნანგრევი
დღესაც გუშაგობს წარსულს ნისლიანს,
ყველა მათგანზე მამა-პაპათა
ჩვენთვის დაღვრილი, წმინდა სისხლია.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 18.09.2012, 00:20 | Сообщение # 25 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ჩემი სიცოცხლე მიიწურა
ჩემი სიცოცხლე მიიწურა,
მწუხრი ახლოა,
აქ, ამ ქვებს შორის,
სადღაც ჩემი სამოსახლოა.
მალე, სულ მალე,
აღიმართება პატარა ჯვარი,
უბრალო, სადა,
და ჩემს სახსოვრად
სააქაოს სხვა არაფერი
არ დარჩება
ამ ჯვარის გარდა.
ეს ლექსი მაინც შეინახე
მოსაგონებლად გარდასულ დღეთა,
შენ ხომ სულ ბავშვი მოხვედი ჩემთან,
გახალისებდა შრიალი ხეთა...
შენ არ იცოდი, რა არის სევდა
და სავალალოდ, პატარავ, ჩემდა,
ნაგვიანევად მოსულო ჩემთან,
შენ მაგრძნობინე მე სიმძიმე გარდასულ დღეთა...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 10.05.2014, 13:32 | Сообщение # 26 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| დაღამება სევდას მიქსოვს,
გული რითი გავართო,
დავჯდები და დავწერ ბარათს,
ისევ უმისამართოდ.
ჩემი ლექსი თვით მოგძებნის,
ვერსად დაემალები,
მისამართად ეგულება
შენი გიშრის თვალები.
მას რად უნდა ქუჩის სწავლა,
შენი სახლის ჩვენება,
ვით მერცხალი თავის ბუდეს,
მოვა, მოგეფერება.
გახსნი ბარათს, წაიკითხავ,
წარსულს დაუბრუნდები,
მაგრამ ისევ გონს მოგიყვანს
სინამდვილის ხუნდები.
რა მწარეა მოგონება
დღეთა გარდასულისა,
რა ძნელია დაოკება
ვნებააშლილ სულისა...
და როცა ქალს ვნება ახრჩობს,
გული რითი გაართოს,
ჟინიანად დახევს ბარათს,
მაგრამ... უმისამართოს.
დაეძებ და ვერ იპოვე,
გაგიცრუვდა მიზანი,
მე კი გულის გასართობად
კიდევ გამოგიგზავნი..
|
| |
|
|
