|
ბესო ხომერიკის თარგმანები
|
|
| nukria | Дата: კვ, 13.05.2012, 23:05 | Сообщение # 11 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ეს დღესავით ნათელია
ეს დღესავით ნათელია
და მარტივი, ამავდროს,
არასოდეს შემიყვარებ,
არც გიყვარდი არასდროს.
რატომ უნდა ვეპოტინო
ჩემთვის უცხო ადამიანს,
რად ვილოცო, ამიხსენი
შენზე დილა- საღამოს?!
რად დავტოვე მეგობარი,
თმახუჭუჭა ჩემი შვილი,
უცხო ქალაქს მივაშურე
და დაგეძებ, ვით შეშლილი?!
ვით ბოგანო მათხოვარმა
მივაშურე უცხო სანახს
და ბავშვივით მიხარია,
ეს თვალები თუკი გნახავს.
ახმატოვა
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 28.06.2012, 14:43 | Сообщение # 12 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ***
ორშაბათი,ღამე,ოცდაერთი,
მკრთალი შუქი გალეული მთვარის.
იმ უსაქმურს ალბათ დასჯის ღმერთი,
ვინც შეთხზა, რომ სიყვარული არის.
დაიჯერეს სიზარმაცით ალბათ,
ყალბი გრძნობით გული გაიწამეს,
განშორება მძიმედ აწევთ დარდად
და ითვლიან შეხვედრამდე წამებს.
საიდუმლო ზოგჯერ ხდება ცხადი,
გეხილება თვალი თავისთავად,
სულ შემთხვევით მე მას გადავაწყდი
და მას შემდეგ თითქოს გავხდი ავად.
ახმატოვა
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 19.09.2012, 22:14 | Сообщение # 13 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ვლადიმირ სოლოუხინი
დიახ, მგლები ვართ!
ძაღლებზე ცოტა ამქვეყნად დავრჩით,
და წლიდან წლამდე
ტყვიის ზუზუნში ჩვენ თითქმის გავწყდით.
თოფის გრიალში
ჩვენ ვეცემოდით კვნესის გარეშე,
მაგრამ გადავრჩით,
თუმცა ცხოვრება გვაქვს მოთარეშე.
ცოტა ვართ მგლები,
აქა-იქ კენტად, ერთეულები,
ჩვენც ძაღლები ვართ,
მონობას არ ვართ შეჩვეულები.
მშივრები დავძრწით,
თქვენ სალაფავით იყორავთ მუცლებს,
თქვენ - სახლს დარაჯობთ,
ჩვენ - ნადირს დავსდევთ ვარსკვლავთა შუქზე.
სხედხართ სითბოში,
და ჩვენ კი ამ დროს ირმებს ვატყავებთ,
მაგრამ ალმებით
გარშემორტყმულებს ალყას გვარტყამენ.
ჩვენ ლაღად დავქრით,
თქვენ რკინის ჯაჭვით ხეზე დაგაბეს,
მგლები იყავით,
სანამ თქვენს მოდგმას არ უღალატეთ.
თქვენც მგლები გერქვთ
და სიმამცით იყავით სავსე,
მოშინაურდით,
ყარაულებად გაგხადეს წამსვე.
პატრონს მსახურობთ,
პურის ქერქისთვის წკმუტუნებთ, ფლიდობთ,
ჰო და, საყელო
და რკინის ჯაჭვი გეკუთვნით ჯილდოდ.
ძრწოდეთ დაბმულნი,
ვნადირობთ როცა და ირემს დავსდევთ,
ყველაზე მეტად
ამქვეყნად მგლები ვერ გიტანთ ძაღლებს!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 15.10.2012, 15:56 | Сообщение # 14 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა.
გარეთ ისევ წვიმს და სულ იწვიმებს.
მე ვგრძნობ რომ მცივა და მენატრები,
მაგრამ ვერ გხედავ, როგორც სიცივეს
.გარეთ კი წვიმით სველი აბრები
აშიშინებენ შერჩენილ სიცხეს
.მეც აღარ მინდა, რომ სხვებს დაბრალდეს
ჩემი სიჩუმე და ხმაურს ვიწყებ.
გათავდა! აღარ ჩამოგეხსნები,
არ მახსოვს, ვის რა ვუთხარი გუშინ
და ვაფათურებ სიცხიან ლექსებს
შენს თმებზე, მხრებზე, მუხლებზე... სულში
ნარბენი კაცის გულივით ფეთქავს
საათიც, ქუჩაც, ფოთოლიც , წვეთიც…
.შენ ხარ- აქამდე რაც უნდა მეთქვა
,შენ ხარ ოთახში ჰაერზე მეტი.
>>>
ოთარ ჭილაძე.
* * *
На улице дождик,пока еще рано,
На улице дождик,капает , слышу.
Не чувствую холод и сильно скучаю,
Только как холод,тебя я не вижу.
Шипят во дворе раскаленные ставни,
Мокнут под дождиком и остывают.
Никто за мое не в ответе молчание,
Мне надоело,шуметь начинаю.
Старания тщетны,тебя мне не бросить,
Пускай обещал,я не помню уже.
Хочу воспаленными шарить стихами,
По пальцам твоим, по коленям... душе.
Трепещут, как сердце мое после бега,
Дождинки,часов циферблат и цветы.
Все ты,та, о ком я стихи сочиняю,
И больше чем в комнате воздух - все ты.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 16.10.2012, 01:28 | Сообщение # 15 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ევტუშენკო.
>>>>>
ДАЙ БОГ!
Дай бог слепцам глаза вернуть
и спины выпрямить горбатым.
Дай бог быть богом хоть чуть-чуть,
но быть нельзя чуть-чуть распятым.
Дай бог не вляпаться во власть
и не геройствовать подложно,
и быть богатым — но не красть,
конечно, если так возможно.
Дай бог быть тертым калачом,
не сожранным ничьею шайкой,
ни жертвой быть, ни палачом,
ни барином, ни попрошайкой.
Дай бог поменьше рваных ран,
когда идет большая драка.
Дай бог побольше разных стран,
не потеряв своей, однако.
Дай бог, чтобы твоя страна
тебя не пнула сапожищем.
Дай бог, чтобы твоя жена
тебя любила даже нищим.
Дай бог лжецам замкнуть уста,
глас божий слыша в детском крике.
Дай бог живым узреть Христа,
пусть не в мужском, так в женском лике.
Не крест — бескрестье мы несем,
а как сгибаемся убого.
Чтоб не извериться во всем,
Дай бог ну хоть немного Бога!
Дай бог всего, всего, всего
и сразу всем — чтоб не обидно...
Дай бог всего, но лишь того,
за что потом не станет стыдно.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ღმერთო!
ამახელინე მე ბრმაზე თვალი,
მსურს, მოვაშორო სნეულს ავსული.
თუმც რომ ვატარო მე ჩემი ჯვარი
ვერ შევძლებ, ვიყო ოდნავ ჯვარცმული.
ღმერთო, მაშორე ძალაუფლება
და ის,რომ გავხდე მე ყალბი გმირი,
მდიდარი ვიყო,მომეც უფლება,
მოპარვით არა,თხოვნა მაქვს მწირი!
ავაზაკობის ვიყო არმდომად,
არც მსხვერპლი ვიყო და არც ჯალათი,
ნურც ყმად მამყოფებ და ნურც ბატონად,
ეს სურვილი მაქვს აწ და მარადის!
ჩხუბში, როდესაც უკეთურს ვებრძვი,
გთხოვ, ამაცილე მე დანა მჭრელი,
ღმერთო, მანახვე ქვეყანა ბევრი,
არ დამიკარგო ოღონდაც ჩემი!
ნუ გამიმეტებს ქვეყანა ჩემი,
ღმერთო, გაკადრებ ამ ჩემს სათხოვარს,
ცოლიც,მეუღლის ჭაპანის მწევი
მე მომეფეროს,თუნდაც მათხოვარს!
მუხლმოდრეკილი მე შეგთხოვ ისევ,
ღვთის ხმა მესმოდეს მე ბავშვის ხმაში,
მინდა რომ ვნახო ცოცხალი ქრისტე,
ეს სულერთია, კაცში თუ ქალში.
გოლგოთას მიგვაქვს ჩვენ უღმერთობა,
სათხოვარი მაქვს,მე კიდევ ერთი:
ღმერთო, მოგვეცი შენი შენდობა,
ჩვენც გვიწილადე სულ ცოტა ღმერთი!
გავკადნიერდი და გეტყვი ბოლოს:
ყველას მიეცი, გთხოვ, კედევ ერთხელ.
შენ აგვისრულე ,რაც კი რამ გთხოვოთ,
ოღონდაც ისე,მერე არ შეგვრცხვეს!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 16.10.2012, 01:29 | Сообщение # 16 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| Анна Ахматова
>>>
Не стращай меня грозной судьбой
И великою северной скукой.
Нынче праздник наш первый с тобой,
И зовут этот праздник — разлукой.
Ничего, что не встретим зарю,
Что луна не блуждала над нами,
Я сегодня тебя одарю
Небывалыми в мире дарами:
Отраженьем моим на воде
В час, как речке вечерней не спится.
Взглядом тем, что падучей звезде
Не помог в небеса возвратиться,
Эхом голоса, что изнемог,
А тогда был и свежий, и летний,—
Чтоб ты слышать без трепета мог
Воронья подмосковного сплетни,
Чтобы сырость октябрьского дня
Стала слаще, чем майская нега...
Вспоминай же, мой ангел, меня,
Вспоминай хоть до первого снега.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ნუ მაშინებ და ნუ მიკლავ იმედს,
კაეშანი ისეც არ მაკლია,
დღეს ვზეიმობთ დღესასწაულს პირველს,
დღესასწაულს - განშორება ჰქვია.
მერე რა, რომ ვერ შევხვდებით აისს,
მწუხარებას სიხარულიც ერთვის,
სასოებით მოვაგროვე მაინც
უამრავი საჩუქარი შენთვის:
მე მოგიძღვნი ჩემს ანარეკლს წყალში
იმ დროს, როცა მდინარეს არ სძინავს;
როცა მზერაც ვერ აბრუნებს ცაში,
ჩამოვარდნილ ვარვსკვლავს, ასე მბრწყინავს;
ექოს ჩემი ხმის, ძლივს რომ დავძარი
(ლამაზ ბგერებსაც ამაოდ ვეძებ),
რომ მოგესმინა გულისფანცქალით,
რას ჭორაობენ ყორნები ხეზე;
რომ ნესტიანი ოქტომბრის დილა
მაისის მზეზე მეტად გათბობდეს;
ერთსა გთხოვ მხოლოდ, ერთი რამ მტკივა:
პირველ თოვლამდე მაინც გახსოვდე.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 16.10.2012, 01:29 | Сообщение # 17 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| თეა ორჯონიკიძე
<<
რა საოცარი სილამაზით მოვიდა ღამე,
თეთრი ტოტიდან აკაციის ყვავილი მათოვს...
ისევ უზომოდ მენატრები,..დავხუჭავ თვალებს,
ჩუმად ვჩურჩულებ უშენობით დაღლილი–– რატომ?..
გარეთ წვიმს ნაზად, სევდიანად ქვითინებს ვიღაც,
თეთრ აკაციას მონატრების სურვილი ათრობს...
რა საოცარი სილამაზით მოვიდა წვიმა...
რა საოცარი სიყვარულით დავშორდით, გახსოვს?..
უნდა დავმშვიდდე... ჩემი სუნთქვა მაშინებს, მაკრთობს,
უკვე თენდება, გადაიღებს ამაღამ წვიმა...
ისევ მარტო ვარ, შენზე ვფიქრობ და ჩუმად გნატრობ,
მსურს გაგიმხილო–რაც ვერ გავბედე ცოტა ხნის წინათ...
მთვარეულივით მიბარბაცებს ჩემი ცხოვრება,
დრო ტკივილს მმატებს უსაშველოს, არა აქვს დაღლა...
არ დაიჯერებ... და ვერაფრით ვერ წარმოიდგენ–
რა საოცარი სიყვარულით მიყვარხარ ახლა...
ნაზია ღამე, მთვარის სხივი ეცემა ბაგეს,
თეთრი ტოტიდან აკაციის სურნელი მათრობს...
სუნთქვაშეკრული ვაკოწიწებ დაფანტულ წამებს
და სველ ლარნაკში მაგნოლიებს სათუთად ვაწყობ.
>>>>>>>
Прелестью чудной,пришло совершенство,с приходом ночи,
С белой акации,цветов снегопад,душу мне гложет.
Как я тоскую..тихо прикрою,уставшие очи,
Губы усталые,шепчут все время-Боже!за что-же?!
ветка акации, от желания тоже пьянеет,
Небо заплакало и на окне,слезинки остались.
Капает с неба,чем то спокойным и радостным веет.
Мы же с тобою,с чувством прекрасным и нежным расстались.
Дыхание твое,очень пугает,очень смущает,
дождь прекратился,светает а ты,все дальше и дальше
Я сново одна и сердце мое,о встрече мечтает,
хочу рассказать,что не посмела я,высказать раньше.
Жизнь моя снова, слепо,шатаясь,идет как лунатик,
время без устали,боль мою множит и не отстанет.
Ты не поймешь...я даже уверена и не представишь-
Что чувство мое,может остаться,столь сильным и странным.
Ночь так прекрасна,лучи от луны, целуют мне губы,
Белой акации запах хмельной,пьянею я сразу…
ночь так нежна.считаю мгновения,стиснула зубы,
цветочки магнолии,тихо кладу,в мокрую вазу.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 16.10.2012, 01:31 | Сообщение # 18 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| კ.გამსახურდია"ზღვისფერი გაქვს თვალები..
К.Гамсахурдия "
<<<<<<
ზღვისფერი გაქვს თვალები და
თავად გავხარ ზღვას,
თუ არ შეგებრალები და,
მისთხოვდები სხვას,
მივატოვებ გაზაფხულზე
თესვასა და ხვნას,
გადავლახავ ადიდებულ ჭოროხსა
და მტკვარს,
ცეცხლს გავატან შენ სამყოფელს,
შენ სიყვარულს ქარს,
და მოგიკლავ, მოღალატევ,
მაგ ნაფერებ ქმარს
ზღვისფერი გაქვს თვალები
და თავად ჰგავხარ ზღვას…
>>>>>>
Очи твои цвета моря,
и сама как море...
Выйдешь замуж за другого,
это будет горе.
Прекращу пахать и сеять,
сердце мое стонет,
Проплыву Куру,Чорохи,,
пусть любовь утонет.
Дом твой я отдам огню,
а чувство ветру в поле,
Убью мужа на дуели,
жалости нет более,
Очи твои цвета моря,
и сама как море...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 16.10.2012, 01:32 | Сообщение # 19 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| გალაკტიონი."უსიყვარულოდ"
>>
Без любви
даже солнце не встанет на небосводе,
Под ветерком деревья не вздрогнут
в радостном свете ...
Нет! без любви и красоты не бывает
в природе,
Даже бессмертия нет без нее,
вы уж поверьте.
Последней любви прелесть сегодня
я воспеваю,
Она как осенний цветок
вырастает всех краше.
И не страсти пустые бури
ее овевают,
Не отроческой блажи,дикие вопли , -
тем паче.
И лепестки распустивший он
в осеннюю стужу,
совсем не похож на весенних цветов -
хрупких,нежных.
И буря ласкает ее,что совсем
ей не нужно,
напрасно он ждет возвращения к нему
страстей прежних.
И как осенний цветок гибнет
любовь последняя,
нежно,уныло, безрадостно
вдруг увядает.
И на земле не существует
даже бессмертия,
Да, без любви даже бессмертия
не бывает!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 16.10.2012, 01:33 | Сообщение # 20 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| Марина Цветаева .
МОЛИТВА
Христос и Бог! Я жажду чуда
Теперь, сейчас, в начале дня!
О, дай мне умереть, покуда
Вся жизнь как книга для меня.
Ты мудрый, Ты не скажешь строго:
- "Терпи, еще не кончен срок".
Ты сам мне подал - слишком много!
Я жажду сразу - всех дорог!
Всего хочу: с душой цыгана
Идти под песни на разбой,
За всех страдать под звук органа
и амазонкой мчаться в бой;
Гадать по звездам в черной башне,
Вести детей вперед, сквозь тень...
Чтоб был легендой - день вчерашний,
Чтоб был безумьем - каждый день!
Люблю и крест, и шелк, и каски,
Моя душа мгновений след...
Ты дал мне детство - лучше сказки
И дай мне смерть - в семнадцать лет!
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ცვტაევა
ლოცვა
უფალო ქრისტევ! თხოვნას არ ვმალავ,
ახლა, ამ წუთას,სასწაულს ველი,
მომეც სიკვდილი ამ დილით, სანამ
წიგნს ჰგავს გადაშლილს ცხოვრება ჩემი.
შენ მეტყვი მკაცრად,შენა ხარ ბრძენი:
"ნუ ჩქარობ, დრო არ მორჩა სრულიად."
თვითონ მაჩუქე შენ ასე ბევრი,
ყველა გზა მინდა, ყველა მწყურია.
გამვლელი ვძარცვო სადმე შარაზე,
მინდა, რომ მქონდეს მე სული ბოშის,
ცრემლი მდიოდეს ორგანის ხმაზე
და ამორძალად მივქროდე ომში.
აღარც აჩრდილებს შევუშინდები,
ვიმისნებ,როცა ღამე იწყება,
იქცეს ლეგენდად დღე გუშინდელი,
დღე ხვალინდელი-თავდავიწყებად.
ჩემი სულია წამების კვალი,
ლოცვა,განცხრომა,მე მიყვარს ვისაც,
რადგან მაჩუქე ყრმობა-ზღაპარი,
სიკვდილიც მომეც ჩვიდმეტი წლისას.
|
| |
|
|
