|
ტერენტი გრანელი
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:09 | Сообщение # 21 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ქარისთვის
იყო მხოლოდ სინაზე
და ოქროსფერი წუთი.
მაშინ მე შენს წინაშე
დამცირებული ვსდუმდი.
შემდეგ მოვიდა ქარი
და გაიარა ქარმა.
ახლა სიმშვიდე არი
და მე ცოცხალი არ ვარ.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:10 | Сообщение # 22 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ქარები
ნ. ბარათაშვილს
ქარები შენთან,
ქარები შფოთავს.
პოეტის სევდა
მიჰქონდა ყორანს,
პოეტის სევდა
მიჰქონდა ყორანს.
ქარები შენთან,
ქარები შფოთავს.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:11 | Сообщение # 23 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ქალი მატარებელში
მესმის შრიალი იდუმალ ძალთა
და მოდის მთვარე, ასე ბებერი.
და ორთქლმავალი კივის ვაგზალთან,
უკვე დაიძრა მატარებელი.
ეს თეთრი ღამე მე ისევ მიყვარს,
ღამეა თეთრი და ძილი არ მსურს.
და მატარებელს უთუოდ მიჰყავს
ქალი, რომელიც იგონებს წარსულს.
გაიხსნა თეთრი ფიქრების რკალი
და მოგონების წამები ჰქრიან.
და მატარებელს მწუხარე ქალის
თეთრი ხელები თოვლივით მიაქვს.
ეს ღამე, ეს ცა მე ისევ მიყვარს,
იქ დუმილია შორეულ ბაღის.
და მატარებელს უთუოდ მიჰყავს
უცნობი ქალი, სევდიან სახით.
და ელავს მთვარე, ასე ბებერი,
და იდუმალი წამები ჰქრიან.
მიდის საჩქარო მატარებელი
და განშორების დარდები მიაქვს.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:11 | Сообщение # 24 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ქალაქის ბაღი
ვალერიან გაფრინდაშვილს
ვიყავი ერთი, დღე იყო დიდი,
დაფიქრებული ვიდექ ნაძვებთან.
შორს მიდიოდა საღამოს ბინდი
და მაშინ ზეცა იმედს მაძლევდა.
მე ვაცილებდი გუშინ იმ ცხედარს,
ვგრძნობდი უდროო გამოსალმებას.
მე ვიგონებდი გარდაცვლილ დედას
და ვიგონებდი განვლილ წამებას.
და იყო სხვა დრო, მე როგორც ბავშვი
დავემორჩილე საშინელ იღბალს.
დღეს ვსეირნობდი ქალაქის ბაღში
და «თავო ჩემოს» უკრავდა ვიღაც.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:12 | Сообщение # 25 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ფიროსმანიშვილს
შენ დაგედევნა სამიკიტნო რკინის რაზებით,
ყალბი არღნებით გაწუხებდა ღამე წვიმაში,
არ კადრულობდი შებრალებას ბედის წინაშე,
დაგდევდა ლანდი, მთვარისაგან განაბრაზები.
ჩუმად გეწვია საოცრების რუხი ხაზები,
ფარულ კოშმარებს ატირებდი სევდის მინაში,
შენ არ იცოდი დამშვიდებით ყოფნა ბინაში
და ღამის ლოთებს დაეძებდი ღვინის თასებით.
ლოცვით ამსხვრევდი ზიარებას სასაფლაოზე,
სისხლიან მკერდით აიტანე ბროლის არმაზი,
ანთებულ მხატვარს საიქიო ალბათ გაოცებს.
შენი ოცნება ისვენებდა წითელ ნარმაზე,
ცოდვილ ქალაქში დადიოდი ჩოხისამარა,
საშინელებამ უცნაურათ დაგასამარა.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:13 | Сообщение # 26 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ფარული ვედრება
სევდიან სარკეში და უცხო ღამიდან
სანთლებით მისდევენ ყვავები ამ აპრილს.
პოეტს გარინდებულს, როგორც პირამიდას,
ზარების ტირილში გრიგალი გამაფრენს.
გუმბათებს აკივლებს ხატების ანთება,
ჰაერში ირხევა ფრთები ანგელოზების.
სამრეკლოს წუხილი რომ გაიფანტება
ტაძარში შევდივარ მწუხარე ლოცვებით.
ჩემს ცოდვილ სავანეს ქაოსი ედება,
თითქოს ვარ სიზმარში და ირგვლივ ქვებია.
ჭლექიან ფერებით ბაღებში თენდება,
ჩემს ვიწრო ოთახში წამები ქრებიან.
ჯვარებთან გაივლის ფარული ვედრება,
წირვებით წამიღებს წამების მწვერვალი
ვარდისფერ სარკეში სურვილი ბერდება,
მთვარესთან ჩამოწვა უვნებო ფერვალი.
მე, ჩუმი, მივყვები ლანდების ასეულს,
ღამე უდაბნოა, ვნება კოშმარია.
ქუჩაში მცხოვრებს და სახლიდან გაქცეულს
შემინდე, შემინდე, წმინდაო მარიამ.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:14 | Сообщение # 27 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| უმიზნო ხეტიალი
ეს შემოდგომა და ეს მინდორი
მიხმობს უმიზნო ხეტიალისთვის.
მაღლა გაფრენა მე მოვინდომე,
რადგან მიწაზე სული არ იცდის.
შრება სისხლისგან გული - აუზი
და მიპყრობს ქუჩა, ვით თაფლი ფუტკარს.
თითქმის ყოველდღე სასაფლაოზე
ვხვდები მათხოვარს და პროსტიტუტკას.
ახლაც გარშემო მძიმე წამია,
ახლაც ქარში ვარ, თავს ვერ ვუშველე,
და ვესალმები იმ ადამიანს,
ვისაც ცრემლები ლოყას უსველებს.
და მაგონდება ისევ ის ღამე,
როცა მეძინა სანაგვე ყუთში.
ახლა ქარია, ტირის არღანი
და მოწყენილი ზის თუთიყუში.
შენ, დედამიწავ, უფრო მაშინებ,
როცა ოცნებით ზეცას მოვიარ.
წმინდაო ღმერთო! რად გამაჩინე,
მე ხომ სიცოცხლე არ მითხოვია?!
ისევ მიწაზე ვარ მიჯაჭვული
(სადღაც შიშია, ვიღაც ფითრდება).
მოვა ოდესმე ვინმე ტანჯული
და ჩემ საფლავთან ის დაფიქრდება.
და ასე ფიქრი უფრო ძნელია,
როცა თვალები ნათელს უცდიან.
ღმერთო! ჩემს ირგვლივ რა სიბნელეა,
ღმერთო! ჩემს ირგვლივ რა ბურუსია?!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:19 | Сообщение # 28 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| И вижу берег очарованный
И очарованную даль.
А. Блок
ირგვლივ სივრცეა და ფიქრი ბევრი,
ეს ცეცხლიანი სურვილიც მოკვდა.
სადღაც შორს, ტყესთან, მატარებელი
სადგურს კივილით მიუახლოვდა.
სადღაც სანთელი იწვის კუბოსთან
და იბურება ქალაქი ნისლით.
სადღაც დეპეშას ღებულობს ფოსტა
და აპარატის რაკრაკი ისმის.
ალბათ ქარები დღესაც გვეძებდა,
რომ კვდება გული - მსოფლიო ღერძი.
იქ, ლაზარეთის საშიშ კედლებთან
სწუხს ავადმყოფი და სიკვდილს ებრძვის.
ხშირად მიცქერის უღირსი თვალი,
მე შენზე ფიქრი ვერ დავამთავრე.
სადღაც ზის გემზე მწუხარე ქალი
და ზღვიდან უმზერს გადახრილ მთვარეს.
მე ვწუხვარ, რომ აქ არავინ არი,
მოკლდება რიცხვი ჩემი დღეების.
იქ სადღაც, ტყეში, შრიალებს ქარი
და კაცებივით დგანან ხეები.
ალბათ იქ ვიღაც გარდაიცვალა
(გავიდა ღამე და ვნება მწველი) .
ის არ მეყოფა, რაც რომ ვიწვალე
და კიდევ სხვაგვარ წამებას ველი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:20 | Сообщение # 29 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| რიცხვი
რიცხვი პოეტის
წყნარი კენტია.
ფიცი პოეტის-
ცის ტრაგედია.
რიცხვი ყოველთვის
წყნარი წყვილია.
ფიცი პოეტის -
შორი ჩრდილია.
ბედი ყოველთვის
არის სპეტაკი.
დიდი პოეტი
გრიგალს ეძახის.
დიდი პოეტი -
ბედის მსურველი.
ვარდი ყოველთვის -
ბაღის სურნელი.
რიცხვი პოეტის
წყნარი კენტია.
ფიცი პოეტის -
ცის ტრაგედია.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 14.09.2012, 23:22 | Сообщение # 30 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
|
მოსამსახურე
ქარი მოვიდა, კარი დახურე,
არ მოკვდებიან ჩემი ლექსები.
მიდის უფროსი მოსამსახურე,
მიაქვს ცხოვრების ინტერესები.
ქარი მოვიდა, კარი დახურე,
სარკეს ეცემა ღამის ჩრდილები.
და მე არა ვარ მოსამსახურე,
ცხოვრებას მე არ ვემორჩილები.
და სადღაც ელავს ქალის საყურე,
შენ წმინდა გული გვიან დაკეტე.
ზის საცოდავი მოსამსახურე
და ის ცხოვრების საქმეს აკეთებს.
ქარი მოვიდა, კარი დახურე,
არ მოკვდებიან ჩემი ლექსები.
მიდის უფროსი მოსამსახურე,
გააქვს ცხოვრების ინტერესები
|
| |
|
|
