|
ნანა მეფარიშვილი
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 17:46 | Сообщение # 21 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| თუ დამაბრუნებ, გეფიცები სიცოცხლეს გაძლევ,
ჰოი,უგნური,სინანულად ვიღვრები გვიან,
მწირილოცვითაც, ალბათ ყველა განსაცდელს დავძლევ,
შენ ჩემი სუნთქვა და ტკივილის კურნება გქვია.
რარიგ ვცდებოდი, ჩვეულებრივს გარქმევდი მაშინ,
როცაცოდვილი გაბიჯებდი მადლიან გულზე,
დღესწუხილიმაქვსუშენობით გაბზარულ ხმაში,
და შენს სიტურფეს, შორეული ნატვრებით ვუმზერ.
თუ დამაბრუნებ, არად დავდევ დღეებს ცრემლიანს,
უნდაგჯეროდეს ჩემი ცამდე მართალი დარდი,
სასწაულია სამშობლოში როცა გელიან,
მე შენს მიწაზე შეყვარებულ გოგონას ვგავდი.
მიფრინავს წლები, თან წაიღებს ყველაზე ძვირფასს,
სიბერეასწრებს მოფერებას, გულწრფელად გეტრფის,
ვეღარვიხსენებ, შენთვის ასე გულით თუ მითქვამს,
როგორმიყვარხარ, არა ასე არ მითქვამს შენთვის!.
თუ დამაბრუნებ..ახლა ცრემლი მეწვის თვალებთან,
დღესმონანული, ხვალ სხვაგვრად ვიქნები კრული.
გთხოვმიმიყვანე სვეტიცხოვლის გახსნილ კარებთან,
მიმატანინე უშენობით დაცლილი სული.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 17:46 | Сообщение # 22 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| თითქოსპატარავარ მოკლეკაბიანი,
ეზოსჩამოვურბენ ფრენით,
შენთანმოვირბენ და მუხლზე მოგეხვევი,
ძალამომეცემა შენით.
თითქოსდავეციდა კვნესა გაიგონე
ჩემსკენ გამორბიხარ ვხედავ.
მერენატკენხელებსგულზედაიკონებ,
მალერომ მომირჩეს დედა.
თითქოსგაგიცივდი,სული სიცხიანი
ბაგითმომისინჯე მძინარს,
ჩემიწუხილები შენთვის წაიღე და
დილაშემაგებე მცინარს.
დამსვიშენსკალთაზე, როგორც ბავშვობაში
წელზეშემომხვიე ხელი,
გულზემიმიკარი,შვებად ამიკვნესე
ტკბილიიავნანა შენი.
წლებივერ ერევა მხილოდ შენს სიყვარულს
მასთანუძლურია ბედი,
როცაშენთანა ვარ აღარ მეშინია,
აღარცმეტირება დედი.
მოდიწამიყვანე ისევ ბავშვობაში,
თორემგამიძნელდა ხედვა,
შენინაამბობი ზღაპრის სამყაროში
ისევდამაბრუნე დედა.
ვიდრემეყოლები,ვიცი შემეძლება
შენითიმედები ვთვალო,
ჩემომადლიანო,ჭირთა დამთმენელო
ჩემოთმაჭარარა ქალო.
თითქოსპატარავარ,ისე მომეფერე,
ამსვივარსკვლავების ზედა,
გახსნილ ჭრილობაზე სული შემიბერე
მკერდზე დამაძინე დედა.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 17:47 | Сообщение # 23 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| აქ სადღაც ზღვარია,
ბედსუნდადაზავდე,
ღრუბლები მთვრალია,
და წვიმას ამზადებს.
აქ ზეცას არა აქვს,
ცისფერი თვალები,
ავს დიდი ძალა აქვს,
და დუმან ზარები.
აქ წვიმა მშრალია,
ნირიაქვსწამხდარი,
სულ ქარიშხალია,
ხეებიგამხდარი...
აქ ლექსებს არ სწერენ,
ქვიშაზე თითებით,
აკვანსარ არწევენ,
ზღაპრით და მითებით.
აქ ხელის გულებში,
სითბოსვერ ჰპოვებენ,
ვარდ–თაიგულებში,
დუქნებს არ სტოვებენ.
აქ დილა არ მოდის,
მამლების ყივილით,
არც მთვარე ამოდის,
უთქმელი ტკივილით.
აქ მართლა ზღვარია,
სწვავსუცხონაპირებს,
მზე ისე მწარეა,
ჩანსტირილსაპირებს.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 17:47 | Сообщение # 24 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ისე ნუ მომკლავ უფალო,
ჯერ რაი ვნახე განაო.
წყალობად გიბოძებია,
სამშობლო ამისთანაო.
ის ნუ მომკლავ უფალო,
მოვირბენ მთა-ბარ-ყანასო,
დედასერთხელაც ვამღერებ,
ბავშვობის იავნანასო.
უცებმოვივლი ვარძიას,
ბებერიტაოსსამარხებს,
სვეტიცხოველის კედლები
ღმერთოერთხელაც მანახე.
ისე ნუ მომკლავ უფალო,
გელათის ტაძრის მადლსაო,
მეფედავითის საფლავთან
თუ არ ამოვთქვამ დარდსაო.
ისე ნუ მომკლავ უფალო,
უშბისნამსვეამბორები,
უშგულის მწვანე მიმდორზე
მომამწყემსინე ხბორები.
სვან-ენგურს ლილეს გავძახებ,
გიცრულებს დავკრეფ მდელოზე,
დედულეთს ძველი სახლის წინ
წამომაწვინე ჩეროზე.
იქედანრაჭა-ლეჩხუმის,
მიწასმამთხვიე მადლიანს,
ნიკოწმინდაში კვირაძალს
წირვასდამასწარ ადრიანს.
ჩემიგურიისმთებიდან,
გამაშლევინე ხელები,
ბავშვობის ნაფეხურებსაც,
ერთხელაც მოვეფერები.
ისე ნუ მომკლავ უფალო,
ცოდვილს დამადგი ნათელი,
მუხლზემოყრილი ალავერდს,
რომ არ ავანთო სანთელი.
რასაცახლაგთხოვუფალო,
გულიტკივილად ინახავს,
რამდენი წელი გავიდა,
აფხაზეთი არ მინახავს.
ისე ნუ მომკლავ უფალო,
სამშობლოს დარდის მნახველსა,
გაუმთლიანე მამული,
ომითგადაღლილ ქართველსა.
ცოტაცდამაცაუფალო,
ფშავ-ხევსურეთი გავლექსო,
თბებშიჩავუწნა კესანე
მთისთვალანთებულ ქალებსო.
გადავუქროლო არაგვზე,
მუზასმოვუკლავ წყურვილებს,
ქორფადდაკრეფილ გვირილის
ფოთლებს ჩავუთქვამ სურვილებს.
მერემოვიდეს სიკვდილი,
ჩემსძებნაშიამც დაღლილი,
არაგვის თავთან დავნიშნეთ,
ჩვენიშეხვედრის ადგილი.
ახლაწავიდეთ უფალო,
განსაჯე როგორც წესია,
გადმომიშალე წარსული,
ცუდ-კარგი,რაც მითესია.
სხვარა შეგთხოვო მადლიანს,
სხვარაღამინდაგანაო?
მკვდარსაც წყალობად მეყოფა,
სამშობლო ამისთანაო
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 17:48 | Сообщение # 25 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| საქართველოში ყვავის უკვე ტყემალი თეთრად,
წაკიდებია გაზაფხული ქართულ მთა-გორებს.
სიცოცხლედ მიღირს,სიყვარულად და გულის ფეთქვად,
წამირომელიც საქართველოს სურნელს მაგონებს.
ღიღინებს ახლა მტკვართან ერთად თბილისის ღამე,
შეციებული მიწის გული სისველეს აშრობს,
ჩამოკიდულა ნამგალივით რიყეზე მთავრე
და იასამნის სურნელებით მეფურად ვახშმობს.
კეკლუცობს ახლა გაზაფხული თბილისის გულზე,
აკვირტებული სილამაზის იკრებს ძალ-ღონეს,
მშვენიერებას ცრემლიანი სიზმრებით ვუმზერ,
თვითგაზაფხულიც მე სამშობლოს სუნთქვას მაგონებს.
უმასპინძლობას თუ დამწამებს ალბათ აპრილი,
მიკვირვებს ცრემლებს,თუმც იმედობს,არ იშლის ღიღინს,
მეკისაბრალოს მძაგს სხეული სულთან გაყრილი,
უსაქართველოდ გაზაფხულიც არაფრად მიღირს.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 17:48 | Сообщение # 26 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მე ვიცი ისევ ამიყოლიებ ამიყოლიებ, მე ვიცი რომ ამიყოლიებ,
თბილიხელების გულებიდან გადაწერ ალერსს,
მერეშევაბნევ ფრთებზე ბარათს ისევ თოლიებს,
ჩემიოცნების ფერებივით ოდნავ ფერმკრთალებს.
ამიყოლიებ, შენ იცი რომ თავადაც ველტვი,
გულშიჩაკრულმა ჩამატარო ნაწვიმარ ვერხვებს,
ჩვენსდასაწყისთან მიმიყვანე, თავიდან გეტყვი,
ისე დიდი ხარ, სიხარული ხელებსაც ვერ გხვევს.
გახსოვს წავედი, წასვლა სულ არ მეგონა რთული,
საღამოიდგა,ჰყვავილობდნენ კალენდულები,
კვლავშენსსიცოცხლეს დაიფიცებს დამთბარი გული,
რომ არასოდეს, არასოდეს დაგემდურები.
ამიყოლიე, სანამ ფარდებს დახურავს დრო და
სანამტალღები გაიტყუებს შეშლილ თოლიებს,
მე უშენობით ნისლიანი დღეები მქონდა,
მოხვედი შენ და სიყვარულში ამიყოლიე.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 17:49 | Сообщение # 27 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| კარუსელივით დატრიალდა დინება დღეთა,
მე ველოდები ცისარტყელას შვიდივ ფერებით.
გიჟსადა შეშლილს ვინ მომიყვანს მე ახლა შენთან,
მაინცვეცდები და შორიდან მოგეფერები.
არ დამიძახოთ შემიწყდება ოცნების ფიქრი,
თეთრსამოსელში ფერიები მორთავენ სავალს,
ჩამომეხსნება უმძიმესი განცდების ტვირთი
და საუფლოში ვალმოხდილი გრძნობებით წავალ
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 17:50 | Сообщение # 28 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| უნეტარესო, შეგვაშველე ნეტარი სიტყვა
ვინატრებ შენს წინ სუსტ მუხლებზე ცრემლებით დავდგე,
შენ უწმინდესი, მე უმწეოს დამლოცავ ვიცი...
მითხარი რა ვქნა, რა ვიღონო, ქართველს რომ ვგავდე.
დამადებინე ერთგულების ურყევი ფიცი.
რამდენჭრილობას კემსავს შენი თბილი ხელები,
იესოსკვართის შემნახველი შეგცქერის ერი.
გადააფარე საქართველოს ზეცის ფერები,
ერთობის ლოცვად შეგვაყენე ერი და ბერი.
უნეტარესო შეგვაშველე ნეტარი სიტყვა,
ვიდრემიგვიძღვი, არ ეგების დაცემა ჩვენი,
გვასწავლე ცოდვილთ და ნაცნობი სიმშვიდით გვითხარ,
სიტყვით კია არა, შენი ერთი შეხედვით გვშველი.
რა სათნოება ჩაგიყენა თვალებში ღმერთმა,
შენსსიჭარმაგეს თვით უფალი აშველებს ხელებს,
მხოლოდშენ იცი უწმინდესო, შენ ერთადერთმა,
ვით განაშორო საქართველო სიკვდილის ფერებს.
მაგ გულისცემას ქართველები გითვლიან რწმენით,
ალალღიმილში იმედიან განთიადს ვჭედავთ,
შენსშემოძახილს ელოდება ქართველი თმენით,
შენსსიცოცხლეში საქართველოს ხვალინდელს ვხედავთ.
არ დაჩოქილა ივერია არასდროს ნებით,
ვერცვერ იხილავს მოღალატე დაჩოქილ ქართველს.
ჩვენან უფლისთვის, ან სამშობლოს გულისთვის ვკვდებით,
ღმერთის სახელით ვუსწორდებით მტერსა და გამთქმელს.
შენილოცვების და კურთხევის მადლით ვიყავით,
და იმ მამების მუხლებზე რომ დილას ხვდებიან,
რა არ ვიგემეთ, რა არ ვნახეთ, არ გავიყავით,
ქართველს ვერ ჰკლავენ, ქართველები ომში კვდებიან!
დიდომეუფევ,შენსწინაშეიჩოქებს ერი,
ერთისოფელირაკიგვერგოესე გაჩენად,
ალალსიცოცხლეს ვანაცვალებთ მთელი იბერი,
უფლისსახელით საქართველოს გადასარჩენად.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 17:50 | Сообщение # 29 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ვინატრებ შენს წინ სუსტ მუხლებზე ცრემლებით დავდგე,
შენ უწმინდესი, მე უმწეოს დამლოცავ ვიცი...
მითხარი რა ვქნა, რა ვიღონო, ქართველს რომ ვგავდე.
დამადებინე ერთგულების ურყევი ფიცი.
რამდენ ჭრილობას კემსავს შენი თბილი ხელები,
იესოსკვართის შემნახველი შეგცქერის ერი.
გადააფარე საქართველოს ზეცის ფერები,
ერთობის ლოცვად შეგვაყენე ერი და ბერი.
უნეტარესო შეგვაშველე ნეტარი სიტყვა,
ვიდრემიგვიძღვი, არ ეგების დაცემა ჩვენი,
გვასწავლე ცოდვილთ და ნაცნობი სიმშვიდით გვითხარ,
სიტყვით კია არა, შენი ერთი შეხედვით გვშველი.
რა სათნოება ჩაგიყენა თვალებში ღმერთმა,
შენსსიჭარმაგეს თვით უფალი აშველებს ხელებს,
მხოლოდშენ იცი უწმინდესო, შენ ერთადერთმა,
ვით განაშორო საქართველო სიკვდილის ფერებს.
მაგ გულისცემას ქართველები გითვლიან რწმენით,
ალალღიმილში იმედიან განთიადს ვჭედავთ,
შენსშემოძახილს ელოდება ქართველი თმენით,
შენსსიცოცხლეში საქართველოს ხვალინდელს ვხედავთ.
არ დაჩოქილა ივერია არასდროს ნებით,
ვერცვერ იხილავს მოღალატე დაჩოქილ ქართველს.
ჩვენან უფლისთვის, ან სამშობლოს გულისთვის ვკვდებით,
ღმერთის სახელით ვუსწორდებით მტერსა და გამთქმელს.
შენი ლოცვების და კურთხევის მადლით ვიყავით,
და იმ მამების მუხლებზე რომ დილას ხვდებიან,
რა არ ვიგემეთ, რა არ ვნახეთ, არ გავიყავით,
ქართველს ვერ ჰკლავენ, ქართველები ომში კვდებიან!
დიდო მეუფევ, შენს წინაშე იჩოქებს ერი,
ერთისოფელირაკიგვერგოესე გაჩენად,
ალალსიცოცხლეს ვანაცვალებთ მთელი იბერი,
უფლისსახელით საქართველოს გადასარჩენად.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 20.05.2014, 17:51 | Сообщение # 30 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მინდაგაგეცნოთმერუსთაველისსამშობლოდანვარ,
იქშემასწავლესლოცვადარწმენა,
ვაჟასმიწააჩემისაძვალე,
გოგებაშვილმაამიდგაენა.
აღმაშენებლისსამშობლოდანვარ,
იქააჩემისულისსაუფლო,
სადაცსიმღერითომებსიგებენ,
სადაცყოველილექსადსაუბრობს.
მესააკაძისსამშობლოდანვარ,
თამარისსისხლიგადამდისგულზე,
უფლისსიყვარულსთავსრომსწირავენ
დარწმენასარვინარჰყიდისფულზე.
მედაფიროსმანსერთიმიწაგვაქვს,
გალაკტიონისდამყურებსღამე,
სწორედიქააჩემისამშობლო,
დედაღვთისმშობლისრჩეულიმხარე.
მექეთევანისსამშობლოდანვარ,
მისისისხლივარ, შვილივარ, დავარ,
აკაკისნასუნთქჰაერსვისუნთქავ,
ილიასგავლილმიწაზედავალ.
ჩემისამშობლოვერითვლისასაკს,
კაცობრიობისდღეთაშექმნიდან.
დიახ, გახლავართსაქართველოდან,
გენიოსთადაგმირთაქვეყნიდან!
|
| |
|
|
