|
პოეტი პოეტიშვილი
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 06.09.2017, 04:55 | Сообщение # 61 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ამბორმანი (ექსკლიუზივი ჯენის)
მეაბასთუმნე ჰაერო ვანის..
რითმა მაჩუქე თავბოლოვანი.
გოგოს გესროლე ჰაეროვანი-
კოცნა მაჩუქე ამბოროვანი.
მზე ღრუბლის ჩადრში იმალებოდი,
მთვარემ ცისარტყლის ხელზე გემთხვიე.
გულში ქუხილი იბადებოდი,
ელვამ ხელები წელზე მე მხვიე.
წვიმის წვეთები -თვალთა ჟურების-
კოცნით სახეზე მეჯვარებოდნენ.
და მზის ცისფერი აბაჟურები,
წითელ პოეტებს ეჯავრებოდნენ.
მუმია ვერლიბრს ვიუჯერხელებ,
მოხსნეს წერაში ანტი რეკორდი.
მე დავაჯობებ ნიუჯერსელებს,
მიწაზე კოცნით -ვატირე კორდი.
ტუჩები გიმღერს ბესამე მუჩოს,
ვიღაც უვიცი მოკლავდა ლორკას.
მთვარემ მინდა მზეს მესამედ გტუჩო,
ქორწილმა გვითხრას..გორკა და გორკა.
როცა გაგიცან იამო ვარდი,
ყველაზე მხურვალ დებიუტ კოცნით.
ლამის ჩემიდან კი ამოვარდი,
ჩემს ლექსს მომავალს წლები უტყორცნის.
ტუჩები სუსხით გამაყინვინე,
რადგან შეხვედრით მეჟამშორები.
სამეფო კოცნით დაგაგვირგვინებ
და შუბლზე ნაზად გეამბორები.
ლექსებს ყვავიც ვერ გადამიკორტნის,
რითმაც არავინ გადაირიოს.
სატანაც ფეხებს გადამიკოცნის,
ოღონდ მისკენ რომ გადამიბიროს.
იგლუს ქოქებში რა უცნაურად,
ცხვირკოცნაობენ ესკიმოსები.
მაისის ლექსი გაფურჩქნავს სურათს
და პეპლის კოცნით შეიმოსები.
ამბორს გიმიზნებ სნაიპერი და
შენი სიმორცხვე მონტანურია.
ძეგლებს უდგამენ თაიმსკვერებში,
კოცნა რომელიც სპონტანურია.
კოცნას გიგზავნი ვირტუალურად,
ხელზე გიყვავის საფოს ტიტები.
მზეზე ლამაზო ვიზუალურად,
შენში სახლობენ აფროდიტები.
ბევრი პოეტის ქილერად მოჩანს,
რომ საქართველო მიერთბილისებს.
ჩემი ტუჩების ფილემატომანს,
იცი?ყველა დღეს გიექვსივლისებ.
არისტოკრატობ თოთო ვენაში,
წვიმა ზემოდან მექცევბოთლება.
მსურს მტლაშამტლუშით ფოთოლცვენაში,
ტუჩები კოცნით გვექცეს ფოთლებად.
მგზნებარე კოცნა ვარგა ფრანგული,
ხმა ეიფელის შორიდან ისმის.
გული უგულოდ არგაფლანგული,
მიფეთქავს ერთი,ორი და kiss me.
სამ თითზე კოცნით ბაგებორონა,
ტუჩებით წრუპვას ჯერ ვერ ისწავლის.
თვითაალებად ბაგებკოცონას,
უფრო აალებს ცრემლების ჭავლი.
იგრეკს გრაფიკად იქსი ებურა,
თოფმა იქუხოს გადაზეტებით.
როცა გეხვევი იქსისებურად,
გადამეჯვარე გადამეტებით.
მზემ ოაზისი მიუდაბნოვა,
ღმერთო ნუ მტოვებ არმისავლიანს.
დემენტორის და იუდას კოცნა,
რომ არასოდეს არ მისწავლია.
/პოეტ პოეტიშვილი/
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 06.09.2017, 04:55 | Сообщение # 62 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ვანის გავლით ქუთაისს.(ექსკლიუზივი)
დროს მეფეები დავიწყებია?!
დროს ეშინია ბაგრატიონთა!
ლექსს რომ სჭირდება არ მიწყრებიან,
შტო,დინასტია გალაკტიონთა.
/პოეტ პოეტიშვილი/
ჩემი სულგული ქვიშამდე ჩადის,
ვუმზერ მტკვარ-რიონს ბაღის თვალებით.
ლაითურიდან ჭყვიშამდე გადის,
დღეს პოეზიის მაგისტრალები.
შმაგი ვეფხვები უთბილესები,
ლომს მაკოცნინებთ მარხულ მკლავებზე.
და მე ავქაჩე ლურჯი ლექსები,
ნიკეას ქუჩის სახურავებზე.
ვათვალიერებ ცის სილამაზეს,
დავდივარ ფეხით -კუ თათურებით.
პიკასო ხატავს სიცილს ამაზე,
მიყვარს აია ქუთათურებით.
სტენდალის სინდრომს დავივალებდი,
იქნებ მთლად მოვკდე,კაცი ვერ ავდგე.
თეთრ ხიდზე მდგარი შავი თვალებით,
შავ-თეთრ სამყაროს ვაცისფერადებ.
დღეს ჰელიოსის ბადიშს მედეას,
თითს ვერ ახლებენ იასონები.
ღამე დარდების არქიმედეა,
მთვარე არასდროს ვიარგონებდი.
ელჩებს ვუგზავნი მეფე აიეტს,
არ დავთმობ ცოცხალ თავით აწ მის მზეს.
ცისფერი ფერი ეფეთქა იებს,
და ვარდს ლექსებით გავისაწმისებ.
ფეხი დაგადგა დავით გელათში?
ნუ მწირავ სულის აწი თელვაზე.
წარსულს ვერ მივცემ დავიწყებაში,
მომავლის ხმა ჟღერს წყალწითელაზე.
/პოეტ პოეტისვილი/
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 06.09.2017, 04:56 | Сообщение # 63 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| სიცოცხლეს ვერაფრით ათლიან მათ ლულით,
ვამაყობ შინდისის ნათლია-ნათლულით.
/პოეტ პოეტიშვილი/
მოდის სიკვდილი მატარებელით
და სამოთხიდან მიდის ფერია.
სვამდა სიხლსავსე მათარებს ბელი
და მათი პირი შინდისფერია.
თითქოს დამთავრდა ნაწამლი ომი,
ქარქაშში არ დებს გორდას შინდისი.
ოცეულს ებრძვის ბატალიონი,
მტერს არასოდეს ჰქონდა სინდისი.
ბერტყეს სიცოცხლე სადაცო ხალით...
ლექსო ყუმბარას , რო მან მოიძევს-
მტერს ჩაბარდება არაცოცხალი,
მკერდში იფეთქებს რომან ზოიძეს.
/პოეტ პოეტიშვილი/
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 06.09.2017, 04:56 | Сообщение # 64 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| 17=17
იდგა სიკვდილი წელგამართული,
მარტი თბილისში აყეფებული.
ღამე უდღეოდ ვერ განმარტული
და თვითმკლელობა გამეფებული.
ვიჯერებ მარტის აწ მის დელობას,
რომ დაგასვენა მზემო ცა რულით.
მთვარეს გაღირსეს მთაწმინდელობა,
მარსი დატოვე ხელმოცარული.
გულს უხარია? არამედ ფურობს,
კალმის თითებით სევდას ვიწველი.
დრო უგვირგვინოდ არამეფურობს,
ვატყობ არა ვარ დედამიწელი.
გვაქვს შემოტევა რუსთა ველური,
სისხლი დააშრეს ბაგრატიონის.
მაგრამ გენი მაქვს რუსთაველური
და წვეთი სისხლი გალაკტიონის.
დავითის ფარი დაქნარულია,
ნოემბერს მარტთან გავაორტირებ.
ყველა ორგულებს რა ვქნა გულიდან,
კვლავ ქუჩის ძაღლთან დავაპორტირებ.
17(შვიდმეტი) მარტი აივნად მინდა,
შენ დამაბრუნე საქარველო შინ .
პოეტის ბედი დაინვალიდდა,
ვარ უცხო მოყმე საქართველოში.
/პოეტ პოეტიშვილი/
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 06.09.2017, 04:56 | Сообщение # 65 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| სამაჩაბლოს (ექსკლიუზივი)
ჩრდილოეთიდან დღეს საქართველოს,
ომის ტუჩებით დამბაჩა გლოშნის.
ერთად დგომა გვაქვს წესად ქართველ-ოს,
ერთად ვიცხოვროთ სამაჩაბლოში.
ჩვენ არ გთავაზობთ ავტონს ომიანს,
გადამდებია ლეპრა არტიზმით.
მშვიდობა ოსურ ავტონომიას,
დათვი გაქეზებთ სეპარატიზმით.
მაღლა ავწიე თავი ოსანით,
მომნატრებია კამარა შენი.
ჩვენი სიძეა დავით სოსლანი,
დედოფალია თამარაშენი.
გიორგი რუსი ოკუპანტია,
რაც თავი მახსოვს მატიანედან.
გულაბი მსხლისთვის რომ უპანტია,
უნდა გავყაროთ კატიანებად.
გუშაგი მთვარე როკის გვირაბის,
დუხი არ ვნახოთ რუსული ჩექმის.
მას ვადღეგრძელებ კოკით ვინც რაბის,
ახლა ნათქვამი უსულით ესმის.
ლოცვა გვიშველის სამების-კავთის.
ჯოჯოხეთშია ხიბლი გინების.
დაიწვებიან წამებისათვის,
ხაჭაპურის და ხიბიზგინების.
თვალი ნაცრემლი ნალიახვარი,
რუსო დაგვეხსენ ოტებჭენებით.
გვკლავდა მრისხანე ალი-ლახვარი,
ტრაქტატებით და ტოტლებენებით.
ჩვენ დავიბრუნებთ ჯავას-ცხინვალებს,
აღმაშენებლის შთამომავალი.
დრო კი სამებას ააბწყინვალებს,
აწმყო წარსულით და მომავალით.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 06.09.2017, 04:57 | Сообщение # 66 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| დუნია გუზელს
ბისმილით ვიწყებ წერას,სალავათს.
შენ რომ გიხილე ალახს შუქური.
აღმართს მივადექ ვერ ასალახავს,
და გზა არ უჩანს ბალახს შუქური.
ჩემი გძნობები არ მარილო და
ჩამოი-კი-რე ყ-არა დევიზი.
ზღვას მოექეცი მარმარილოდან
და შემიერთე კარადენიზი.
დაგებულია ცისარტყლის ფოსტი,
მზეზე ვლოცულობ შვიდი დღის მთვარე.
წერილს ნუ გახდი მიწაყრილს ფოსტის,
გულის ნამაზი მიდიდიდმხარე.
ჩემს დაძინებას უტევს ფოსფორი,
ხარ შორეული ციცინათელა.
გთხოვ გად-მოლა-ხე სრუტე ბოსფორის,
გელის გელინო ვიცი ნათელა.(დედა)
კარგი ჯინი ვარ ჩემო ჰურიე,
რომ ხარ ჯასმინი ვარ ალადინი.
ქრისტეს ალახი შემოვურიე,
არც ლომგული ვარ ,არც სალადინი.
ჩემი ნაბიჯი გვიანი ჩქარი,
უკან თურბეა , წინ ბუნკერია.
მე დავამარცხე იანიჩარი,
ჩემში მუსლიმი იუნკერია.
დარდს გიმკურნალებ აჰა ლუხუმით,
შენ გულს უჟმური, რომ გავარიდო.
გაეცი ჰალვა, რაჰათ-ლუხუმი-
ჩემს სულზე-ლექსი დრომ დაარიგოს.
არ მაქვს იერი მთვარდაბნელების,
ხელმა კალამი გააოქოქა.
გამოგეტირონ დარდანელები,
ბოსფორის სრუტეს ვადგამ ოქროს რქას.
ვერ მოვილოცე ლურჯი მეჩეთი,
პოეტს ოცნებას უნია უზელს.
როგორ ვიქნები გურჯი მე ჩემთვის,
თვალი დაგადგი დუნია გუზელს.
/პოეტ პოეტიშვილი/
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 06.09.2017, 04:57 | Сообщение # 67 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| 9 აპრილის გმირები.(უნდა გვახსოვდეს)
დღეს ყველა სიტყვას ცრემლებით ვხაზავ,
ეს ტრაგედია მოგვიწყო ვინო?!
შენ იქ გმირულად დაეცი აზა,
სადაც შეაკვდა მრბეველებს ნინო.
აქეთ მოგიწყეს ნიჩბით მიტინგი,
რა სისხლიანი დღეა თამუნა,
არ იკადრებდა ამას ვიკინგიც-
ვინც ეს სიცოცხლე შეახრამუნა.
ახლა სიმწრისგან ვუკბინე ნეკას,
ეს ცხრა აპრილი ცოდვა მათია-
ვინც მოუსწრაფა სიცოცხლე ეკას,
ვინც არ დაინდო ბავშვი ნათია.
მაშინ შენ უფლის გქონდა ასაკი,
რომ გაგისტუმრეს ღმერთან მანანა.
ხალხი არაა ,ბრბო და მასა კი,
ვინც გაპატიათ და არ განანათ-
ვინც გეფერებათ აპრილის ჩამდენს,
მე მათ ჩავაცმევ ლაჩრების შარვალს.
ვერ გაბედავდა იგორი ამდენს,
შიგნითაც ყავდა ეშმაკი მტარვალს.
მარად დარჩება თქვენი სახელი,
კავკასიონზე თვალები გალღვა.
ვენაში დუღდა სისხლი კახელის,
რომ ეზვარაკა სამშობლოს შალვა.
ნაავადმყოფარ ქვეყანას კურნავ,
შენი სიცოცხლით ოღონდ ვენერა.
ქვეყნიერების სანაგვე ურნავ,
ვაცად ვერ აქცევთ მარტო გენერალს.
ზოგი იმსხვერპლა მხუთავ აირმა
და ზოგს უშენდნენ სამხედრო ნიჩაბს.
ებრძოდა ტანკის გრუხუნს ზაირა,
გულზე მუხლუხის კვალები გვიჩანს.
სამოცდაათი წლის მოხუც თინას-
კლავენ- გვაწამეს ამდენი წელი.
მამაო ჩვენო ცათაო შინას,
რომ ლოცულობდით დაგესხათ მკლელი.
თავისუფლებას ითხოვდა ნანა,
რა დააშავა ასეთი ნატომ?
დღეს შერიგების პროცესი დგანა,
პასუხს არა თხოვს არავინ რატომ?!
რა შერიგება ვის ურიგდებით,
დათვი რომელიც ჩვენს სისხლში წვანა?!
მტერთან ლაქუცით და ყურისგდებით,
გვაპატიებენ გმირები განა?
რადგან მუცელში აპრილი ვიგრძენ,
იმ დღეს მუცელი ტკიოდა დედას.
აპრილის დღეებს მოაკლეს სიგრძე,
არ ვაპატიებთ ოცდაერთ ცხედარს.
გმირებო თამარ, ,მარინა, მზია,
მამუკა, გია, თამუნა, ნოდარ,
მანანა... გვჩუქნით ჩვენ დროშას მზიანს,
თავისუფლების დამკვიდრდა დრო და.
გადაშენება სურდათ ერისო,
რადგან ორსული მოკლეს ელისო.
ჰოდა პოეტი მქვია მე რისო,
არ შეგახსენოთ გესლი გველისო.
/პაატა სურმანიძე/
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 06.09.2017, 04:57 | Сообщение # 68 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| 9 აპრილის გმირები.(უნდა გვახსოვდეს)
დღეს ყველა სიტყვას ცრემლებით ვხაზავ,
ეს ტრაგედია მოგვიწყო ვინო?!
შენ იქ გმირულად დაეცი აზა,
სადაც შეაკვდა მრბეველებს ნინო.
აქეთ მოგიწყეს ნიჩბით მიტინგი,
რა სისხლიანი დღეა თამუნა,
არ იკადრებდა ამას ვიკინგიც-
ვინც ეს სიცოცხლე შეახრამუნა.
ახლა სიმწრისგან ვუკბინე ნეკას,
ეს ცხრა აპრილი ცოდვა მათია-
ვინც მოუსწრაფა სიცოცხლე ეკას,
ვინც არ დაინდო ბავშვი ნათია.
მაშინ შენ უფლის გქონდა ასაკი,
რომ გაგისტუმრეს ღმერთან მანანა.
ხალხი არაა ,ბრბო და მასა კი,
ვინც გაპატიათ და არ განანათ-
ვინც გეფერებათ აპრილის ჩამდენს,
მე მათ ჩავაცმევ ლაჩრების შარვალს.
ვერ გაბედავდა იგორი ამდენს,
შიგნითაც ყავდა ეშმაკი მტარვალს.
მარად დარჩება თქვენი სახელი,
კავკასიონზე თვალები გალღვა.
ვენაში დუღდა სისხლი კახელის,
რომ ეზვარაკა სამშობლოს შალვა.
ნაავადმყოფარ ქვეყანას კურნავ,
შენი სიცოცხლით ოღონდ ვენერა.
ქვეყნიერების სანაგვე ურნავ,
ვაცად ვერ აქცევთ მარტო გენერალს.
ზოგი იმსხვერპლა მხუთავ აირმა
და ზოგს უშენდნენ სამხედრო ნიჩაბს.
ებრძოდა ტანკის გრუხუნს ზაირა,
გულზე მუხლუხის კვალები გვიჩანს.
სამოცდაათი წლის მოხუც თინას-
კლავენ- გვაწამეს ამდენი წელი.
მამაო ჩვენო ცათაო შინას,
რომ ლოცულობდით დაგესხათ მკლელი.
თავისუფლებას ითხოვდა ნანა,
რა დააშავა ასეთი ნატომ?
დღეს შერიგების პროცესი დგანა,
პასუხს არა თხოვს არავინ რატომ?!
რა შერიგება ვის ურიგდებით,
დათვი რომელიც ჩვენს სისხლში წვანა?!
მტერთან ლაქუცით და ყურისგდებით,
გვაპატიებენ გმირები განა?
რადგან მუცელში აპრილი ვიგრძენ,
იმ დღეს მუცელი ტკიოდა დედას.
აპრილის დღეებს მოაკლეს სიგრძე,
არ ვაპატიებთ ოცდაერთ ცხედარს.
გმირებო თამარ, ,მარინა, მზია,
მამუკა, გია, თამუნა, ნოდარ,
მანანა... გვჩუქნით ჩვენ დროშას მზიანს,
თავისუფლების დამკვიდრდა დრო და.
გადაშენება სურდათ ერისო,
რადგან ორსული მოკლეს ელისო.
ჰოდა პოეტი მქვია მე რისო,
არ შეგახსენოთ გესლი გველისო.
/პაატა სურმანიძე/
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 06.09.2017, 04:58 | Сообщение # 69 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| არა ოკუპაციას
ეცვა ცისფერი მთვარეს შორტები,
ხელში ეჭირა დორიან გრეი.
შენს თმებს ქარის დროს გავეშოლტები,
ემილ ახლოს და შორია გრევი.
გული შავ ზღვაში იგულ-ივერებს,
ვხედავ სხვა ნაპირს ლილიპუტებად.
აწმყოს წარსული მი-სულ-მ-იბერებს,
მტერიც ჩემს ხელით გაიპუტება.
ღია კარის ზღვას კარებს ვუხურავ,
პირს არ ვიბრუნებ ჩრდილოეთისკენ.
დავშლი ღამეში ბარემ ხუხულას
და მზე გაგრიყავს ჩრდილო ლეთისკენ.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 06.09.2017, 04:58 | Сообщение # 70 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| აგრაფინას ( დაბრუნება)
ვიბრუნებ ამ ლექსით აგრაფინას,
ბანქოში წაგებულ სილამაზეს?!
ფიქრებმა ოცნება დააფინა,
მომყავდი იჯექი კი ლამაზე.
ვხედავდი ამიტომ ორგან ნატურს,
დაგეძებ თვალმუზა პალიასტომს.
ჩემს დაბას ქალაქზე მორგანატულს,
მიტოვებ გრძნობების ქალი ატომს.
ვსეირნობ ჩემს ჩრდილთან მალთაყვაში,
პაემანს ვერ ვუსწრებ ნაბადაში.
არ ვძვრები უგულოდ ქალთა ტყავში,
არც სული მიბილწავს ლაბადაში.
ვესროლე ოლდენბურგს ხელთათმანი,
პასუხს ვთხოვ ამ დროის ტარიელი.
რა შემრჩა მეტოქის ხელთა თმანი,
და შენგან სიყვარულს ცარი ელის.
ვინ გცხებდა ლამაზო მითხარი ჩირქს,
შენ იქით დაჭრილი გაგრა ფრინავს.
მადლობა ულევი მიხაი ზიჩს,
ნესტანში,რომ გხედავ აგრაფინას.
/პოეტ პოეტიშვილი/
|
| |
|
|
