|
ანა კალანდაძე
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 19.09.2012, 00:05 | Сообщение # 51 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მინაწერი რუსთველის
პორტრეტზე
დრონი მეფობენ! -
სიბრძნეა ძველი,
მათ წინ მარადის
ძველია კრთომაც!
სახელი შენი -
დრო-ჟამთა ზევით,
მასზედ მარადის
ნათელთა თოვა!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 19.09.2012, 00:05 | Сообщение # 52 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ***
კვლავ განსაცდელი! დავძლევთ მასაც!
წყვდიადს გაუვალს
შერჩებით თქვენვე - მართალთ გზებზე
ავად მყეფარნი:
"ბოროტი საქმე დღის სინათლეს
ვერსად წაუვა,
თუნდ დასამალად დედამიწა
გადაეფაროს!"
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 19.09.2012, 00:05 | Сообщение # 53 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ***
ოდეს მავანნი "წახდომითა
შენით" თვრებიან
და როს იზრახვენ, შურისგების
აღმართონ ჯვარი,
იწყვლენ მახვილით და მე ვგრძნობ, რომ...
შენია მსჯავრი, -
რომ წრფელის გულის თუნდაც...
"ცოდვაც"...
არს
უნებლიე!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 19.09.2012, 00:05 | Сообщение # 54 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ***
ზაფხულის მინდვრებს ცეცხლი გზნებია,
მყუდროებაა მზე-მთვარის ქვეშე...
ცისქვეშეთს უცხო ხმა მოსდებია:
იყოსო ქართლი
მარადის
მზეში!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 19.09.2012, 00:06 | Сообщение # 55 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ისევ შტორმები!
ძლივს!
ნავსადგურის
შუქი იალებს!
მაგრამ... ზღვას ისევ
გრიგალი აშლის...
მყუდრო ყურე და
შტილი კი არა,
ისევ შტორმები
და...
ისევ...
ზღვაში
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 10.10.2012, 22:40 | Сообщение # 56 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
|
არაბი ხარ?
დგახარ ქუჩის განაპირას,
ვარდებს ჰყიდი...
- ჩემო კარგო,
არაბი ხარ?
- იეზიდი...
როგორც ია
თავდახრილი ბუჩქის ძირას,
მორცხვი ხარ და
როგორ გშვენის კდემა დიდი...
- თქვი, შავთვალავ,
არაბი ხარ?
- იეზიდი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 18.10.2012, 01:08 | Сообщение # 57 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შენ არ იცი და ვერასდროს გაიგებ,
რომ ერთმა გოგონამ ოცნებით გატარა,
აბა ძვირფასო, შენ მე რას გამიგებ
მე ხომ შენს თვალში ბავშვი ვარ პატარა.
მე ხომ შენს თვალში ბავშვი ვარ უმწეო,
რომელსაც ცრემლები გრძნობები ჰგონია,
რომელმაც არ იცის რა არის დარდი
და ჩემი ცრემლები ბავშური გგონია.
მაგრამ მე კი სულ თავზე გევლები,
ვითარც მოზრდილ ხეს ნიავი დილის,
მაგრამ შენ რათ გინდა ცრემლები ბავშვის
ბავშვი ხომ უბრალო რამეზე ტირის.
შენ არ იცი და ვერასდროს გაიგებ,
რომ ერთმა გოგონამ ოცნებით გატარა,
აბა ძვირფასო შენ მე რას გემიგებ,
მე ხომ შენს თვალში ბავშვი ვარ პატარა...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 01.11.2012, 16:02 | Сообщение # 58 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| უზენაესო,
შენია ნება,
მაგრამ რაისთვის
ესე კირთება?
რამ მოგაფიქრა
წისქვილის ქვების
ვარდის ტოტებზე
ჩამოკიდება?
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 15.12.2012, 19:22 | Сообщение # 59 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ლურჯ მწვერვალებს
ქარი რძისფერ ნისლში ხვევდა...
და, როდესაც ბარში ვარდნი ყვაოდნენ,
თოვლი იდო ჯავახეთის მთათა ზედა
და ტყეებში ქარიშხლები ბღაოდნენ...
მოჰკიოდა, ქარი ღრუბლებს მოჰკიოდა
და ფარავანს ტბასა ზედა ძრწოდა ქარი...
მოდიოდა, ნინო მთებით მოდიოდა
და მოჰქონდა სანატრელი ვაზის ჯვარი...
თოვლის მთებით ჰკვირდებოდა უცხო მგზავრი, -
ვის უნახავს ვარდობისას თოვლი მთებზე?
მწყემსსა ჰკითხა: რომელია ქართლის გზაი?
მწყემსმა უთხრა: საქართველო არის ესე...
მიეძინა... ერთ წალკოტში მიეძინა
და ფშატებმა მზისგან მოუჩრდილეო; ო,
ეს ვინ არი, გამოცხადდა მგზავრის წინა?
„ნუ გეშინინ!“- ეუბნება იესო...
გაეღვიძა... წუთით იგრძნო მშობლის სევდა,
მაგრამ რწმენა ავალებდა რაოდენს?
თოვლი იდო ჯავახეთის მთათა ზედა
და ტყეებში ქარიშხლები ბღაოდნენ...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 21.02.2014, 02:40 | Сообщение # 60 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ქართველი ქალი
მწუხარე და სევდიანი
სერზედ იდგა ერთი ქალი,
ფერმიხდილსა მღელვარებით
შორს ეჭირა გზისკენ თვალი.
მას უნდოდა, რომ შეეტყო
მისი ქვეყნის ბედისწერა;
შიკრიკს მოჰკრა შორით თვალი
და დაუწყო გულმა ძგერა.
მიაძახა ახლოს მოსულს:
“ნუ დაჰფარავ ნურაფერსო,
თორემ ბოლოს გაზღვევინებ,
გეფიცები ზეციერსო!”
წინ წამოდგა მონამ ბიჯი,
ტირილითა მოახსენა:
“ვაი ჩემს თავს!.. სჯობს დამებას
ცოდვილი და მწარე ენა!
“ვხედავ, შენზედ უჩხავლია
შავბედითსა ყორანს შავსო!
რაღა გითხრა მე საბრალომ
შენ, შვილების დამკარგავსო!”
ქალმა უთხრა: “სუ!.. არ გკითხავ!
ჯერ მითხარი შენ ესაო:
თათრებს დარჩა გამარჯვება,
თუ ჩვენს ძლიერს მეფესაო?”
“ეგ რა ბრძანეთ?!. ქართველ ჯარსა
განა სძლევდა თათარიო?
თვით არ მივა, და მოსულ მტერს
რომ დაუხვდეს, მზად არიო!
“ზარი დასცეს სერასკირსა,
არ მოსულა ჯერაც გონსა!
ქართველები ღმერთს მადლობენ,
ადიდებენ სოლომონსა!”
ქართვლის ქალი პირჯვარს იწერს:
“მადლი ზენა ქართველებსო!
აბა ახლა მომიყევი,
რაც გადახდა ჩემს შვილებსო”.
“შენი პირმშო აღარა გყავს:
ალექსანდრე მოგიკლესო,
უმცროსი ძმა მიეშველა,
იმასაც დღე უმოკლესო.
“თათრის ტყვიამ გაუხვრიტათ
ორთავ გულის ფიცარიო;
მოკვდენ, მაგრამ სახელი კი
ნახეს დაუვიწყარიო!..”
დედას ცრემლი უნებურად
წამწამებზედ შეუჩერდა;
ნაცრის ფერი გადაედვა,
გული ხშირად აუძგერდა.
მაგრამ ეს სთქვა: “გამიზრდია
ქართველ ქალსა ქართვლის შვილი!
ეს ნაღველი დედისათვის
მწარე არის და თან ტკბილი!
“მამულისთვის მიშობია
მისი ჭირის სანაცვლოდო;
ქართველ დედებს ვალად გვაძევს,
ამ ჭირს უნდა გავუძლოთო”.
ესა სთქვა და ისევ ჰკითხა:
“საშუალომ რაღა ქნაო?
ამოიგო ძმების სისხლი?
თათრის მძორის დასდგა ძნაო?”
“არა, ჩემო ქალბატონო,
ვერ გავბედავ ტყუილსაო;
ეგ სახელი არ უნახავს
ქალაჩუნა თქვენს შვილსაო!
“უფროსი და უმცროსი ძმა
მტრის რაზმში რომ გაჰკიოდა,
საშუალო ტყეში იწვა:
გულ-მუცელი ასტკიოდა”.
ეს რომ ესმა, ქართვლის ქალი
უცნაურად დაიღრიჯა,
ამოჰყარა ძუძუები,
მოთქმით თავი მოიგლიჯა:
“ვაი ლეჩაქს, შერცხვენილსა,
ვაჰ ძუძუებს გაკიცხულსო,
ვაი დედას, თითქმის პირშავს,
რა მახვილი მეცა გულსო!
“არა ვსტირი იმ ორ შვილსა,
ომში მოკლულს გმირულადო,
ვიგლოვ ცოცხლად დარჩენილსა
უსახელოდ… ვირულადო!”
|
| |
|
|
