|
ოთარ რურუა
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 19.01.2017, 13:14 | Сообщение # 101 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ასეა მუდამ... და ნოემბერს წვიმებს ასევენ,
ყოველი ღამე წინა ღამის ანალოგია.
ჩავარდნილი ხარ ქვეყანაში, სადაც ასევე,
სამშობლო შენი ჩავარდნილი არის ლოგინად.
ქედის მოდრეკა მე არ ძალმიძს ძვირფასო შენებრ,
იცი, ჩაქოლვა ჩამისაფრდა სადღაც ახლოში,
რა ვქნა, ხალხისთვის თბილი ბინა ვერ ავაშენე,
რიყედან ქვესკნელს მიმათრევენ სინდისგათოშილს.
ვიკრეფ ძალას და უნებურად ჩემს თავს დავნებდი,
სული მოვიმკე, თუმცა სარჩოს მიჭირს მიხედვა,
მუხლებნატკენმა დავიწყევლე ღმერთო თავბედი,
და ღვთისმშობელი სამი ცრემლით ტკივილს მიხვევდა.
ასეა მუდამ... და ნოემბრის დღეებს მასევენ,
ღამე დღეა და დღე ღამეა, მიჭირს გაგება.
ბევრი ვიარე ქვეყანაზე, სულშიც ასევე,
რაღა სულია- სული თუკი გზა არ ა(გ)ებნა.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 19.01.2017, 13:16 | Сообщение # 102 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| დღეა ჩვეულებრივი... სული ვერ დავამშიე,
უჩვეულო არაა, მიჭირს ქების მოხდენა,
ისტორიას აჩუქებს ეს საღამო ნაშიერს,
მერე თვალის ახელით ზღვის გაყოფა მოხდება.
მიჭირს სინამდვილიდან სასურველის გატანა,
ჩრდილის საბან დახურულ ყოფნას ისე ვასრულებ,
ვერ ვპოულობ სიზმრებში მეტაფორის ნატამალს,
როცა მოგონებებით ამოივსო სასულე.
არარსებულ გრაგნილზე მომავალი მოვხაზე,
აწი , ჩაძიება და ამოხსნაა აფსურდი.
არ მეტყობა უფალო ნუთუ მიხრვრა-მოხვრაზე,
როდის დავიწყები და ბოლოს როდის დავსრულდი?!
თუმც რატომღა ვკითხულობ - ბედს არასდროს ვუჩივი,
ძაღლი აღარ უყეფს და გულზეც არ ეხატება,
ახლა ბოროტებაა მეტნაკლებად გულჩვილი,
ხოლო სინანულია მობუზული ხატებთან.
მორჩა, ეს დღეც ჩაბარდა ისტორიას უმწეოდ,
ქუჩა-ქუჩა მეძება , ვერ მიპოვნა ღირსებამ,
შენ მუდამ მიმეორებ : ნაყოფს აკვანს ვურწევ-ო,
განუკითხავ ღამეებს ძეგლი არ ეღირსებათ...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 19.01.2017, 14:39 | Сообщение # 103 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| დღეა ჩვეულებრივი... სული ვერ დავამშიე,
უჩვეულო არაა, მიჭირს ქების მოხდენა,
ისტორიას აჩუქებს ეს საღამო ნაშიერს,
მერე თვალის ახელით ზღვის გაყოფა მოხდება.
მიჭირს სინამდვილიდან სასურველის გატანა,
ჩრდილის საბან დახურულ ყოფნას ისე ვასრულებ,
ვერ ვპოულობ სიზმრებში მეტაფორის ნატამალს,
როცა მოგონებებით ამოივსო სასულე.
არარსებულ გრაგნილზე მომავალი მოვხაზე,
აწი , ჩაძიება და ამოხსნაა აფსურდი.
არ მეტყობა უფალო ნუთუ მიხრვრა-მოხვრაზე,
როდის დავიწყები და ბოლოს როდის დავსრულდი?!
თუმც რატომღა ვკითხულობ - ბედს არასდროს ვუჩივი,
ძაღლი აღარ უყეფს და გულზეც არ ეხატება,
ახლა ბოროტებაა მეტნაკლებად გულჩვილი,
ხოლო სინანულია მობუზული ხატებთან.
მორჩა, ეს დღეც ჩაბარდა ისტორიას უმწეოდ,
ქუჩა-ქუჩა მეძება , ვერ მიპოვნა ღირსებამ,
შენ მუდამ მიმეორებ : ნაყოფს აკვანს ვურწევ-ო,
განუკითხავ ღამეებს ძეგლი არ ეღირსებათ...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 19.01.2017, 14:46 | Сообщение # 104 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| გულჩათხრობილი საღამოა, როგორც განწყობა,
გიმარცვლავ ღმერთს და გადამყავხარ სიკეთის მიღმა,
აღსარებაში ვიღაც თავის ცოდვებს აწყობდა,
აღსარებულმა სინამდვილემ არ გამიღიმა.
სულ გეხვეწები, რომ მუდარა ხსნა არ გეგონოს,
დღესაც გვითვლიან გასულ დღეებს, როგორც გასასვლელს,
მთელი სამყარო გიკარნახებს ჩემზე ნეკროლოგს,
შენ კი ვერ დაწერ ოცნებობა, რომ შეგასწავლე.
უცოდველობამ ჩვენს ბინაში დახრა აკვნები,
ბავშვებს - ბავშვობა შიშველ ტანზეც კი არ ერგებათ.
კეთილდღეობას ამაღამ თუ შემოაკვდები,
მეც დავნებდები... გამაყოლოს შენს გზას ეგება.
აღსარებაში ვიღაც თავის ცოდვებს აწყობდა,
ბედი სუსტი გაქვს. სულის ზრდაში აღარ ერევი.
გულჩათხრობილი საღამოა, როგორც განწყობა,
გიმარცვლავ ღმერთს და ვერ ვიპოვნე ზუსტი ბგერები.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 19.01.2017, 15:12 | Сообщение # 105 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ახლა, როცა სიყვარულს პულსი არ ესინჯება,
ახლა, როცა გრძნობები გიცვივდება ბაგეში,
ვდგავარ გულის მიწაზე მოპოეტო ბიჭებთან,
მხოლოდ გულის სამანთან ვგავარ ლექსზე დაგეშილს.
ვდგავარ გაუღიმარი. არც მთლად უამბიციო,
ვდგავარ ასე უნიჭოდ, ველი არვის, არაფერს.
ხელოვნების საზღვრები ხალხისკენ რომ მიწიო,
ხალხი ხალხი არის და ერთხელ მაინც გააფრენს.
რა დროს პოეზიაა - ახლა დროა ისეთი,
ხედავ? ბავშვებს მოსაქცევს სულიერად ტუქსავენ,
გენით შოთას გალობას ცალი ყურით ისმენდი,
ღვთაებრივად მივტირით - ხოტბას ვასხამთ რუსთაველს.
ჰო, მე ვარ მოციქული ამდენ მეფე-ბატონში,
ხოხვით ამოვიტანე ცაში რაც რამ მებარა,
ბოლოს ყველა დავრჩებით სიკვდილის წილ მარტონი,
ფსევდო სურვილ-იმედი ისევ უკვდავებაა.
ხომ იგრძენი? ასეა... სულით ხორცი ნეტარებს,
მიწის ქვეშევრდომობა, როგორც საქმე დამდაბლდა.
საწოლის ქვეშ შენახვა არ ღირს დარდის მეტადრე,
სჯობს რომ უღვთოდ მივანდო ღვთისნიერს და თავმდაბალს.
მალე, როცა სრულყოფას პულსი გაესინჯება,
მალე, როცა გრძნობები ჩამოცვივა ბაგიდან,
პეშვით სირცხვილს მიართმევ მოპოეტო ბიჭებს და
თუგინდ არ დამიჯერო , ცამდე მხრებით აგიტან.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 20.01.2017, 06:44 | Сообщение # 106 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| დეკემბრის მზემ სულში შემოაღწია,
ლექსებს ვწერ და მოყვრებს ვეალერსები.
დედამ ჩემი აკვანი თუ არწია,
ისე ვწამდი - ვერ გადმოვცემ ლექსებით.
დეკემბრის მზემ სულში შემოაღწია,
თქვენ კი გულში სიხარულად მევსებით.
ქართვლის დედამ აკვანი თუ არწია,
ვწამდით... ღმერთმა დაულოცა ფესვები.
ოთარ რურუა
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 20.01.2017, 06:55 | Сообщение # 107 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ნათლისღებაა... ნათლისღებაა,
ღმერთო, სიხარულს ვერ ჰფარავს გული,
შენ ერთს გადიდებს მთელი ქვეყანა,
მარადიული ხარ სიყვარული.
ნათლისღებაა... ნათლისღებაა,
ერს შეეწიოს მადლი ამ დღისა,
ღმერთი ჰფარავდეს ქართველთ ქვეყანას
და სალოცავი ჯვარი ვაზისა.
ოთარ რურუა
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 20.01.2017, 06:57 | Сообщение # 108 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| დღეს კაფეში ვკითხულობდი ლექსებს
გმადლობ ღმერთო მომეც წერის ნიჭი,
პოეზიით რა სიმდიდრეს ეძებ?!
დამცინოდა ვიღაც "მამას ბიჭი".
თუმცა იგრძნო, შურითა და ჯიბრით,
ვერ დაცხრება მგოსნეული ჩანგი,
მასაც მიხვდა, ცარიელი ჯიბით
მასზე დიდი და მდიდარი ვჩანდი.
სიხარულმა დამიცრემლა თვალი,
მხრებთან მედგა ანგელოსთა გუნდი.
ის თუ ამღამ, სულ გაძარცვეს მთვრალი,
მე ერთ ლექსსაც ვერ მომპარავს ქურდი.
ხიდზე შევდექ, ავიხედე მაღლა,
მთვარის სახე დამეამა გულზე,
პოეზიით შეიძლება დაღლა,
პოეზიას ვერ იყიდი ფულზე.
რაა ფული?! ზიზღმა გამკრა თავში
თუ არ, სულის უკურნელი კეთრი,
და ხიდიდან გადავყარე მტკვარში
შერჩენილი ოცდაათი თეთრი.
ლევან ალავერდაშვილი
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 20.01.2017, 07:11 | Сообщение # 109 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მე აქ ვერ დავდებ ზღვარს,
მე აქ ვერ ვიტყვი ლექსს,
ყველაფერს ამბობს ზღვა,
თუმცა არაფერს წერს.
ვფიცავ მიწას და მზეს,
ზღვის მაჯისცემა მშურს,
ზღვაო, არ გეტყვი ლექსს,
მხოლოდ დაგიგდებ ყურს.
მერე მოგანდობ თავს,
მერე მოგანდობ სულს,
თუ არ დამიმსხვრევ ნავს,
თუ არ გამწირავ სულ...
/ნოდარ დუმბაძე/
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 20.01.2017, 07:24 | Сообщение # 110 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| გამოვექეცი ქარების რისხვას,
ჩამომტვრეული ფრთებივით გზიდე.
ვისიც მჯეროდა, აქამდე ის ხარ...
და იმედი მაქვს იქნები კიდევ...
ხშირად ტკივილსაც დამალვა უნდა,
როგორც საკუთარ სიხარულს მალავ.
მთელი ცხოვრება მცირედი მსურდა,
მე შენი სუნთქვით მეძლება ძალა...
ხშირად დაგეგმილ საუბარს ჩავშლით
შემთხვევით ნათქვამს მეტი აქვს ფასი...
გეხუტები და მივფრინავთ ცაში,
მოხუცი ნოეს მტრედების მსგავსი...
ვერ მომერია ქარების რისხვა,
ვნების კვირაში ჯვარივით გზიდე...
მე ვინც ვირწმუნე აქამდე ის ხარ,
და იმედი მაქვს იქნები კიდევ...
/პეტრე კოლხი/
|
| |
|
|
