|
გიორგი ზანგური
|
|
| verikolataria | Дата: სამ, 06.03.2012, 21:16 | Сообщение # 1 |
 Admin
Группа: Администраторы
Сообщений: 378
Награды: 3 +
Репутация: 13001 ±
Статус: Offline
| ფიქრს მინდა გავექცე არაფრის დიდებით
და ყველა მოვლენა მეჩვენოს სულერთი
ხმაური მიყვარდეს? არაფრისდიდებით
სიჩუმემ დამღალოს? ხომ არ გასულელდი?!
მე დამღლის მუდმივი გრძნობების გამოცდა,
განწყობა - ფერი რომ არასდროს ეცვლება,
ტანჯვა, თუ შემთხვევით, რაიმე წამომცდა
და დილა, რომლისაც რატომღაც შემრცხვება.
მე დამღლის ვიღაცა მუდმივი ხალისით,
სიცილით, რომელსაც ფინალი არ უჩანს,
ყვავილთა ქორწილის აკრძალვა მაისით,
ამ ლექსში რითმისთვის ნათქვამი ალუჩა
მე დამღლის სამოსის მოდური შერჩევა,
სარკე-არსებობის პირადი პასპორტი,
ჩემს მარტოობაში ვიღაცის შემჩნევა
და ის, რომ გავხდი და წელშიაც გავსწორდი,
მე დამღლის თამაში ,პატარა სცენაზე,
ბავშვურად მე თვითონ ცარცით, რომ მოვხაზე,
სათქმელი ტკივილით მომდგარი ენაზე,
ტუჩებით გათხვრილი ამბორი ლოყაზე.
მე შემშლის : ბოდლერი, ლორკა და ედგარ პო,
ბახზე და მოცარტზე ლექსების კონცერტი,
მთვარეს გვირგვინივით ატმების ეგდა რტო
და ახლა სიგარეტს-ქალის თითს მოვწევდი.
|
| |
|
|
| verikolataria | Дата: სამ, 06.03.2012, 21:16 | Сообщение # 2 |
|
Admin
Группа: Администраторы
Сообщений: 378
Награды: 3 +
Репутация: 13001 ±
Статус: Offline
|
***
sos დეპეშა
მედგარ ტომს,
ჯეიმს ჯოისს,
ედგარ პოს,
უილიამ ფოლკნერს,
დანიელ დეფოს,
ვამცნობ რომ,
მოკლეს სტრიქონი , ძმებო.
ბეთჰოვენს,მოცარტს,
ბახსა და ვივიალდს,
ვამცნობ, რომ
ბგერებს მუსიკა სტკივათ.
სალვადორ დალის
ვან გოგს და მონეს,
ვამცნობ,რომ ფერმა
დაკარგა ღონე.
უშველეთ მსოფლიოს
უმაღლეს პოეტებს:
პუშკინს და ბაირონს,
ბოდლერს და გოეთეს!
გიორგი ზანგური
|
| |
|
|
| verikolataria | Дата: სამ, 06.03.2012, 21:16 | Сообщение # 3 |
|
Admin
Группа: Администраторы
Сообщений: 378
Награды: 3 +
Репутация: 13001 ±
Статус: Offline
| გოდების კედელი
წვიმა აგვიანებს...
დგახარ ფანჯარასთან,
ისევ უძილო და ღამენათენები,
უკვე ოცდაექვსი წელი გადაფასდა,
სადღაც ულამაზოდ ჩანან ანტენები.
ბედი გამოსარჩევს თვითონ გამოარჩევს...
მიდი,
გაუჩხირე ფილტვებს სიგარეტი.
წერე,
ძარღვებიდან სისხლი ამოქაჩე.
მთელი თავის ყალბი სიგრძე-სიგანეთი
აგებს დედამიწა კედლებს გოდებიდან,
არ ღირს ეს ცხოვრება ყოფნად პურიტანულ,
ზურგზე აიკიდე შენი ცოდვები და
ერთიც არ გამოგრჩეს უფალს მიუტანე.
მიდი,
გაიშიშვლე სულის ნაწილები,
ძვლებზე ჭუჭყიანი ხორცი აიკეცე,
ახლა პატრონობენ მიწას ნაძირლები,
ვერ აგიტანენ და
ცაში გაიქეცი.
წერენ სირეგვნეებს ახლა არნახულებს,
გმეტობს პოეზიის ვიღაც ანთოლოგი,
შენ კი ძველებურად ნერვებს ამარხულებ,
სულით შეშლილი და სისხლით პათოლოგი.
ყველა თანაგრძნობა არის სისულელე,
როცა ტკივილისგან ცაა ნაცრისფერი.
გარეთ არ გამოვლენ სახლში მისულები...
მიდი,
ნუგეშია ახლა არაფერი.
მიდი,
წინააღმდეგ ყველა დინებისგან,
უნდა მოდიოდე,
წასვლის დრო თუ არის,
მიდი,
გაამტვრიე მკერდით მინები და
წითლად გადაღებე დაბლა ტროტუარი.
მიდი,
წერე შენი ყველა სიგიჟიდან,
თუ არ გაუსწარი დროს - არ გაღიარებს.
მიწა მიატოვე,
ცამ თუ მიგიზიდა...
წვიმა?...
წვიმა ისევ მაგრად აგვიანებს.
გიორგი ზანგური
|
| |
|
|
| verikolataria | Дата: ხუთ, 08.03.2012, 17:21 | Сообщение # 4 |
|
Admin
Группа: Администраторы
Сообщений: 378
Награды: 3 +
Репутация: 13001 ±
Статус: Offline
| ***
ლამაზო ფეხები მიადგი ერთმანეთს,
კაბის ქვეშ გიყურებს მთელი დედამიწა,
გვირილა გაკოცებს კანჭებზე, ღმერთმანი,
შეგრცხვება, იცოდე და მე ვერ დაგიცავ.
გულთან შეიბნიე ჩახსნილი ღილები,
ვერ ხედავ, მთელი ცა მკერდში რომ ჩაგცქერის?
მზის სხივებს წაგატანს, თუ გაგეღიმება,
და გვიან მიხვდები, ძვირფასო რაც გელის.
თმას ასე თამამად ნურასდროს გაიშლი,
ნიავი აგირევს, ფიქრს აგიცანცარებს,
რა ვნებიანია თან ქარი მაისში?!
არ იცი, მაგრამ მე ხომ ვიცი, რაც არის.
ეგ ყელი მაღალი როგორმე დაფარე,
იწვიმებს, იცოდე და მაინც მოგიწევს,
თუ არ დამიჯერებ, წვეთს შემოგაპარებს,
მუცლამდე ჩაგიღვრის და გვერდში მოგიწვენს.
ვერავინ დაიცავს შენს უმანკოებას,
ცოტა მოერიდე ხალხსა და სამყაროს,
თორემ ჭორაობა დაიწყეს რტოებმა,
"რა უბიწოებით გარყვნილი რამ ხარო!"
|
| |
|
|
| nukria | Дата: კვ, 22.04.2012, 00:03 | Сообщение # 5 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| უშნოდ ლამაზია ეს ქალი,
უშნოდ ლამაზია ეს ქალი,
ადამიანისფერ თვალებით,
სახე აქვს თითქოს ნაფრესკალი
სახე აქვს დაღლილი ფერებით.
მზეზე სახრჩობელა კიდია,
სხივებმა ატმები დახოცეს,
ეს ქალი სამყაროს კიდეა,
ჰორიზონტზე რომ აკოცეს.
სული აქვს აპრილზე მუზადი,
მის მკერდზე სტრიქონი მეწერა,
ტანი აქვს თლილი და უზადო,
ლოგინზე დაღვრილი ფერწერად.
ოთახი საღამოს ემდურის ,
გაყინულ ცოლივით მთავრეა,
არ იყო ის ქალი ერთგული
და ახლა ვნებების ქარია.
სევდისგან ეცვლება ნაკვთები
ამ ღმერთის საცოლე პითიას,
ვუყურებ და მიკვირს , არ ვკვდები,
ეს ქალი ცოცხალი მითია.
იები ამ ქალის სულს ზრდიან,
მგონია,ეს ქალი თამარს შობს,
ეპოქა ქალივით სუსტია
და კაცის ნერვებზე თამაშობს.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 24.04.2012, 01:16 | Сообщение # 6 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ***
თვალებს არასდროს იღებავ,
აღარც იგრძელებ წამწამს,
კარებს დაღლილი მიღებ
და ჩვენი ცოლქმრობაც არ გწამს.
შენი კაბები დაგრძელდა,
ბიჟუტერია გაცვდა,
და ლოგინივით გაცივდა
ნაზი ღიმილი ღაწვთან.
ბარათებს აღარ მიწერ
და სიცელქე სადღაც გაქრა.
"დღეს ბავშვთან ყოფნა მიწევდა,
არ დაიძინა, რა ვქნა?!"
სახსოვარ ნივთებს დაუწყე
საფუძვლიანი "უბორკა",
რაც ბედნიერი დღეების
გადავიწყებას უფრო ჰგავს.
ჩვენი პაემნის ადგილად
სამზარეულო დარჩა.
აღარ მნებდები ადვილად,
გამოსავალიც არ ჩანს.
ყვავილებს აღარ მაბარებ
სამსახურიდან მოსულს,
მუცელსაც აღარ მაკარებ
ვალდებულობით ორსულს.
გაზეთის კითხვას მაძალებ,
ვნებაც წააგავს მიტკალს,
სულ მეუბნები: "მაცალე,
გაზზე სადილი მიდგას!"
ლოგინში გაჩნდა საზღვარი
-ნეიტრალური ხაზი.
ხარ ჩემი ბედინაცვალი,
გაშიშვლებული ბრაზი.
ღამის პერანგით იძინებ,
წიგნებითა და ქსოვით,
ურთიერთობის სიცივე
-ურეაქციო ცოლი
|
| |
|
|
| nukria | Дата: კვ, 29.04.2012, 21:14 | Сообщение # 7 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ქურდი
"ლოგინს შეეპარა გლეხის გოგო
ისე თამამი და კალმახური
ტანზე არ მაკმარა საბანი და
თავის სიმხურვალეც დამახურა.
ჯერ ჩამოიშალა ნაწნავები,
როგორც ქალწულობის მიტოვება,
ჩემზე გაიზმორა დალოცვილი
ისე ვნებიანად იტორება?!
სუნიც ისე ჰქონდა ალესილი-
ველურ ყვავილების სატევარი
ჩემდა უნებურად გავიფიქრე
"ღამე გამიხდება სათევარი".
ისე დამათენა ამბორები,
ისე გადიპარა აივნიდან,
მისი უტაქტობის მონატრება
ვიცი არასოდეს გაივლიდა
დამმშვიდობებოდა მაინც! "
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 25.05.2012, 15:30 | Сообщение # 8 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მანძილი
ყველაზე სულის ნაწილებს,
ყველაზე ღრმას და მიუღწევს,
ერთი სული აქვს გასცილდეს
ტანს და ვარსკვლავებს მიუწვეს.
ყველაზე ცოდვის ატანას,
ყველაზე უხმოდ ტარებას,
მე დავამარცხებ სატანას _
ძილში კოშმარულ ზმანებას.
ყველაზე უთქმელ ტრფობას და
ყველაზე ფარულ ამბორებს,
შევხვდები ტყემლის თოვასთან
ჩემი ლექსების გამგონეს.
ყველაზე თეთრი ფანტელის
ყველაზე ცივი შეხებით
წელში გამტყდარი სანთელის
ცოდვილ ვედრებას შევხვდები.
ყველაზე სევდის გაძლება,
ყველაზე ტანჯვის ლახვარი,
ცისფერ ვენებში დაძვრება
სისხლი, უგულოდ ნახმარი.
ყველაზე დედის ლოცვებმა,
ყველაზე იავნანინა,
დღეს მიმატოვა ოცნებამ
ყველაზე ჩემიანიდან.
ყველაზე ტრაგიკომედის
ყველაზე ამტან ჰისტრიონს
სჭირდება ძალა კომეტის,
რომ თქვენს სურვილებს მისდიოს.
ყველაზე დიდი ბიძგიდან,
ყველაზე გულის ნაწილი
მჭირდება დედამიწიდან
ცას გასაფრენი მანძილი.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 25.05.2012, 15:33 | Сообщение # 9 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| სიკვდილთან ეჭვიანობა
შენ ზეცის თავს ზევით _
მზის გულში თავსდები
და ვარსკვლავავსებულ
ორბიტას გარს უვლი.
მე შენი განცდებით
წამს დავემსგავსები,
ჩემში არარსებულ,
მოგონილ წარსულით.
შენ ღრუბლისეულებს
შეხვდები სანისლეს,
სულებს და სხეულებს
სითეთრეს აუშლი.
მე დამასნეულებს,
რომ ჩემსას არ ისმენ,
რომ თვალებს ნაწვიმარ
დღესავთი დაუშრი.
შენ მიემგზავრები
ნიავთა ლაშქარით
მოკვდავთა ნატვრების
ვარდისფერ საუფლოს.
მე ისევ ჯიბეში
მაქვს შენი თავშალი
და როცა დავთვრები,
სულ მასთან ვსაუბრობ.
შენ ალისვნებიან
მაგმური აღგზნებით
ნახევარმთვარესთან
ჟინს იკლავ, ისვენებ.
დღეს აივსებიან
მოთმენის ვაზნები
და შენს სამარესთან
მიშველე!
მიშველე!!
მიშველე!!!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: კვ, 27.05.2012, 02:39 | Сообщение # 10 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ქურდი
"ლოგინს შეეპარა გლეხის გოგო
ისე თამამი და კალმახური
ტანზე არ მაკმარა საბანი და
თავის სიმხურვალეც დამახურა.
ჯერ ჩამოიშალა ნაწნავები,
როგორც ქალწულობის მიტოვება,
ჩემზე გაიზმორა დალოცვილი
ისე ვნებიანად იტორება?!
სუნიც ისე ჰქონდა ალესილი-
ველურ ყვავილების სატევარი
ჩემდა უნებურად გავიფიქრე
"ღამე გამიხდება სათევარი".
ისე დამათენა ამბორები,
ისე გადიპარა აივნიდან,
მისი უტაქტობის მონატრება
ვიცი არასოდეს გაივლიდა
დამმშვიდობებოდა მაინც! "
|
| |
|
|
