|
სოსო ნადირაძე
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 30.07.2014, 20:32 | Сообщение # 781 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მახსენდება კორბოული,
ჩამომჯდარი ჩეროსთან,
აივნიდან თავმომწონე
იმერეთი მღეროდა... ქალბატონი ლეონინეს
დედის თბილი ხელებით
მეფერება და მეღვრება
იმერეთის ფერები... იმერეთი თიხის ზღვაში
ასჯერ ამოევლება
და მწვანეში ამოყვინთავს
თონეებად, ქვევრებად... სტუმრის ხილვით გაიხარებს,
წელში გაიმართება,
სუფრის თავში ჩამოდნება
ჭინჭილებად, ყანწებად... ხაჭაპურში ჩაგიძვრება,
მჭადის გულად გექცევა,
სტუმრის ჯიბრზე აენთება
სიმღერებად, ლექსებად... და თუ ძილი მოგერია,
ნაბახუსებს, ნავახშმევს,
ლაჟვარდებში აგიტაცებს
და ბავშვივით დაგარწევს...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 31.07.2014, 20:43 | Сообщение # 782 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ირგვლივ ცახცახებს
ლიქნი და ჭორი,
გამოგონილი
გახდა ნამდვილი
და ისე ვცხოვრობ
საფლავებს შორის,
როგორც ხაფანგებს
შორის ნადირი...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: კვ, 03.08.2014, 13:43 | Сообщение # 783 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ... ოცნებები სცვივა პეშვით,
მითვალთვალებს გიშერი,
ერთი ნახეთ წვიმა ტყეში,
როგორ სახლებს იშენებს... ფოთლები კი ქსოვენ ნოხებს,
მერე, თანაც როგორებს,
მოეფერეთ წვიმის ქოხებს
– პაწაწინა სოკოებს...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: კვ, 03.08.2014, 14:27 | Сообщение # 784 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ტანზე ირგებ
წვიმის ფარდას,
გზები ჰგვანან
ცხენის ნალებს,
სამშობლოში
დადიხარ და
ფოთლებივით
ითვლი ქარებს..
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 05.08.2014, 15:31 | Сообщение # 785 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ყველა სარკმელი ფიქრმა გამოხრა,
პატიმარს წვიმა ჩექმას უსაღებს,
პოეტის გული - ცივი კატორღა,
ლექსი - კარცერში მყოფი ტუსაღი... რა უფლება მაქვს არ ვაპატიო,
გისოსებში ზის სიტყვა აკვნიდან
და ლექსებს ბებერ პოლიტ-პატიმრებს
ვათავისუფლებ გულის საკნიდან... კარებთან ხვდება ტუსაღს მარტოხე
სიმართლისაკენ ტოტებაყრილი
და ლექსსაც, როგორც ყველა კატორღელს
დილეგში რჩება ფიქრის ნაწილი... ყველა სარკმელი ფიქრმა გამოხრა,
პატიმარს წვიმა ჩექმას უსაღებს,
პოეტის გული - ცივი კატორღა,
ლექსი - კარცერში მყოფი ტუსაღი...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: შაბ, 09.08.2014, 16:23 | Сообщение # 786 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ქარი ლაპარაკს
ასწავლის ტოტებს,
დრო თვალებს უხვევს
სასწორს - თემიდას...
მზის გულზე გაწვა
ზაფხული - ცოტნე
და თაფლის სურნელს
აკმევს სკებიდან...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: კვ, 10.08.2014, 19:11 | Сообщение # 787 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| დედა სახლშია ის ღამე უნდა თეთრად მეთია,
იქ ვარსკვლავები იყვნენ მცველები,
ცივ სამარეში ვერ ჩაეტია
და სახლში დარჩა დედას ხელები... ღამეს ვჭვრეტ მთვარის თასით გალეშილს
და ემატება ტკივილს ტკივილი,
ვერ ჩაეტია ცივ სამარეში
და სახლში დარჩა დედას ღიმილი... მხრებით ტკივილი მიმაქვს ქარიქარ,
ცივ სასახლეში გამოხვეული,
ვერ გაეტია ჩახსნილ კარიდან
და სახლში დარჩა დედას სხეული... ბორცვი მარტოა ახლა სრულიად,
და მეც მშვიდი ვარ ახლა სრულებით
და რადგან სახლი დედის სულია
მათბობს საკმევლის ნელი სურნელით... დედაბრის ჩრდილი ქარი არღვევდა ქოხს ქარის ნაშენს,
მიწას მიჰქონდა თავისი წილი
და გვაშინებდნენ დედები ბავშვებს,
დედაბრითა და დედაბრის ჩრდილით... გადმოეფინა კედლების ჩივილს
სიბერე - ჩრჩილის შეჭმული ნოხი
და ჩანდა, როგორც ჭიანი კბილი,
კენტი ფანჯარა დედაბრის ქოხის... და რადგან შიში გვთრგუნავს და გვაბნევს
ბავშვებს კი ხშირად მოაქვთ ზიანი,
ქვით ამოვუღეთ გაბზარულ სარკმელს,
ის ერთადერთი კბილი ჭიანი... ქარი არღვევდა ქოხს ქარის ნაშენს,
მიწას მიჰქონდა თავისი წილი
და გვაშინებდნენ დედები ბავშვებს,
დედაბრითა და დედაბრის ჩრდილით... უცნაური სვლები მზე დილიდან ისევ სათევზაოდ წავა,
ღრუბელი აქვს ბადედ ხელში აკეცილი,
ახლა მეტეხის კლდეც ქიმზე შემდგარ ქალაქს
მტკვარში გადაკიდებს ძველი ანკესივით... ჩქერში ჭანრის ჭერით ერთად დავიღლებით,
მეც მაქვს ჩემი ხერხი, უცნაური სვლები,
ეს სახლები ახლა თავის აივნებით,
ანკესს გამოვაბი როგორც ტივტივები... ამ ქალაქში ლექსთან ერთად დავიბადე
და მადლობის ნიშნად ცისკენ ვიწვდი ხელებს,
მტკვრის ჩქერებში გაშლის მზეც სულ მალე ბადეს
და თბილისთან ერთად ფეხებს დაისველებს... მზე დილიდან ისევ სათევზაოდ წავა,
ღრუბელი აქვს ბადედ ხელში აკეცილი,
ახლა მეტეხის კლდეც ქიმზე შემდგარ ქალაქს
მტკვარში გადაკიდებს ძველი ანკესივით... უცნაური სვლები მზე დილიდან ისევ სათევზაოდ წავა,
ღრუბელი აქვს ბადედ ხელში აკეცილი,
ახლა მეტეხის კლდეც ქიმზე შემდგარ ქალაქს
მტკვარში გადაკიდებს ძველი ანკესივით... ჩქერში ჭანრის ჭერით ერთად დავიღლებით,
მეც მაქვს ჩემი ხერხი, უცნაური სვლები,
ეს სახლები ახლა თავის აივნებით,
ანკესს გამოვაბი როგორც ტივტივები... ამ ქალაქში ლექსთან ერთად დავიბადე
და მადლობის ნიშნად ცისკენ ვიწვდი ხელებს,
მტკვრის ჩქერებში გაშლის მზეც სულ მალე ბადეს
და თბილისთან ერთად ფეხებს დაისველებს... მზე დილიდან ისევ სათევზაოდ წავა,
ღრუბელი აქვს ბადედ ხელში აკეცილი,
ახლა მეტეხის კლდეც ქიმზე შემდგარ ქალაქს
მტკვარში გადაკიდებს ძველი ანკესივით...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 15.08.2014, 18:56 | Сообщение # 788 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| რიცხვებს გაჰყურებ
უკვე იქსიდან,
კარავსაც კეცავ,
-მაგრამ რა გინდა -
პატარა ლექსი,
როგორც ლიფსიტა,
მაინც გასხლტება
ხოლმე ბადიდან... მაგიდაზე დევს
სიტყვა - თეზისი,
ბალახებში კი
ეძებ "სამყურებს"
და სამი ლექსი
სამი თევზივით
სამასიათას
მშიერს აპურებს... 8.15.2014
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ხუთ, 21.08.2014, 01:04 | Сообщение # 789 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ფერიცვალება ფერს იცვლის სახლი,
ფერს იცვლის ღელე,
ფერი იცვალა
ჩემმა ბავშვობამ,
ფერი იცვალა
წყალმა და ღვინოდ
ჩამოარიგეს
სუფრის გარშემო... ფერს იცვლის დრო
და ყოველი წამი,
ადევნებული
შენს ხმას უფალო,
ნაბიჯების ხმა
გამოსცემს---ამინ!
და ანგელოსთა ქორო
უგალობს...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 22.08.2014, 02:20 | Сообщение # 790 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| მთა ცეცხლიდან იშვა შენი ღირსება
და მხრებზე გაწევს ქარის სიმძიმე,
დილით ყვავილი გეალერსება,
ღამით ვარსკვლავი შემოგციმციმებს... წელზე დუმილის ჯაჭვს შემოირტყამ
და შენი სევდა ისე დიდია,
გსურს რომ საკუთარ გულში მოიკლა
ის რაც გინახავს, ან განგიცდია... ტანი წვიმებით დაზაფრული გაქვს,
განმარტოებით დგახარ სრულებით,
და დაგროვილი სევდა სულიდან
გეღვრება,როგორც ნაკადულები... სულ რომ გვაგციო ზურგი ამაყად,
ან მოეფარო შორეთს ბინდიანს
იმ დიდ ჭრილობას ვერსად დამარხავ
მაგ მხრებზე ჯვარცმით რომ აგინთია... ტანზე სამოსიც შემოგძარცვია,
მთაო გალავნად წამომართულო,
შენ ჟამმა თითქოს ბერად გაქცია
და მძიმე აღთქმით დღემდე მარხულობ...
|
| |
|
|
