|
ლექსები facebook -დან
|
|
| nukria | Дата: ორ, 28.11.2016, 18:16 | Сообщение # 981 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| შენს ბაღში კალებს დაეწყოთ წოლა,
ჩემი კი მხოლოდ მიმოზებს იტევს,
იმოსავ ვხედავ, უფრო ამ ბოლოს,
სინდისის ძაფით მოქსოვილ სვიტერს.
შენს მთვარეს ღრუბლის მანტია მოსავს,
ჩემსას კი ღრუბლის მანტია ქენჯნის,
ფეხმძიმე ქალის იგუებ პოზას
და თვალს ადევნებ ლექსების მეჯლისს,
რომელიც ჩემი ლექსები არის,
რომელიც მხოლოდ ლექსები არის
და შენს პატარა მუცელთან ერთად,
იზრდება ჩემი მსუბუქი ჯვარი.
ამ ბოლოს ასე მიხდება წერა,
იძინებ ჩემი კუთვნილი ძილით,
გძინავს და ვიცი სიზმარშიც გჯერა,
ჩვენ ვართ ყველაზე მაგარი წყვილი -
ის ძველი ლექსიც ამ ფრაზის არსით,
შენია თუმცა შენამდე მქონდა
და ასე მინდა გაჩუქო მარსიც,
რომ გამოირჩე პოეტის ცოლთა -
შორის და კალებს კვირტების სოლო
ეწყებათ შენ კი ორ სხეულს იტევ,
იმოსავ თანაც, უფრო ამ ბოლოს,
სინდისის ძაფით მოქსოვილ სვიტერს
და არ ივიწყებ მხოლოდ და მხოლოდ,
რომ ისევ ისე გიყვარვარ კიდევ.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 28.11.2016, 18:18 | Сообщение # 982 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| გამოქვეყნებულია: 31 მარტი, 2010 15:58:51
პარიზი. ვერსალი
პარიზი.
ვერსალი.
სიჩუმის ბუნაგი,
მკლავებში თმებია,
"პომადა" კისერში,
დაორთქლილ ვნებაში -
წყურვილი მსუნაგი,
წყურვილში -
დამხრჩვალი ფიქრების გიშერი.
ვშორდებით ერთმანეთს,
ტირიხარ ბავშვივით,
მე თითქოს გულქვა და ამავ დროს ამურით,
იოგებს ვძაბავ და კანკალით -
დამშვიდდი!...
პარიზი.
ვერსალი.
ცრემლების ხმაური.
მდინარე გვიქადის დახრჩობის მისიებს,
კრძალული ჟინი და კახპობა მადამთა
ხიბლავდა ვიღაცა პარიზელ მისიეს...
პარიზი.
ვერსალი.
სამოთხე დამთავრდა.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 28.11.2016, 18:28 | Сообщение # 983 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| სუსტი ფლირტია, სიგარეტს და სრუტავს ფლეიტას,
ფილაქანია, ბათუმი და ცივი ფანტანი,
როცა არ ვუცქერ ითმენს მაგრამ ისე ვერ იტანს,
მისი თვალები გამვლელებს და ჩემს ზურგს ფატრავენ.
თუ ნერვიულობს შიგადაშიგ საათს დაჰყურებს,
ეჭვიანია, ლამაზი და ოდნავ ჭკვიანი,
თანაც ამ ბოლოს სხვის ნაჩუქარ მძივს და საყურეს,
ხშირად ატარებს რომ მის მსგავსად ვიეჭვიანო.
როცა არ ესმის, აუხსნი და მაინც არ ესმის,
აზრი არა აქვს კამათისას ღრმად თუ შეყვები,
ასე ვიჩხუბეთ გუშინაც და თოკზე სარეცხის,
პერანგთან ერთად გამოჰკიდა სუსტი ნერვები.
რაც ვიცნობ უკვე ექვსი თვეა და თვე ექვსივე,
სულ თავს მაყვარებს, მაგიჟებს და მისთვის ვპოეტობ,
ის შემოვიდა ჩემში ერთ დღეს კარგი ლექსივით
და ყველა წერტილს მთელს სხეულში მიედ-მოედო.
დღეს კი თვალები გამვლელებს და ჩემს ზურგს ფატრავენ,
როცა არ ვუცქერ ითმენს მაგრამ მაინც ვერ იტანს,
ფილაქანია, ბათუმი და ცივი ფანტანი,
სუსტი ფლირტია, სიგარეტს და სრუტავს ფლეიტას.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 28.11.2016, 18:28 | Сообщение # 984 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ყანებს შემოვირბენ ყარდაშ,
ვეღარ ვუმკლავდები სურვილს,
ჩემი პოეზიის დახლთან,
წვება ფორთოხლების სუნი...
წლებმა სიმხურვალე მისცა,
მაშინ აფეთქებულ კოცონს,
იცი მემედ ბიძას ციცა,
ახლა ისევ ისე მომწონს...
ნენეს წყევლაა თუ ლოცვა,
ბუხრის გემრიელი ბოლი,
ზვინში დასწავლილი კოცნა,
ჩვენ და ფორთოხლების თოვლი...
-
ფიქრით მივუყვები ქალაქს,
გულში "განდაგანას" ვმღერი,
ნაფაზს დავაყოლე უხვად
ქუჩის უფერული მტვერი...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 28.11.2016, 18:30 | Сообщение # 985 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ღამეთა ჯარი ვადაგასულ სტროფებს მიათრევს,
ამ ბოლოს უფრო ვითავისებთ მგონი ხეტიალს,
დგას დილა როგორც პოეტური სიიშვიათე,
ზეცა კი თითქოს ცარიელი პერგამენტია...
ეპოქამ უკვე ეს ზამთარიც გადააფასა,
მიჰყვება პროცესს დომინანტი დილის წამები,
ჩვენი ფიქრებიც დაღლილან და ფანჯრის რაფაზე
სხდებიან ისე ვით ქაღალდის თვითმფრინავები...
რაღაც არ მოგვწონს, რაღაც არ გვწამს - უფრო ამაღამ,
ხალხი კვლავ ბრბოა… და ნერვებში ვძაბავ იოგებს,
სამამდე ვითვლი, თვალს ვხუჭავ და ვყვირი ხმამაღლა -
ჩვენ საქართველო დაგვიმალეს ჩემო გიორგი!...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 28.11.2016, 18:39 | Сообщение # 986 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| საკამათოა დღევანდელი
ყოფა პალუა,
დისტანციური მართვის პულტით
ბრუნავს დროება,
დღეს მეწისქვილემ შეითავსა
მწერლის ამპლუა
და ხელოვანთა პოზად იქცა
უღმერთოება.
რას იზამ თუკი მომავალიც
აწმყოს მორგია,
თუ ხანი გვიდგას ცივილური
გადამეტების
და მეწისქვილე პოეტების
ანალოგია,
ფანჯრებთან მსხდარი შტატგარეშე
ფოსტის მტრედები.
მაგრამ ხომ გჯერა - მალე „ვაგონს“
შეცვლის „რონოდა“
თითზე ვითვალოთ თაფლის არყით
მთვრალი დღეები,
ჯანდაბა ყველა ტაშის დაკვრა,
ბედი გვქონოდა,
მსხვერპლად კი ვიღაც სხვა გაეღოთ
ნიჭიერების...
საკამათოა და ფაქტია
მაინც პალუა,
ეს სტრიქონებიც ჩვენ-ჩვენს სათქმელს
დიდხანს ელოდნენ,
დეე, ჰქონოდეს პოეტური
პოეტს ამპლუა,
საქართველოდან
სა-სა-ქარ-ქარ-რთველ-ომ-რთველ-ომ-დე!...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 28.11.2016, 18:58 | Сообщение # 987 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ხვალ ან ზეგ ბათუმში თოვაა საოცარი,
ხვალ ან ზეგ ამ თოვლით მამები ავიშენოთ,
სიკვდილს კბილებიდან სიცოცხლე გამოვცარით,
სიცოცხლე რომელიც ლექსებში გაიჟონა.
ხვალ ან ზეგ გავიაროთ ქუჩებში საღამოთი,
ან ზღვასთან შევიყოვნოთ განცდები მომეტებით,
ვიქნებით სულ მარტონი და იცი რა გამოდის?
ზამთარში ზღვასთან მხოლოდ მიდიან პოეტები.
ხვალ ან ზეგ, ხვალ ან ზეგ, ხვალ ან ზეგ სულერთია
რაიმე შეიცვალოს მარტივი გართულებით,
სურათზე ჩვენს მამებს სახეებს უნათებენ,
ნაძვის ხის სასაცილოდ მბჟუტავი ნათურები.
ქარი კი კისრის ტეხით ჩამოდის ხეებიდან,
წვება და დამტვერილი ფეხებთან ილოკება,
ნაფაზი, შუაღამე დამპალი ნერვები და
ფანჯრები იქცევიან სულ მალე იოგებად -
წვიმების, სიკვდილს კი სიცოცხლე გამოვცარით,
სიცოცხლე რომელიც ლექსებში გაიჟონა,
ხვალ ან ზეგ ბათუმში თოვაა საოცარი,
ხვალ ან ზეგ ამ თოვლით მამები ავიშენოთ.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 28.11.2016, 19:03 | Сообщение # 988 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ხვალ ან ზეგ ბათუმში თოვაა საოცარი,
ხვალ ან ზეგ ამ თოვლით მამები ავიშენოთ,
სიკვდილს კბილებიდან სიცოცხლე გამოვცარით,
სიცოცხლე რომელიც ლექსებში გაიჟონა.
ხვალ ან ზეგ გავიაროთ ქუჩებში საღამოთი,
ან ზღვასთან შევიყოვნოთ განცდები მომეტებით,
ვიქნებით სულ მარტონი და იცი რა გამოდის?
ზამთარში ზღვასთან მხოლოდ მიდიან პოეტები.
ხვალ ან ზეგ, ხვალ ან ზეგ, ხვალ ან ზეგ სულერთია
რაიმე შეიცვალოს მარტივი გართულებით,
სურათზე ჩვენს მამებს სახეებს უნათებენ,
ნაძვის ხის სასაცილოდ მბჟუტავი ნათურები.
ქარი კი კისრის ტეხით ჩამოდის ხეებიდან,
წვება და დამტვერილი ფეხებთან ილოკება,
ნაფაზი, შუაღამე დამპალი ნერვები და
ფანჯრები იქცევიან სულ მალე იოგებად -
წვიმების, სიკვდილს კი სიცოცხლე გამოვცარით,
სიცოცხლე რომელიც ლექსებში გაიჟონა,
ხვალ ან ზეგ ბათუმში თოვაა საოცარი,
ხვალ ან ზეგ ამ თოვლით მამები ავიშენოთ.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 28.11.2016, 19:05 | Сообщение # 989 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ქუჩაა ლერმონტოვის და ორი გადაკვეთა
ნაბიჯი ორი ფეხის და ორიც კვარტალია,
ქალაქის დასაწისში მთლიანი განაკვეთით,
პოეტი იკვეთება, ცხოვრობს და მართალია
დრო არის ისეთი რომ ათასჯერ მდომებია,
ქაოსში გადავარდნა, ახლა კი ასჯერ მინდა
ტკივილის სტრიქონები ჩვენში რომ გროვდებიან,
სახლიდან გაუსვლელად გავცვალოთ ფანჯრებიდან
სანამდის გადაგვაგდებს ეპოქა სამუდამოდ
წარსულში გაფრენილი დღეების შეკონებად,
მანამდის ერთმანეთი გვყავდეს და ვამუღამოთ
ლექსებით თვითმკვლელობა და ვიცი ეგონება
უამრავს უმცირესი, მცირედს კი უამრავი,
ბოროტი ყველა კეთილს, კეთილი ყველა ბოროტს,
ეს მთელი დედამიწაც სტრიქონი თუა რავი,
უბრალოდ წამოვდგეთ და რითმები გავუსწოროთ.
ქალაქის დასაწისში მთლიანი განაკვეთით,
პოეტი იკვეთება, ცხოვრობს და მართალია
ქუჩაა ლერმონტოვის და ორი გადაკვეთა
ნაბიჯიც ორი ფეხის და ორიც კვარტალია.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 28.11.2016, 19:10 | Сообщение # 990 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ჩემს სახლში შუქი არ არის,
არც მჭირდება...…
რადიოს ტელევიზორის ფუნქცია აქვს.
შემიძლია მხოლოდ ერთი თხოვნა ავასრულო,
„თვალები დახუჭე და როცა გეტყვი გაახილე”,
მაგრამ ამასაც ნაწილობრივ მხოლოდ.
შემიძლია თხოვნის გარეშე გისმინო...
წერტილები მიყვარს ძალიან,
რადგან წერტილებით ვწერ
და წერტილებითვე ვკითხულობ ხოლმე.
სიბნელის მეშინოდა, მაგრამ მივეჩვიე უკვე.
დამალობანა? არასოდეს მითამაშია,
რადგან არ მიყვარს ფრაზა:
-„ვიხილები და მოვდივარ”...
…
ცურვა მიყვარს ძალიან,
ჰორიზონტი ყოველთვის ახლოს არის...
ზღვას ვერ ვხედავ,
მაგრამ ცისფერი სუნი მცემს...
გაგიკვირდება...
მხიარული ძაღლი მყავს,
გუშინ გავიგე, უფრო სწორედ მითხრეს,
რომ შავი ფერის ყოფილა,
თუმცა ჩემთვის რა აზრი აქვს,
მთავარია, რომ მხიარულია...
ამას წინათ რადიოში გამოაცხადეს,
რომ მზის დაბნელება იქნებაო,
ჰოდა ვემზადები,
საინტერესოა მგონი...
ვიცი რომ არასდროს გათენდება,
სიკვდილისაც აღარ მეშინია, რადგან...
ჩემს სახლში შუქი არ არის...
|
| |
|
|
