|
სოსო ნადირაძე
|
|
| nukria | Дата: სამ, 25.02.2014, 17:39 | Сообщение # 521 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| კვამლი ბუხრიდან
ისევ ამოდის კვამლი ბუხრიდან
ზამთარიც თოვლის ზღაპარს ამთავრებს
და სავსე მთვარეს ვერცხლის ბუდიდან
გზადაგზა სტაცებს ქარი ვარსკვლავებს.
მთა არ მინახავს ასე გულდიდა,
ცა არ მინახავს ასე მარტივი
და გაზაფხული ოქროს ბუდიდან
მზეს დაუვარდა ჩიტის ბარტყივით...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 25.02.2014, 21:12 | Сообщение # 522 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| დონკიხოტი და ნაცარქექია
--------
რომ გადაფაროს
ჟამი ღალატის...
რომ შეუშვიროს
მკერდი სიცივეს,
დღე მაღალ მთებში
მზის მუზარადით
დონკიხოტივით
გამოიღვიძებს...
ნარიყალიდან
თავს რომ გვევლება,
მართლა ციხეა...
მართლა მეხია?!
თუ დონკიხოტის
გასამხნევებლად
დევზე შემდგარა
ნაცარქექია?!
|
| |
|
|
| nukria | Дата: სამ, 25.02.2014, 23:28 | Сообщение # 523 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| სევარიონ ნადირაძეს
თუკი ცხოვრება მართლაც ომია -
გადასატანი შამქორის დარად,
მაშინ ბრძოლასაც აზრი ჰქონია,
წახვალ... სახელი დარჩება მარად.
თუ პოეზია მართლაც ჯვარცმაა -
მაცხოვარივით გაუძლო უნდა,
გამოსავალი სხვა რამ არცაა,
მგოსნის ცხოვრებით გეცხოვროს მუდამ.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 26.02.2014, 01:26 | Сообщение # 524 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ყველა სარკმელი ფიქრმა გამოხრა,
პატიმარს წვიმა ჩექმას უსაღებს,
პოეტის გული - ცივი კატორღა,
ლექსი - კარცერში მყოფი ტუსაღი...
რა უფლება მაქვს არ ვაპატიო,
გისოსებში ზის სიტყვა აკვნიდან
და ლექსებს ბებერ პოლიტ-პატიმრებს
ვათავისუფლებ გულის საკნიდან...
კარებთან ხვდება ტუსაღს მარტოხე
სიმართლისაკენ ტოტებაყრილი
და ლექსსაც, როგორც ყველა კატორღელს
დილეგში რჩება ფიქრის ნაწილი...
ყველა სარკმელი ფიქრმა გამოხრა,
პატიმარს წვიმა ჩექმას უსაღებს,
პოეტის გული - ცივი კატორღა,
ლექსი - კარცერში მყოფი ტუსაღი...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ოთხ, 26.02.2014, 22:20 | Сообщение # 525 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| უფალო, ბრმას თვალი ამიხილე,
უფალო, მუნჯს ბაგე გამიხსენი,
გულში სინანული გამიღვივე,
ცოდვათა ჩამიცხრე ქარიშხლები...
ბნელიდან ნათელში გამიყვანე,
ყინვიდან სითბოში გამიძეხი,
კვირტები ხელახლა ამიყვავე,
ნაგვემნი ცოდვათა ქარიშხლებით...
სიბერე
------ ·
მხრები მტვრიანი - საარქივე,
უდაბნოსფერი ქვიშის რუკა,
სიბერე ძველი საათივით,
იცრიცება და რჩება უკან...
ქუჩა ნორჩებით გაივსება,
აქ ჯადოსნური გზა და წრეა
და გსურს საათი და ისრები,
ბავშვობისაკენ გადასწიო...
მერცხალი ისევ ბუდეს აგებს
და ჩიტი ისე განაბულა
ცდილობს დრო - ჭრელი ბუმერანგი,
საწყის წერტილში დააბრუნოს...
მხრები მტვრიანი - საარქივე,
უდაბნოსფერი ქვიშის რუკა,
სიბერე ძველი საათივით,
იცრიცება და რჩება უკან...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 28.02.2014, 14:10 | Сообщение # 526 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ძნელია ქვეყნად ვინმემ გაგრიყოს,
ფურცლებს შევყურებ უკვე წლებია,
ისეთი, ოღონდ ყალბი არ იყოს
ხშირად წერტილიც მომნატრებია.
მე ლექსი მხიბლავს თავის სიმცირით,
სიპატარავით უფრო მანცვიფრებს,
ხშირად ერთ სიტყვას მეტად მივტირი,
ვიდრე პოემას, ანდა მანიფესტს.
ცხოვრება რაა?!-უცებ გაგთელავს!
იმედი რაა?!-ისიც გაგწირავს!
იფრინა როგორც ციცინათელამ,
ჩემი სიცოცხლის ერთმა ნაწილმა.
უკვე გამაკრეს ძელზე სიტყვებმა,
უკვე წაიღეს სუნთქვა ბგერებმა,
ახლა უბრალო აზრიც მისხლტება,
ახლა პატარა სიოც მერევა.
რა ვარ, რა ვიყავ?!--ჩემი ხელები,
დაშვებულია, როგორც ნიჩბები,
მოჩვენებითი ბედნიერებით,
გაურკვეველი კითხვის ნიშნებით...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 28.02.2014, 18:04 | Сообщение # 527 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ზღვა კვლავ ღელავს, როგორც ნოეს გემი,
ვისაც ელი ის სარკმელთან მოვა...
ჩემო კარგო, შენ მტრედი ხარ ჩემი,
მე კი შენი ზეთისხილის რტო ვარ...
ჩვენ ჩვენს ნაპირს ვეძებთ მისხალ - მისხალ,
წყალი შრება, მზე ნაკვალებს ტოვებს,
და ბაღებში გაზაფხული ისხამს,
მტრედებსა და ზეთისხილის რტოებს.
|
| |
|
|
| nukria | Дата: პარ, 28.02.2014, 23:19 | Сообщение # 528 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ისევ რეცხავენ
ქვევრებს კახურებს,
დღეებს ცხენების
რემა აჭენებს
მე კი რუქაზე
დიდ ზღვებს დავყურებ;
- ნოეს დროინდელ
წვიმის ნარჩენებს...
გარეთ წვიმაა
გარეთ წვიმაა,
ოთახში ვარ,
იქვე კიბეა
ვწრუპავ რქაწითელს
და მიტაცებს
ლექსი ---იდეა.
ოთახს კი ცრემლი
ემატება
ღვინით გალეშილს,
რადგან ქალაქი
დგას წვიმაში
ქოლგის გარეშე..
|
| |
|
|
| nukria | Дата: კვ, 02.03.2014, 23:01 | Сообщение # 529 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| ვითვლი ნაბიჯებს
ვითვლი ნაბიჯებს
და ქარს ვატან
კალენდრის ფურცელს
და რადგან მთებიც
იზრდებიან თურმე მითიდან,
თუ გზა დავკარგე,
თუ ლაბირინთს
წავაწყდი უცებ,
მეც ქარს გავყვები,
ის გამიყვანს
ლაბირინთიდან.
მატარებელი
მწუხარე დღის
მიყვება ამბავს,
ბეჭებზე მთები
დასწოლია ვით
პირამიდა,
ერთი გვირაბიც
საბოლოო იქნება ალბათ
და სხვა ცხოვრებას
დავინახავთ
იმ გვირაბიდან...
|
| |
|
|
| nukria | Дата: ორ, 03.03.2014, 00:29 | Сообщение # 530 |
|
Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 17580
Награды: 1 +
Репутация: 0 ±
Статус: Offline
| დედა სახლშია
ის ღამე უნდა თეთრად მეთია,
იქ ვარსკვლავები იყვნენ მცველები,
ცივ სამარეში ვერ ჩაეტია
და სახლში დარჩა დედას ხელები...
ღამეს ვჭვრეტ მთვარის თასით გალეშილს
და ემატება ტკივილს ტკივილი,
ვერ ჩაეტია ცივ სამარეში
და სახლში დარჩა დედას ღიმილი...
მხრებით ტკივილი მიმაქვს ქარიქარ,
ცივ სასახლეში გამოხვეული,
ვერ გაეტია ჩახსნილ კარიდან
და სახლში დარჩა დედას სხეული...
ბორცვი მარტოა ახლა სრულიად,
და მეც მშვიდი ვარ ახლა სრულებით
და რადგან სახლი დედის სულია
მათბობს საკმევლის ნელი სურნელით...
|
| |
|
|
